Allereerst over die cheques. Het Instituut voerde tests ter plaatse uit met soortgelijk papier om een vergelijking te verkrijgen, maar zonder de parameters van de tijd of de bewaringsomstandigheden gedurende achtentwintig jaar volledig te kunnen controleren. Daarom zijn forensische experts er niet in geslaagd wetenschappelijk geldige resultaten tot uitdrukking te brengen. Waarom zeggen ze het niet? Hetzelfde geldt voor wapens. Ook hier werden om diverse technische redenen geen sluitende resultaten opgeleverd.

Wat de staat van al deze bewijsstukken betreft, wijst alles op een langdurig verblijf in het water. De mate van slijtage van cheques bijvoorbeeld, de corrosie van wapenonderdelen, de oxidatie van de babykluis of zelfs het slib dat bepaalde voorwerpen bedekt. De foto's die dezelfde dag ter plaatse en vervolgens in de lokalen van de rijkswacht van Dendermonde zijn gemaakt, spreken in dit opzicht voor zich. Maar sterker nog, het laboratorium van de gerechtelijke politie van Aalst concludeerde in haar eindrapport van 8 november 1988: “De metalen voorwerpen waren allemaal min of meer aangetast door corrosie. Delen van de wapens waren bedekt met een dikke roestlaag (…) De inkt van de handgeschreven teksten was grotendeels gebleekt en in sommige gevallen was zelfs de drukinkt beschadigd. Dit alles duidt op een lang verblijf in water of een andere corrosieve omgeving.

Waarom zou het anders zijn voor een vest?

Tja, als de discussie over die cheques gaat, hier nog eens een bewijs hoe die cheques gevonden werden: in een plastieke zak, in een andere palstieke zak.
Uiteindelijk werd op 7 november een derde en laatste zak gelokaliseerd ter hoogte van het tweede ponton in het bassin, vijftien meter van de zuidelijke grens en vier meter van de kust. Het bevat twee andere plastic zakken waarin we cheques ontdekken en de babykluis die is gestolen bij Delhaize in Aalst, munitie en patroonhulzen die overeenkomen met het kaliber van de oproerwapens die tijdens de laatste aanval zijn gebruikt, dozen met patronen van de merken Legia en Winchester, twee stukken kogelvrij vest.

Het werd als een waarheid beschouwd dat de daders niet wisten hoe ze auto's zonder sleutels moesten stelen.
Misschien moeten we ons afvragen of de daders simpelweg de sleutels van de auto moesten hebben.
En de reden vind ik logisch: als ze hun wagen soms dagen op straat laten staan zonder de deuren te kunnen sluiten, met draden die los hangen onder de dashboard, dan zou deze auto snel als gestolen worden geïdentificeerd.
Bovendien beschikt u over ontsnappingsbeveiliging wanneer u een aanval pleegt.
Gewoon met de sleutel starten, in plaats van te moeten rommelen met draden, wat risico’s met zich meebrengt.

Ik heb 40 jaar in de carrosseriebouw gewerkt als arbeider en daarna als baas. Als je een auto schildert, verberg je de ramen met papier en tape, dus je schildert de carrosserie en niet de ramen. Logisch toch?

Nog een opmerking over die sticker. Als de daders zelf die auto geschilderd hebben en die auto is gestolen dan verwijder je gewoon die sticker die toch opvallend is.

Als je die auto door iemand anders laat opnieuw schilderen, dan laat die schilder die sticker gewoon staan. Ik heb in mijn leven veel auto’s opnieuw gespoten in een ander kleur, maar ik heb nog nooit de stickers op de ruiten verwijderd, stickers zijn personeel.