Minister van Justitie Koen Geens heeft geantwoord op de vraag van Sarah Smeyers.

Antwoord op de schriftelijke vraag nr. 2311 gesteld door Sarah Smeyers (N-VA) op 7 december 2017 aan minister van Justitie Koen Geens

Op het overleg met het College van procureurs-generaal werd beslist om meer personele en materiële middelen toe te kennen aan het onderzoek. Informatie en tips komen via verschillende kanalen binnen: via de lokale en federale politie, de minister van Justitie, de onderzoeksrechter en de procureurs-generaal. Alle informatie wordt overgemaakt aan de onderzoekscel aan wie gevraagd is om ze op te lijsten in een tabel met aanduiding welke actie daarvoor ondernomen is en welke het resultaat is. Deze methode werd vroeger al gebruikt tijdens een campagne van oproep aan getuigen. Ook het federaal parket zal met betrekking tot de slachtoffers zijn deskundigheid ter beschikking stellen om op te treden als centraal aanmeldings- en aanspreekpunt.

Sinds onder andere de piste van de Rijkswachter C.B. zijn er al talrijke nieuwe onderzoekshandelingen gebeurd. Andere zijn nog lopende. De inzet van het federaal parket en het Comité P richt zich op hun specifieke deskundigheid en ervaring. Voor het federaal parket zijn dit onder andere de onderzoeksstrategieën en de bijzondere opsporingstechnieken, naast de slachtofferbejegening. Het Comité P zal onder meer de linken met de voormalige rijkswacht verder onderzoeken.

Over het overdoen van oude onderzoeksdaden, die destijds geen of een negatief resultaat opleverden, antwoordde de procureur-generaal mij het volgende: "Alle materiële elementen vervat in het dossier werden in de jaren 2012 tot 2014 opnieuw geanalyseerd in het licht van de evolutie van nieuwe technologieën. Dit werk leverde een nieuw genetisch spoor (afdruk) (empreinte génétique) op dat werd aangetroffen op een stuk van een kogelvrije vest gevonden in Ronquières in november 1986." Evident worden alle relevante elementen onderzocht, desnoods opnieuw en intensiever.

In verband met het aangetroffen adresboekje, deelde de procureur-generaal mij het volgende mee: "Op 3 oktober 2017 hebben de speurders de caravan ontdekt. Die was volledig vernield en de deuren stonden open. Ook binnen waren er sporen van vandalisme. De meubelen en etagères waren geopend en leeg. Ten gevolge van het opduiken van een adresboekje, waarvan blijkt dat het niet toebehoort aan de rijkswachter C.B., heeft de onderzoeksrechter beslist om de plaats en het terrein nogmaals te doorzoeken. Tot het moment dat dit is uitgevoerd, staat de plaats onder toezicht van de politie." De minister van Justitie kan echter geen instructies geven in een gerechtelijk onderzoek dat geleid wordt door de onderzoeksrechter. Via het College van procureurs-generaal wordt het dossier opgevolgd en dat ervoor wordt gezorgd dat de nodige materiële en personele middelen zijn vrijgemaakt om het onderzoek nog meer intensiever en uitgebreider te voeren.

Bron: De Kamer

De vraag van Eric Thiébaut werd wel al beantwoord door minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon.

Schriftelijke vraag nr. 2774 gesteld door Eric Thiébaut (PS) op 7 december 2017 aan minister van Veiligheid en Binnenlandse Zaken Jan Jambon

Vraag

De pers bracht onlangs de gemoederen in beroering met berichten over een lid van de Bende van Nijvel dat zo goed als zeker zou zijn geïdentificeerd. Het feit dat die persoon een gewezen rijkswachter was, die nog jaren bij de politie actief was voor hij in 2015 overleed, deed nog meer opschudding ontstaan. Dat doet uiteraard tal van vragen rijzen, zowel over die specifieke persoon als over de infiltratie van extreemrechts in de politiediensten tijdens de jaren 80.

1. Wat was de staat van dienst van die voormalige rijkswachter in de loop van zijn carrière?
2. Werden er tijdens zijn loopbaan rapporten over hem opgesteld?
3. Hoe verliep zijn verdere loopbaan bij de federale politie?
4. Denkt u dat vandaag nog het gevaar bestaat dat er extreemrechtse groeperingen in onze politiediensten infiltreren? Welke maatregelen worden er genomen om dat te voorkomen?

Antwoord van de minister

De federale politie beschikt niet over het dossier van de betrokkene, aangezien het in het begin van de hervorming aan de lokale politie van Aalst overgedragen werd en het in de politiezone van Aalst geëindigd is. U begrijpt dat ik u geen inlichtingen kan verstrekken die een impact zouden kunnen hebben op het lopend gerechtelijk onderzoek of die het onderzoeksgeheim zouden kunnen schenden.

Er wordt met de evaluatie van de risico's met betrekking tot extreemrechtse bewegingen bij de politie op dezelfde manier als met de evaluatie van andere risico's, zoals radicalisme, in het kader van de procedures voor het moraliteitsonderzoek, rekening gehouden. Tijdens de politiehervorming in 2001 werd de screening in de statuten van de geïntegreerde politie opgenomen. Artikel 12 van de Exoduswet voorziet dat de kandidaat-inspecteur van politie, hoofdinspecteur van politie/hoofdinspecteur en commissaris van politie aan algemene toelatingsvoorwaarden moet voldoen, waaronder die van een onderzoek van de omgeving en de antecedenten, dat met name een onderhoud met de kandidaat in zijn woning en op zijn eventuele verblijfplaats omvat.

Het onderzoek wordt met bekwame spoed door het lokaal politiekorps uitgevoerd. Dit onderzoek, dat ook moraliteitsonderzoek wordt genoemd, werd meermaals verfijnd. Op de speciale eenheden zijn bijkomende screeningsregels van toepassing en er worden controles uitgevoerd vooraleer een personeelslid naar deze directie wordt overgeplaatst. De Nationale Veiligheidsoverheid voert een veiligheidscontrole uit en brengt een veiligheidsadvies uit vooraleer een overplaatsing naar de speciale eenheden wordt uitgevoerd.

Daarnaast moeten de meeste leden van de speciale eenheiden over een veiligheidsmachtiging beschikken voor elke betrekking waarvoor men toegang moet hebben tot geclassificeerde informatie, in de zin van de wet van 11 december 1998, die aan zeer strenge controles onderworpen is. Niet enkel tijdens de selectie, maar ook tijdens de opleiding (de basisopleiding en de voortgezetten opleiding) en tijdens de volledige loopbaan van de personeelsleden houden de rechtstreekse hiërarchische oversten rekening met de houding en de bekwaamheid van de personeelsleden.

Dit gebeurt dagelijks, maar ook tijdens plannings-, functionerings- en evaluatiegesprekken. In deze context wordt de deontologische code als referentiedocument gebruikt. Operationele debriefings na de interventies maken het ook mogelijk om bepaalde gedragsvormen die niet in overeenstemming zijn met de deontologische code en het politieambt te detecteren. De toepassing van de risicoanalyses op de politie-entiteiten en de politiediensten maakt het eveneens mogelijk om dergelijke problemen te detecteren.

De bovenstaande schriftelijke vraag nr. 2311, gesteld door Sarah Smeyers (N-VA) is ondanks de deadline van 17 januari 2018 nog steeds niet beantwoord door minister van Justitie Koen Geens.

Cobra, Bossi, gaat het om de feiten die aangehaald worden in volgend artikel en die door Vernaillen voor de Bendecommissie weerlegt werden?

Majoor Vernaillen weet niets van roze balletten

Gewezen rijkswachtkolonel Herman Vernaillen heeft vrijdag voor de tweede parlementaire Bende-commissie, een aantal argumenten ontwikkeld om te ontkrachten dat hij ooit belastende bewijsstukken zou hebben vernietigd betreffende de ‘klantenkring’ van bordeelhoudster Fortunato Israël.

Eén en ander werd hem tijdens een eerdere hoorzitting in de schoenen geschoven door zijn gewezen collega Marchoul, oud-commandant van het rijkswachtdistrict Brussel.’Marchoul verwart met een andere, eveneens onfrisse zaak’, zo stelde de majoor. Die stak voorts niet weg dat hij indertijd op gespannen voet leefde met de generale staf die, aldus Vernaillen, ‘weinig doortastend heeft opgetreden tegen de extreem-rechtse infiltratie in de rijkswacht’.

Enkele weken terug getuigde Pol Marchoul voor de Bende-commissie dat Vernaillen in april ’79, zowat een maand na een huiszoeking bij Fortunato Israël, in zijn aanwezigheid aan de generale staf telefonisch had gemeld dat hij enkele pagina’s met belastende telefoonnummers had verwijderd uit een adresboekje van de bordeelhoudster. Het verhaal wil dat in dit boekje ook de naam prijkte van de gewezen bevelhebber generaal Beaurir. En voorts dat Vernaillen met zijn ‘geste’ in de gunst wou komen van zijn grote chef.

Vernaillen reageerde vrijdag met ingehouden woede op deze beschuldigingen. ‘Ridicuul’, zo noemde hij ze. ‘Ik twijfel niet aan Marchouls goede trouw, maar die vergist zich. Ik werd pas een maand na de huiszoeking benoemd tot Brussels districtscommandant en ik kan me niet inbeelden dat de ‘belastende informatie’ waarvan sprake, toen nog rondslingerde op het district.’
Geen manipulatie

Zijn tweede, sterke argument luidde dat hij zich nooit door zijn hiërarchie had laten manipuleren. Reden waarom hij met sommige chefs geen al te goede relatie had. ‘Waarom zou ik in het dossier van de roze balletten – waar ik overigens nooit in gespeurd heb – gedaan hebben wat ik in andere dossiers stelselmatig heb geweigerd’, zo betoogde de getuige.

‘Iedereen weet dat ik bijvoorbeeld in het dossier-François steeds het been heb stijf gehouden’ (een spectaculair geflopte undercoveroperatie eind de jaren zeventig waarbij een aantal rijkswachters van het Nationaal Drugs Bureau (BND) ver over de schreef gingen). ‘Ondanks aandringen van de generale staf heb ik in dit onderzoek nooit gas teruggenomen.’

Vernaillen kon vrijdag nog meer over dergelijke onfrisse praktijken kwijt. Zo wees hij er op dat de generale staf in ’86 aan procureur-generaal Van Honste flagrant onjuist had gerapporteerd dat in het onderzoek naar de wapendiefstal bij Diane (nieuwjaar ’82) grondig was gespeurd naar eventuele betrokkenheid van al dan niet extreem-rechtse rijkswachters en/of leden van het BND. ‘Kolonel Lhost heeft deze extreem-rechtse mogelijkheid bewust verzuimd’, zo stelde Vernaillen. ‘Voorts beweerde de generale staf dat ikzelf de link met het BND had onderzocht. Dat was pertinent onwaar.’

Zijn uitleg waarom Marchoul zich wellicht had vergist, deed de oren spitsen van menig commissaris. Voorjaar ’82 had de generale staf hem, in het vooruitzicht van een werkbezoek van de commissie-Wijninckx opdracht gegeven een reeks documentatiefiches met persoonlijke gegevens van politici en dergelijke, tijdelijk uit de gegevensbank van de Brusselse BOB te laten verdwijnen. ‘Ik heb dit tegen mijn zin gedaan, want bij de rijkswacht was een bevel een bevel, zoniet wachtte er krijgsraad’, zo betoogde Vernaillen.

‘De generale staf maande me indertijd ook aan, het wat kalmer aan te doen met mijn controles in de rosse buurt aan het Noordstation’.

Bron: De Tijd | 21 juni 1997