Op de website staat een kort interview met Nathalie en Nele Palsterman. Het is hier te lezen » Feiten

Hieronder enkele quotes:

Een halfuur voordat de winkel sloot waren de twee rijkswachters in hun beige Renault 4 ineens verdwenen. Niemand heeft ooit begrepen waarom. Alsof de troepen zich terugtrokken, omdat ze wisten wat ging komen. Het grootste deel van de inkomsten van die dag was toch al in veiligheid gebracht, verklaarde een rijkswachtofficier achteraf.

Jan Palsterman werd na de laatste bloedige aanslag van de Bende van Nijvel in verband gebracht met diamant- en drugssmokkele. Hij had lange tijd in Zaïre gezeten en was misschien wel een doelwit voor de bende. Volgens de dochters zijn deze geruchten en roddels vooral het werk van hun moeder Marie-Jeanne Callebaut, van wie Jan Palsterman gescheiden leefde. De formele scheiding van het echtpaar werd drie weken na de aanslag in Aalst uitgesproken.

"Al die verhalen over zijn betrokkenheid bij drugs en wapens slaan nergens op. Wij woonden bij hem en hebben nooit iets gemerkt van criminele activiteiten. Ik kan niet geloven dat er bij die overvallen op de Delhaize bepaalde slachtoffers doelbewust zijn uitgepikt. Vader is daar toevallig gaan winkelen. Hij kwam daar nooit. Er zijn te veel toevalligheden om verbanden te leggen."

Wie een inzicht wil krijgen in het denken en handelen van Degrelle, raadt ik het kleine doch zeer interessante boekje Het droge en het vochtige van Jonathan Littell aan. Hieronder enkele passages die me wel interessant leken om het personage Degrelle beter te begrijpen.

Léon Degrelle was voor de oorlog vooral bekend als een jonge, goed uitziende onruststoker met vaag fascistische ideeën, die aan het hoofd van een oorspronkelijk katholieke volksbeweging probeerde de politieke klasse van België omver te werpen. Zijn populariteit bereikte een hoogtepunt in 1936, toen hij erin slaagde 21 zetels te krijgen in het Brusselse parlement. Maar de publieke opinie associeerde hem steeds meer met het opkomende nazisme, waardoor hij vanaf 1938 een duidelijke teruggang beleefde en op dat moment alweer een flink deel van zijn politieke invloed kwijt was.  Nauwelijks ontmoedigd streed hij tijdens de zogeheten 'schemeroorlog' [De schemeroorlog is de periode tussen september 1939 en mei 1940] voor een ultraneutralistische stellingname, die als openlijk pro-Duits werd ervaren door een bevolking die de bedoelingen van het Reich met het grootste wantrouwen bezag.

Begin 1945 laat Degrelle zijn manschappen bij Lübeck in de steek en vlucht hij naar Noorwegen, vandaar zal een vliegtuig voor lange afstanden hem overbrengen naar Spanje, waar hij, al wordt hij in België bij verstek ter dood veroordeeld, vredig de rest van zijn leven zal slijten, omgeven door een hofhouding van getrouwen, zonder blijken van berouw en meer dan ooit ingekapseld in zijn eigen leugens en steriele stellingnamen.

Degrelle houdt het beeld van zichzelf in stand dat hij een zuivere, ingerere leider is die er ook niet voor terugdeinst om zich te vergelijken met Christus zelf: "Met de bezem in de vuist stortte ik me tussen de schurken die de kracht van mijn vaderland ondermijnden. Ik ranselde en geselde. Met het volk als getuige verwoestte ik de witgepleisterde graven waarin ze hun schaamteloos gedrag, hun profijtelijk gekonkel verborgen hielden."

In 1945 - wanneer Degrelle zijn boek La Campagne de Russie schrijft - leeft Degrelle gescheiden van zijn vrouw. Degrelle's vrouw was tijdens zijn verblijf aan het front een relatie aangegaan met een Oostenrijkse officier van de Luftwaffe. Het lijk van deze officier werd met een nekschot gevonden kort nadat Degrelle even in België was geweest. Een SS-rechter heeft nog geprobeerd de leider van Rex in staat van beschuldiging te stellen, maar de zaak is nooit opgehelderd.

Degrelle over het leven in de loopgraven. Algemeen gesproken is rechtop altijd beter dan gebogen of liggend. Het is veiliger:

"Om ervoor te zorgen dat geen van mijn jongens in paniek raakte, was ik op de borstwering van de loopgraaf gaan staan. Dat was geen bijzonder grote verdienste (...). Ze konden schieten zoveel ze wilden, steeds zouden ze me missen. (...) Ik had een hoge Estse officier aan mijn eenheid toegevoegd. (...) Hij was in de greep van een panische angst. (...) Hij was plat op de grond gaan liggen, tegen mijn laarzen aan, stijf als een plank: in plaats van mijn voeten te raken boorde een kogel zich midden in zijn gezicht, ging dwars door hem heen en kwam tussen zijn billen weer naar buiten. Hij begon te kronkelen als een worm, spuugde, schreeuwde, liet zijn ontlasting lopen. Het was te laat. De kogel was snel verteerd. Tien minuten was hij dood."

Degrelle is de soldaat die Europa verdedigt. "Ik hield van het kaarsrechte soldatenleven, dat bevrijd was van wereldse bijkomstigheden, van ambities en eigenbelang. (...) Ik werd misselijk van het slangengekrioel, de concurrentiegevechten, de overgevoeligheden en leugens in de politieke arena." Het kwaad bevindt zich namelijk niet alleen in het Oosten, het heeft zich al in de schoot van Europa genesteld. Dat is de 'publieke modderpoel', waar de fascist 'het harde gevecht' tegen levert, het gevecht voor orde, gerechtigheid en zuiverheid'.

En waar de democratie wegzakt in het moeras, aldus Degrelle, dienen stevige fundamenten te worden gelegd: "Ik wilde mijn land ontdoen van de dictatoriale overheersing door de krachten van het geld, die de macht corrumpeerden, de instituties uitholden, het geweten van de mensen bezoedelden, de economie en de arbeid te gronde richtten. Het anarchistische regime van de oude partijen, die stuk voor stuk aangevreten waren door politiek-financiële schandalen, wilde ik langs wettelijke weg vervangen door een sterke, vrije staat, die ordelijk en verantwoordelijk moest zijn, een afspiegeling van de ware kracht van het volk. (...) Een land kan niet leven in een toestand van wanorde, incompetentie, gebrek aan verantwoordelijkheidszin, onzekerheid en verrotting."

Met dank aan Maarten.

Brute bende spiegelt zich aan Scarface

Een knal, midden in de nacht, en daarna enkele zwaar gewapende mannen die het bedrijfspand van de waardetransporteur Brinks binnenvallen en er binnen no time met de poet vandoor gaan. Het was gisternacht even na drie uur het scenario van een brute overval in Amsterdam-Zuidoost.

Het is hogeschoolcriminaliteit, volgens de politie. Een overval uit het topsegment, volgens Nêerlands bekendste criminoloog Cyrille Fijnaut van de Universiteit van Tilburg. Wat er na de explosie gebeurde, laat zien hoe professioneel de bende opereert.

Bij Brinks werden de agenten daarna onthaald met spervuur uit een machinegeweer. Als vanuit het nabijgelegen politiebureau Flierbosdreef wagens de weg op gaan om de toegang naar de snelweg A2 te blokkeren, worden zij onder vuur genomen. "Op cruciale plaatsen stonden gewapende handlangers, het is een wonder dat er geen doden of gewonden zijn gevallen", zegt politiewoordvoerder Nabil Ou-Aissa.

De overvallers vluchtten in twee auto’s, die ruim honderd kilometer zijn achtervolgd. Bij knooppunt Deil op de A2 crashte een stationwagon, die daarvoor met 240 km/u wegvluchtte. De overvallers stapten uit en hielden een Hyundai aan, onder bedreiging van een vuurwapen stond de eigenaar die af. De politie vond in het uitgebrande wrak wapens en een deel van de buit.

De achtervolging liep af in Eindhoven. De Brabantse politie was inmiddels bijgesprongen. Ou-Aissa: "Daar stopten de overvallers plots, en één van hen nam een schiethouding aan. Dat werd te gevaarlijk, waarna ook de agenten stopten. Toen gingen ze er als een haas vandoor."

De overval lijkt qua werkwijze sterk op de overval op SecurCash in Rotterdam begin april. Ook daar werd met explosieven een toegangsdeur opgeblazen. Ook daar werd met automatische wapens geschoten, twee medewerkers van SecurCash raakten zwaargewond. En ook daar werd een snelle stationwagon gebruikt, net als de afgebrande auto op de A2.

"Dit is allemaal wel erg toevallig", zegt Rob Huijgens, security- en riskmanager bij G4S, een branchegenoot van Brinks en SecurCash. Ook de Amsterdamse politie gaat daar nu van uit. Bij G4S is na de overval in Rotterdam al de bewaking aangescherpt. "Zeker ook omdat een week na die geruchtmakende roof een soortgelijk incident in het Zuid-Franse Valence was. Daar werd door een groep van ongeveer acht mannen een depot van geldtransporteur Loomis overvallen. Het misdrijf werd ingeluid met een explosie."

In Nederland is de politie tot gisteren stil gebleven over de Rotterdamse roof, op een korte oproep in Opsporing Verzocht na. Dat komt omdat het spoor van de daders naar België leidde. In het opsporingsprogramma Telefacts Crime bleek dat de verdachten veel meer op hun kerfstok lijken te hebben sinds begin dit jaar: overvallen op een tankstation, een hotel, een postagenschap en twee juweliers. Vooral in de regio rond Charleroi duiken de mannen -en een vrouw- regelmatig op. Ze scheuren er rond in een zilvergrijze BMW M5 en in een Audi RS6 stationwagon.

Op 7 april wordt één van de daders herkenbaar gefilmd als hij afrekent bij het tanken. Het is een beeld dat druipt van de symboliek, ook al komt het van een bewakingscamera. De man is gekleed in precies zo’n blouse als Al Pacino draagt als Tony Montana in de film Scarface. Ook de zonnebril en de jas lijken zo van de filmset gestolen. En dat nota bene bij een benzinepomp in Nijvel, de plaats die in 1982 de naam gaf aan de Bende van Nijvel, die vooral opviel vanwege het brute geweld dat gebruikt werd bij de misdrijven. De bende is nooit opgerold.

Nu gaat het om mannen met een mediterraan uiterlijk, van ongeveer 1.75 meter lang. Bij de overvallen op de juweliers worden ze vergezeld van een knappe blonde vrouw van ongeveer 1.65 meter. Steeds spreken ze Frans, ook als ze de BMW M5 stelen die later bij de misdrijven wordt gebruikt. En in de brand gestoken, als het te heet onder de voeten wordt. Een woordvoerster van de Federale Politie in België kon gisteren niet zeggen of de uitzending van Telefacts veel bruikbare tips heeft opgeleverd. De Amsterdamse politie neemt de zaak hoog op en heeft 45 rechercheurs op de zaak gezet.

Bron » www.spitsnieuws.nl

Ok, we schaffen de verjaringstermijn af. Het dossier ligt ergens een halve eeuw stof te vergaren wanneer opeens dit gebeurt:

Hoogbejaarde Nederlandse vrouw bekent moord uit 1946

In Nederland heeft een 96-jarige vrouw uit Rotterdam de moord bekend op de Leidse ingenieur Felix H.E. Guljé, die op 1 maart 1946 in de deuropening van zijn huis werd neergeschoten. De hoogbejaarde vrouw deed haar bekentenis in een brief aan de Leidse burgemeester Henri Lenferink. Naar aanleiding van de brief heeft de burgemeester met de vrouw gesproken. De gemeente heeft de brief voorgelegd aan het Openbaar Ministerie in Den Haag. Het OM doet niets met de zaak, omdat hij allang is verjaard.

"De zaak verjaarde in de jaren zestig. Volgens de wet is het niet meer mogelijk tot vervolging over te gaan. Deze zaak is vooral van historisch belang, en niet zozeer van juridisch." De autoriteiten hielden er destijds rekening mee dat iemand uit het voormalige verzet Guljé had omgebracht. De ingenieur, die directeur was van het metaalbedrijf Hollandsche Constructie Werkplaatsen, zou economische collaboratie hebben gepleegd. Guljé werd daarvan echter vrijgesproken.