971

(5 replies, posted in Politiek & Business)

Na dit stuk te hebben gelezen, begrijp ik de stelling van forumlid 'steinerprag' veel beter:

(...) In juni 1995 kruist Van Mechelen ons pad bij een drugsonderzoek. In de haven is een container met 3,5 ton marihuana opgedoken. De drugs zitten verstopt achter een lading thee. Een van de opgepakte trafikanten verklapt dat zijn opdrachtgever François K. is. Die geraakt in het nauw wanneer de collega's het semadigitnummer van de broer van rijkswachter Van Mechelen in zijn agenda vinden. "Je moet de rijkswachter zelf hebben. Van Mechelen is de man die aan de touwtjes trekt", beweert François C.

Consternatie bij het Antwerpse parket. Topspeurder Van Mechelen vliegt de gevangenis in. Hij weigert elke medewerking aan het onderzoek. Een informant heeft hem geflikt, zo zegt hij. Een gepensioneerde collega van de gerechtelijke politie schiet Van Mechelen te hulp met een alibi. Van Mechelen is herkend op camerabeelden van Cresthotel, waar hij een ontmoeting heeft met de drugsbende. "Dat moet een vergissing zijn", komt de collega ongevraagd vertellen. "Van Mechelen zat op dat moment samen met mij in een café in Deurne. Die man op de beelden van het Cresthotel moet iemand anders zijn."

Toevallig is deze gepensioneerde ook de commissaris die het onderzoek voerde naar de corruptieverhalen van Gutkind en Snijders. Een onderzoek waarin Van Mechelen vrijuit ging. Mijn collega's De Lange en JR halen alles uit de kast om de aantijgingen tegen Van Mechelen hard te maken. Zo trekken zij naar Nederland om er de Antwerpse junkie Martin Swennen te verhoren. Zij spreken met hem af in het Amsterdamse café De Blauwe Druif voor een eerste verkennend gesprek.

Martin Swennen beweert in opdracht van Van Mechelen 'uithalers' geronseld te hebben, arbeiders die in de haven ongezien een container kunnen open maken en er zakken met drugs uithalen. Dikwijls klaren dokwerkers, die een toegangspas hebben om op de containerterminals te werken, die klus en laten ze zich daarvoor rijkelijk betalen. Martin Swennen beweert dat hij foto's en bandopnames heeft die de betrokkenheid van Van Mechelen bewijzen.

De Lange en JR nemen die avond afscheid van Swennen en maken een nieuwe afspraak voor de dag erna. Dan zal de onderzoeksrechter in eigen persoon met Swennen komen praten en de tapes en foto's in ontvangst nemen. Zover zal het echter nooit komen. De collega's zijn amper buiten of een crimineel stapt het café binnen en zegt: "Jij praat met de politie." Dan jaagt hij Martin Swennen zes kogels door zijn lijf. De moordenaar zet zich daarna rustig op een barkruk, draait een sigaret en wacht op de politie.

Is dat de reden waarom Van Mechelen geen enkele naam noemt? Is hij bang dat hem hetzelfde lot als Swennen wacht als hij spreekt? In Nederland wouden op dat moment een drugsoorlog. Een Nederlandse parlementscommissie spit de omstreden technieken van enkele speurders uit. In dat kader komt ook Van Mechelen ter sprake. De Nederlanders zien hem als de vertrouweling van de Nederlandse drugsbaron Johan 'de Hakelaar' Verhoek. Dat valt af te leiden uit een brief van commissievoorzitter Van Traa aan de Antwerpse onderzoeksrechter die het dossier tegen Van Mechelen leidt.

'Op 15 maart 1996 is in Amsterdam de heer S. in een café om het leven gebracht door een persoon die daarbij zei: "Jij praat met de politie." Die persoon is aangehouden. De heer S. heeft eerder verklaringen afgelegd aan de Belgische politie over betalingen door hem aan een Belgische politieambtenaar gedaan in verband met het doorleveren van containers verdovende middelen, zo is gebleken uit het Amsterdamse moordonderzoek. Deze Belgische politieambtenaar wordt verdacht van nauwe betrokkenheid bij criminele activiteiten.'

(Uit het rapport-Van Traa over de parlementaire Enquête-commissie Opsporingsmethoden)

Speurder Van Mechelen zit maar een paar weken in voorarrest. Na zijn vrijlating schorst de rijkswacht hem in afwachting van zijn proces.

Bron: Onthullingen van een politiecommissaris | Cois Kind

972

(14 replies, posted in Bibliografie)

Straf verhaal over Van Mechelen, vooral het stuk over de Porsche:

De eerste keer dat grootschalige corruptie bij de politie wel aan het licht komt, is tijdens het onderzoek naar de moord op Goldberg. Diamantair Goldberg wordt op 1 december 1987 in zijn kantoor in de Antwerpse diamantwijk overvallen terwijl de speurders van de rijkswacht buiten de wacht houden. Zij waren getipt door een informant uit het milieu. De observatieploeg denkt dat de overvallers maar op verkenning komen wanneer zij die dag een kantoor binnenstappen. Diamantair Goldberg wordt overmeesterd en zijn mond en neus worden met tape afgeplakt. De overvallers roven een partij diamanten en gaan ervandoor. Schlomo Goldberg wordt dood in het kantoor aangetroffen. Hij is gestikt.

De gangsters die Goldberg de dood injagen, zijn twee doorwinterde criminelen: Charles Snijders en David Gutkind. De mannen zijn jarenlang informant geweest van topspeurder Van Mechelen. Tijdens het moordonderzoek doen zij de corrupte praktijken van rijkswachter Van Mechelen uit de doeken. Wanneer speurder Van Mechelen er bijvoorbeeld niet in slaagt om een Porschedief te betrappen, schakelt hij Gutkind en Snijder in. Zij stelen een Porsche en zetten die voor de deur van de verdachte. Van Mechelen “vindt” de wagen en arresteert de verdachte. Hij strijkt daarvoor ene forse verzekeringspremie van Porsche op. Het geld wordt naderhand op een hotelkamer verdeeld. Snijder en Gutkind kunnen zich zelfs het kamernummer van het hotel herinneren waar zij van Van Mechelen een deel van de premie kregen toegestopt.

Op het assisenproces willen Snijders en Gutkind afrekenen met speurder Van Mechelen. De openbare aanklager snijdt hen echter de pas. Zij krijgen niet de kans om zijn louche onderzoeksmethodes aan de kaak te stellen. Assisenvoorzitter Edwin Van Fraechem schrijft daarover later in zijn memoires:

“Is het onbelangrijk te weten dat D.W. tipgeld ontving van verzekeringsmaatschappijen? Is het niet belangrijk te weten of een bepaalde politiedienst al dan niet geloofwaardig is? Hoeveel mensen werden er reeds veroordeeld op basis van een proces-verbaal dat de rechter te goeder trouw maar ten onrechte voor de waarheid aanziet? … Mijn gemoedsrust is voor mij steeds belangrijk geweest. Belangrijker dan geld. Na het proces werd adjudant-chef D.W. als hoofd van de Antwerpse BOB vervangen.” (Uit 'Een rechter spreek", Edwin Van Fraechem').

Voor het proces krijgt de gerechtelijke politie de opdracht om een onderzoek in te stellen naar de beweringen van Snijders en Gutkind. Het onderzoek pleit Van Mechelen uiteindelijk vrij van corruptie. Hij mag zijn positie in de speurdersploeg van de Antwerpse politie opnieuw innemen. Ik heb dat nooit begrepen, want de informatie van Snijders en Gutkind was heel concreet en geloofwaardig.

De enige uitleg die ik kan bedenken, is dat speurder Van Mechelen te veel weet over collega's bij de gerechtelijke politie en er mee dreigt om hen mee in de afgrond te sleuren. Van Mechelen is rasechte straatblik en hangt vaak rond in louche milieus. Het Statiekwartier aan het Centraal Station en het De Coninckplein is zijn uitvalsbasis. Daar vangt hij verhalen op over agenten, politici, magistraten en notabelen. Die informatie gebruikt hij alleen als hem dat goed uitkomt. (...)

Bron: Onthullingen van een politiecommissaris | Cois Kind

973

(21 replies, posted in Roze Balletten)

De vraag is natuurlijk waarom Juan Mendez dat zegt en hoe hij tot die conclusie komt.

974

(21 replies, posted in Roze Balletten)

In oktober 1986 kwam de zaak voor het Hof van Beroep:

Durgstraffen voor “betere kringen”

Het hof van beroep in Brussel heeft woensdag in grote lijnen de straffen bevestigd die eerder waren uitgesproken in een zaak van druggebruik en -handel in de “betere” Brusselse kringen.

Een overlijden door overdosis lag in de lente van 1985 aan de basis van deze zaak waarin één der voornaamste beschuldigden, de 28-jarige Marc De Pelecijn, was veroordeeld tot een gevangenisstraf van zes jaar. De Pelecijn had echter geen beroep aangetekend tegen deze straf.

Het hof wijzigde enkele straffen, zoals die in eerste aanleg werden uitgesproken. De 40-jarige Ukkelse industrieel, Philippe Cryns, was eerder veroordeeld tot drie jaar gevangenis, zij het voorwaardelijk met uitzondering van het voorarrest. Het hof van beroep zette de straf om in drie jaar effectief. De 40-jarige binnenhuisarchitect, Jacques De Windt, kreeg strafvermindering. De eerste rechter had 18 maanden voorwaardelijk vastgelegd (met uitzondering van het voorarrest, dat effectief was). Het hof bracht de straf terug tot zes maanden voorwaardelijk, nog steeds met uitzondering van het voorarrest.

Voor het overige werden een reeks straffen bevestigd, Alexis Alewaeters (24) uit Grimbergen, Eric Verhaeghe de Nayer (23) uit Elsene en Bernard Minet (27) uit Tervuren blijven met vijf jaar gevangenis op het strafblad. De 32-jarige Christian Beerlandt uit Molenbeek behoudt vier jaar opsluiting. Volgens het hof namen zij deel aan een belangrijke drugshandel.

Het hof was eveneens van oordeel dat industrieel Cryns, realisator Sami Pavel en de 30-jarige Stéphane De Vriendt een rol speelden in het versturen van cocaïne vanuit Brazilië. Cryns was volgens de rechtbank bovendien de organisator en animator van avondjes-uit waarop drugs werden gebruikt. Dat is de reden waarom het hof de voorwaardelijkheid schrapte bij de straf van Cryns. De Vriendt en Pavel hoorden hun straf bevestigen: respectievelijk drie en twee jaar voorwaardelijke gevangenis, met uitzondering van het (effectieve) gedeelte dat reeds achter de rug is.

Bron: Gazet van Antwerpen | 9 Oktober 1986

975

(7 replies, posted in 1980-1989)

1985 was in Marseille blijkbaar een bloedig jaar met veel afrekeningen en brutale overvallen. Zie ook bv. deze overval op 17 januari 1985:

Buit van 100 miljoen

Vijf gewapende mannen hebben donderdag bij een overval op een geldtransport in de stad Marseille een bedrag van omgerekend zowat 100 miljoen fr. buitgemaakt. De daders openden het vuur op de geldvervoerders en gingen er met de gepantserde wagen vandoor. In de wagen zat de dagopbrengst van een warenhuis. Eén van de geldkoeriers werd zwaar gewond.

Bron: Gazet van Antwerpen | 19 Januari 1985

Bij deze overvallen en in de bendeoorlog in Marseille speelt Francis Vanverberghe ("Francis le Belge") een belangrijke rol.

976

(25 replies, posted in Andere Personen)

Weer oorlog in de onderwereld van Marseille

Het lijkt erop dat er weer eens oorlog is uitgebroken in het "milieu" van de Zuid-Franse havenstad Marseille.

Vorige week werden in drie dagen tijd evenzoveel "bekenden" van de Marseillaanse politie gedood. Inzet van de gangsteroorlog lijkt de vacante zetel van de smokkel- en heroïnekoning Gaétan "Tany" Zampa, die vorig jaar augustus op mysterieuze wijze zelfmoord pleegde in de gevangenis.

Met een variatie op de titel van een Amerikaans popliedje bedacht het dagblad "Libération" deze week de kop "Het sneeuwt lijken" boven een artikel, waarin de laatste slachtoffers werden bijgeschreven. Dat waren Pierre Casorla (41), bijgenaamd "Pietje de Gek", Joseph Eahiano (45) en Jules Canovas (50).

De eerste twee hadden een reputatie op het gebied van de handel in drugs. De laatste had, behalve een boete wegens het rijden onder invloed, vreemd genoeg niets op zijn kerfstok.

De zaak-Lanovas, die met groot kaliber (colt 11,43) naar het hiernamaals werd geschoten, is daarom wat raadselachtig. Wellicht hebben zijn moordenaars zich van slachtoffer vergist. "In Marseille onderhandelt men niet meer, men elimeneert", aldus de Figaro. Deze krant lijkt er in zijn berichtgeving over de zaak prat op te gaan van de meeste gangster-slachtoffers ook de bijnamen te kennen.

Kaliber

Alsof het gaat om de verfilming van een nieuw boek van Godfather-auteur Mario Puzo, fluiten in Marseille de kogels van divers kaliber. De laatste vier maanden werden maar liefst elf mensen vermoord. De een terwijl hij in zijn auto op zijn vrouw zat te wachten die boodschappen deed bij een drogist, een ander terwijl hij benzine tankte, een volgende in een doodlopende straat.

Volgens het scenario dat "Le Figaro" zijn lezers voorschotelde, hebben twee grote bazen hun zinnen gezet op de troon van Zampa: Francis Vanverberghe ("Francis de Belg") en Jacques Imbert ("Jackie Schaakmat"). Zowel Vanverberghe als Imbert waren gezworen vijanden van Zampa, die in leven banger schijt te zijn geweest voor de ambtenaren van de Franse belastingdienst dan voor de politie. Imbert, enkele jaren geleden ternauwernood aan een aanslag ontsnapt, heeft eerder een vendetta ontketend tegen Zampa.

Opvolger

Na de dood van Zampa, die zich ophing met een touw waarmee een celgenoot zijn dagelijkse gymoefeningen deed, leek "Jackie Schaakmat" evenwel bestemd te zijn hem op te volgen. hij werd de laatste tijd vaak gesignaleerd in etablissementen, die daarvoor tot het Zampa-rijk werden gerekend.

Dat alles was blijkbaar niet naar de zin van "De Belg", die in juni 1984 vrijkwam na in Poissy 14 jaar te hebben vastgezeten. Uiteraard wegens handel in drugs. Van de bruuske Vanverberghe wordt verteld dat hij vanuit zijn cel een bendeleider was, gespecialiseerd in het razendsnel uitvoeren van roofovervallen.

Zijn zus bleek bij een dergelijke actie niet snel genoeg en werd door de Franse politie gearresteerd. Volgens "Le Figaro" wijst alles erop dat "Francis de Belg" nu aanspraak maakt op zijn plaats in de Marseillaanse onderwereld.

Van alle kranten die over liquidaties hebben bericht, gaat Le Figaro het verst. De krant suggereert dat het heel goed mogelijk is, dat er binnenkort een derde man op het toneel verschijnt. Tegen die tijd zullen "De Belg" en "Schaakmat" nog maar weinig adjudanten over hebben, wat de kansen van deze grote onbekende natuurlijk vergroot. Kortom, he oude verhaal van de derde hond die met het been gaat lopen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 19 Januari 1985

Even in herinnering brengen dat op 31 mei 1985 een bloedige overval werd gepleegd op een geldtransport in Marseille. Philippe De Staerke is een verdachte in deze zaak » Forum

977

(599 replies, posted in Onderzoeksdaden)

Zolang we de waarheid niet weten, zal het nooit goed gaan. Maar de onderzoekers en magistraten doen wel hun uiterste best om de waarheid te vinden.

978

(176 replies, posted in 1983)

40 Jaar na de Bende van Nijvel

Gisteren was het 40 jaar geleden dat de Bende van Nijvel een bloedig overval pleegde op een juwelierswinkel in Anderlues, nabij Charleroi. Het koppel dat de winkel uitbaatte werd vermoord.

Hierna zou de Bende van Nijvel 22 maanden niets van zich laten horen.

979

(599 replies, posted in Onderzoeksdaden)

fenix wrote:

Jij mag vinden dat Martine Michel haar uiterste best doet maar je kan dat niet meten of afmeten.

Ik weet wel zeker dat het huidige speurdersteam hun uiterste best doet om de waarheid in dit dossier te vinden. Het feit dat er het naar de buitenwereld toe lijkt alsof er niets gebeurt, betekent niet dat de speurders niet hun uiterste best doen. Dat is geen mening, dat is een feit.

Youssou N'Dour wrote:

Het enerzijds bewaren van het geheim van het onderzoek en anderzijds het laten delen daarvan door bijvoorbeeld Faroek, om vervolgens het publiek min of meer voor altijd in zijn sop gaar te laten koken met nog meer vragen, is een schoolvoorbeeld van hoe dramatisch slecht een strafrechtelijk onderzoek als dit wordt uitgevoerd.

Jij weet niet wat de redenen van een bepaalde oproep tot het publiek zijn. En dat het publiek na een oproep vragen heeft, is niet het probleem van de onderzoekers. Zij moeten niet communiceren over resultaten van een bepaalde oproep tot het publiek.

980

(599 replies, posted in Onderzoeksdaden)

Dat is geen mening, dat is een feit.