Deze tekst stond al ergens anders op het forum, maar volgens mij hoort hij hier ook wel thuis:

Patrick Haemers was bijvoorbeeld een geregeld bezoeker van de partnerruiltenten van Michel Nihoul, waar zijn vader Achille ook wel eens wilde binnenwippen. De kans dat Patrick Haemers Nihoul kende is dus niet gering. Serge Frantsevitch, de criminele zakenpartner van vader Haemers, kende Nihoul in elk geval. Volgens een directe getuige was het de pedofiele bediende van Frantsevitch die Nihoul en Marc Dutroux met elkaar in contact bracht, en die dus de aanzet gaf tot die demonische combinatie. In die wereld grepen de burgers boven alle verdenking met graagte naar die artikelen die elk lust of zelfs perversie konden bevredigen: schitterende call girls en -boys die bereid waren eender wat te doen, en, diep weggedoken in de achterkamers, kleine jongetjes en meisjes met wie je tegen betaling ook eender wat mocht doen.

Even een kleine speculatie: een rustig kasteel en iemand die tot over zijn oren in de wereld zit van drugs- en sexfeesten met rijke venten en vrouwen? De conclusie is snel gemaakt. En wie mag er dan natuurlijk ook niet ontbreken? Michel Nihoul natuurlijk.

En dit komt trouwens letterlijk van de website van het kasteel:

Nadat het initiatief failliet gegaan was, werd het in 1975 verkocht aan Serge Fransevitch, die eigenaar was van een makelaarskantoor in Brussel. Daarna bleef het 4-5 jaar ongebruikt en verviel het gebouw en werd het geplunderd. Het verkeerde in een verloederde staat toen het werd aangekocht door ISKCON (International Society for Krishna Consciousness). De leden van ISKCON zijn begonnen met het renoveren van het kasteel, een werk dat nog steeds aan de gang is.

Het zou inderdaad de moeite zijn om eens uit te zoeken waarom hij eerst een kasteel koopt en het daarna laat verkommeren.

Eigenlijk is het niet jouw taak, maar heb je nadien contact opgenomen met de speurders of de politie van Overijse?

Tja, vanaf het moment dat er twee personen of meer iets doen heb je een complot natuurlijk. En vermits de Bende uit minstens drie personen bestond, heb je sowieso een complot. Ik heb het aantal mogelijke motieven op deze site nog beperkt gehouden en enkel de meest relevante gekozen, net om ervoor te zorgen dat er niet veel 'mist' wordt gecreëerd.

Het is helemaal niet zeker dat de Bende H&K gebruikte. Mendez had een vermoeden dat één van zijn H&K in Aalst werd gebruikt, maar ook dat staat niet vast. De Bende staat er om bekend dat ze riot guns gebruikte, een wapen dat bijna overal te krijgen was en ze gebruikte ook helemaal geen professionele munitie.

Inderdaad een interessant toeval, maar hij woont/woonde in Luik. Dus de kans dat hij in FN heeft gewerkt is nogal groot. Al kon zo'n job er natuurlijk wel voor zorgen dat hij een perfecte tipgever werd voor het milieu

Enkele jaren geleden, vlak voor het dossier verjaarde, heeft Madani Bouhouche (eindelijk) toegegeven dat hij samen met zijne maat Buslik de kazerne heeft leeggeroofd. Voor een rijkswachter die er dikwijls kwam was het een fluitje van een cent om die diefstal te plegen. Het motief volgens Bouhouche? Hij wou de rijkswacht eens kloten. En als je dat niet gelooft, ...

Volgens mij is Habran inderdaad nooit verdacht geweest van, al komt zijn wel voor in het dossier van Toussaint:

De grote doorbraak in zijn onderzoek kwam er volgens Toussaint op 10 februari 1997. Toen kwam hij in contact met een informant die hem vertelde dat er op 12 februari een grote slag zou worden geslagen in het Luikse, in Rocour. De informant had die gegevens van een keukenhulpje uit het restaurant in de Karmelietenstraat in Ukkel. De overval was opgezet door onder anderen C., het ex-lid van de bende van Marcel Habran, door Michel Gigot en door U., een extreem-rechtse ex-huurling. Nadat de informant Toussaint had ingelicht vertrok hij naar het restaurant in linkebeek, om daar nog meer informatie in te winnen. Dat restaurant is toevallig één van de vaste stekken waar de Brusselse advocaat Michel Vander Elst zijn vriendjes Patrick Haemers en Philippe Lacroix mee naartoe placht te nemen. Daar kwam de informant te weten dat er bij de overval in Rocour een UZI en een Kalasjnikov zouden worden gebruikt.

En nog een tweede keer:

In juni 1995 begon een nieuwe golf van gewelddadige overvallen op voornamelijk geldtransporten. In de rijkswachtbrigade van Ukkel zat Marc Toussaint, die de rijkswachtpatrouilles coördineerde en de gegevens die de patrouilles binnenbrachten verwerkte, te kijken naar de informatie die binnenstroomde over de hold ups. Vooral de gestolen wagens die daarbij werden gebruikt, trokken zijn aandacht. Hij zag er een systeem in, de auto's werden steevast gestolen én teruggevonden in duidelijk afgebakende delen van Ukkel en Sint-Lambrechts-Woluwe. Waarom? Toussaint vond een verklaring toen hij zag dat het begin van de nieuwe golf overvallen samenviel met het moment waarop Constant H., een gewezen lid van de bende van Marcel Habran, gespecialiseerd in overvallen op banken en geldtransporten, gebruik maakte van een penitentiair verlof om spoorloos te verdwijnen. Na zijn verdwijning werd H. een vaste klant van een restaurant in de Karmelietenstraat in Ukkel, dat toevallig ook een vaste stek was van advocaat Jean-Paul Dumont en van Fréderic Hilger, een vroeger gangstermaatje van Haemers.

Wat me wel opvalt is dat de naam Constant Hormans iedere keer opnieuw opduikt. Dan weer als vriendje van ex-CCC'er Sassoye en dan weer in een restaurant waar nogal grote extreem-rechtse namen samen komen.

Op de website kan je een uitgebreid verslag vinden over de Gladiocommissie. Hier volgt een korte inleiding :

Op 7 november 1990 verrasten premier Wilfried Martens en minister van Defensie Guy Coëme pers en publiek met de eerste onthullingen over het bestaan van een Gladio-netwerk in België. Zichtbaar zelf verbaasd legden beiden ministers na afloop van de wekelijkse kabinetsraad uit dat de schaarse informatie waarover ze terzake beschikten afkomstig as van de Italiaanse regering en dat een en ander uiteraard nog onderzocht moest worden. Samengevat kwam die eerste officiële verklaring over Gladio hier op neer, naar analogie van de Italiaanse Operazione Gladio zou er ook in België al vanaf de jaren vijftig een parallelle en geheime anticommunistische guerrillagroep bestaan die gefinancierd werd door de Amerikaanse geheime dienst CIA en gecoördineerd door de NAVO.

Dit bleek althans uit de informatie die de Belgische regering op 7 november ontving van de Italiaanse president Giulio Andreotti. De president liet daarin weten dat er in Italië een dergelijk netwerk bestond en dat het wellicht in de loop der jaren een eigen leven was gaan leiden en ontspoord was in extreem-rechts terrorisme. Dergelijke parallelle structuren zouden volgens een Italiaans gerechtelijk onderzoek omstreeks het begin van de jaren vijftig zijn opgezet in vrijwel alle Europese landen, in samenwerking met de militaire inlichtingendiensten. Bovendien zou dit Europese netwerk het voorbije jaar geleid zijn door een Belgische generaal, en had er in oktober 1990 in Brussel een vergadering met vertegenwoordigers van alle Europese geheime netwerken plaats gehad.

Martens en Coëme verklaarden dat ze nog nooit van Gladio of een gelijkaardig netwerk gehoord hadden en dat Coëme de generale staf van het leger om een 'administratief onderzoek' gevraagd had. Coëme sprak bij diezelfde gelegenheid de vrees uit dat deze geheime structuur iets met de Bende van Nijvel, met de terreurorganisatie Cellules Communistes Combattantes of met de neo-nazimilitie WNP te maken zou kunnen hebben. Met dit onderzoek had lang niet iedereen vrede. De PS, de SP, Agalev en de Volksunie vroegen om een parlementaire onderzoekscommissie. Zowel CVP-kamerlid André Bourgeois - ex-voorzitter van de parlementaire Bendecommissie - Wilfried Martens als Guy Coëme verklaarden dat ze niet gekant waren tegen een dergelijk initiatief. Ook de Bendespeurders keken ondertussen met gemengde gevoelens tegen dit Wetstraattheater aan.

Geen enkele van deze specialisten was door de regering of door de militaire autoriteiten gecontacteerd, laat staan geïnformeerd. Wat zij over mogelijke verbanden tussen het stay-behindnetwerk en het Bende-terrorisme wisten hadden ze via de pers moeten vernemen. Van het administratief onderzoek op zich, zoals dat door Coëme gevraagd was, viel weinig of niets te verwachten. De generale staf van het leger en de militaire inlichtingendienst SGR - die in praktijk het onderzoek kregen toegeschoven - hebben geen enkele juridische bevoegdheid. Zij hebben geen toegang tot het gerechtelijk Bendedossier, zij kunnen niemand dwingen tot een ondervraging, zij kunnen geen huiszoekingen verrichten en ten slotte kregen zij vanwege de minister slechts veertien dagen om de klus te klaren. Bovendien stapelde het bewijsmateriaal zich op dat het netwerk geleid werd door de SDRA.

Lees het volledige verhaal via de site » Gladiocommissie