In het boek De Bende Tapes uit 1990 staat een interview met Robert Beijer. Dat interview begint met de zin:
Vreemd. In het turbulente leven van Robert 'Bob' Beijer speelt het toeval een merkwaardige rol.
Als je het boek van Beijer uit hebt, zal je niet anders kunnen dan dit bevestigen. Ze beginnen ook met alle beschuldigingen tegen hem op te noemen. Zijn antwoord is dat hij niets heeft gedaan en als hij al iets heeft gedaan is het in opdracht geweest van de Belgische staatsveiligheid. Geen woord over de Russen. "De opdrachten waren geheim en de weinige sporen die naar de staatsveiligheid leidden, heb ik laten verdwijnen."
Even later heeft Beijer het over Buslik: "Ze (de rijkswacht) kon het niet verdragen dat wij maten waren van Jean-François Buslik." En toch komt de naam Jean-François maar één keer voor in het boek van Beijer.
In het boek van Beijer heeft hij het amper over de Bende van Nijvel (buiten dan zijn vermoeden dat Bouhouche er misschien iets mee te maken heeft). In het interview in de Bende-tapes gaat hij er gelukkig iets dieper op in: "De Bende, c'est de la politique. Een frontale aanval op de democratie. Het plan bestond duidelijk uit twee delen. Je had de acties die het volk de daver op het lijf moesten jagen: de moordende raids op de warenhuizen. Het zou wel eens kunnen dat daarvoor buitenlandse huurlingen werden gebruikt. Maar die hebben ongetwijfeld hulp gekregen van Belgen, die hun vertelden waar, wanneer en hoe en die de tussenpersonen waren tussen huurlingen en opdrachtgevers. (...) Misschien was het niet de bedoeling dat de Bende zo'n bloedige afmetingen zou aannemen. Misschien zijn de uitvoerders op eigen houtje veel verder gegaan dan voorzien was. Maar op het hoogste niveau zijn er hen blijven beschermen bij de politie. Want daar zitten ook cowboys".
En het stuk over Beijer eindigt met: Een pathologische leugenaars, zoals Robert Beijer. Een dagje Beijer werkt zoals een gewicht van zes ton op je krijgen. Verwarrend.
Had ik toch wel net hetzelfde gevoel toen ik zijn boek uit had.