Hier nog eentje: ze maakten de fout om in de zakken die uit het kanaal werden gevist, bewijsstukken van de eerste en tweede raid te steken. Waardoor deze aan elkaar gelinkt konden worden.

Volgens mij kan een doorgedreven onderzoek in de omgeving van Rode wel eens grote resultaten opleveren. Kijk eens of er een bekende uit het dossier misschien in die tijd een appartement of een garagebox huurde in die regio. Misschien zelfs eens een duikje wagen in de vele vijvers die de gemeente rijk is. Nu nog eens verdachte personen ondervragen zonder concrete bewijzen, lijkt me vrij nutteloos.

Dit dossier kan nog opgelost worden, maar of er nog een juridische waarheid komt is nog iets anders. Er zijn nog tal van bewijsstukken die niet zijn teruggevonden. Als die ooit worden teruggevonden, is er een grote kans dat die mensen er ook iets mee te maken hebben.

Maar de kans is klein dat ze veroordeeld zullen worden.

Zelfde antwoord als hierboven. De kans bestaat, maar eerlijk gezegd, de kans is klein.

Niet helemaal mee eens, want blijkbaar had Vanden Eynde nog steeds contact met Degrelle, die hij al vele jaren kende. Ze schreven elkaar op regelmatige basis en de brieven werden steeds verbrand. Dan stel je toch de vraag wat er in die brieven stond en welke informatie hij had.

De onderzoekers naar de bende van Nijvel hebben ook een ander idee. Voor de tweede Bendecommissie:

Wat echter met de moorden, met de herberg "Aux Trois Canards", waar diefstal niet de beweegreden kan zijn, wat met taxichauffeur Angelou, waarbij diefstal niet de beweegreden kan zijn, wat met de huisbewaarder van Beersel, waarbij diefstal niet de beweegreden kan zijn. We hebben derhalve getracht om uit de c.v. van ieder van hen een gemeenschappelijke link terug te vinden aangezien Ronquières op twee manieren geïnterpreteerd kan worden : ofwel zegt men ons : "zij zoeken" en maakt men er een warboel van; dat is een mogelijkheid, ofwel zijn er feiten waartussen een onderling verband bestaat. Ons hoofddoel bestond erin na te gaan of er gemeenschappelijke linken bestonden want als er op dat ogenblik twee personen zijn die achter één en hetzelfde slachtoffer aanzitten voor verschil- lende feiten wordt de greep die men op hen heeft automa- tisch groter. Wie zou het bijvoorbeeld tegelijkertijd gemunt hebben op de heer Angelou en op de huisbewaarder van de herberg in Beersel, aangezien ze beiden met dezelfde modus operandi werden gedood en met hetzelfde wapen?".

Lacroix moest echter toegeven dat ook zij dit doel niet hadden bereikt. Het motief, de motieven wellicht, voor de verschillende moorden en aanslagen bleef, bleven, duister. Zijn opvolger Hennuy onderschreef tijdens zijn verhoor volledig wat Lacroix had gezegd. Meer dan deze wees hij er echter op dat ook zij volop waren geconfronteerd met het dilemma van het (verdachte) slachtoffer. Hierom was hij trouwens niet bereid om tijdens de hoorzitting veel opening van zaken te geven. De privacy van de betrokken personen en hun families zou onnodig in het gedrang worden gebracht. In zijn woorden:

"Voor de feiten van 1983 diende er heel wat werk te worden gedaan. En dat is dan ook op zeer nauwkeurige wijze gebeurd. Wanneer de opzichter van een herberg, een taxichauffeur, de baas van een herberg — de heer Van Camp — of een juwelier worden gedood, dient men er rekening mee te houden dat dat niet zomaar gebeurt. Er is een reden. Ik heb steeds mijn goedkeuring en mijn steun verleend opdat men zo ver mogelijk zou gaan in de studie van de persoonlijkheid en de onderlinge verhoudingen van die personen, zodat de reden voor hun doding achterhaald zou worden."

"Hetgeen typerend is — en dat is ons niet ontgaan — is de moord op de heer Van den Eynde. Hij wordt teruggevonden, vastgemaakt op Siciliaanse wijze, met acht kogels in het hoofd. Het gaat daarbij niet om een loutere diefstal met geweldpleging. Ik weet niet meer wat er gestolen werd. Ik denk dat het om een aantal flessen champagne en alcoholische dranken ging. We stelden ons dus de vraag en trachten erachter te komen hoe het mogelijk was dat die man op een dergelijke manier om het leven werd gebracht (...)."

Dat zijn dus twee onderzoekers die los van elkaar toegeven dat het motief van deze moorden niet geld of iets dergelijk was.