Ik denk niet dat het plausibel is dat je op dat moment in die context zo'n veronderstelling maakt. Ik denk dat de zus gewoon verbijsterd was door het beeld van die geweren en het besef dat je binnen een paar seconden. De meerderheid van de mensen zal in zo'n moment niet meer helder nadenken. Ik vermoed dat men achter de uitspraak "Niet schieten, dit is mijn papa!" niet logisch moet analyseren.

Misschien is dit ook een vraag voor een psycholoog: kan je in die context uit die uitspraak afleiden dat ze die mannen heeft herkend?

Los van of ze die mannen herkende, dat sluit niet uit dat iemand van de familie bij de naburige garage iets gezien kan hebben dat ze niet mochten zien.

Als André De Vuyst verwijst naar Jean Bougerol, dan is inderdaad nog een probleem. In de serie pleegt André zelfmoord. Maar als André inderdaad staat voor Bougerol, dan zou hij moeten leven in de jaren waarover de reeks gaat, en een rol achter de schermen spelen. Dus weinig waarschijnlijk.

Deze vraag doet me denken aan een uitspraak van  Nederlandse rechtspsycholoog professor Peter van Koppen, die stelt dat het een fout is om in complexe dossiers ergens één groot motief in terug te vinden.

Het was voor mij goed te volgen, vooral omdat ik een tijd geleden het boek van Hilde Geens gelezen had. Ik snapte wel niet zo goed de intrige rond die dedouaneringsdocumenten en Peeters bij dat verhoor.

Ook ik ben benieuwd hoe het afloopt met de twee jonge rijkswachters. Het lijkt erop dat ze twee 'perspectieven' belichamen. Die ene zei dat hij bij de groep Diane wilt en zorgt voor de confituur. Van hem wordt gezegd, 'stevige kerel, maar dom'. Het lijkt erop dat hij ergens in de bende-activiteiten zal betrokken raken, voordat hij goed en wel door heeft waar hij is in beland. Die andere neemt noteert de verhoren en lijkt als observeerder voor ons het grotere plaatje te schetsen. "Ik weet niet meer wie of wat te geloven", zegt hij tegen François. Maar in zijn positie komt hij teveel te weten.