En zo haal jij in één pennentrek en met logica feiten onderuit die nochtans kloppen (al zei Bultot daar zelf over dat het niet klopte want dat de correspondent niet Vittorio was maar een speurder). Ik heb daar in drie woorden geprobeerd iets uit te leggen dat veel gecompliceerder in elkaar zat. Ik zal je de volledige tekst geven:

"Toen Jean Bultot in Paraguay was, had hij een netwerk ontwikkeld om post uit te wisselen met Adriano Vittorio , wiens buurman Simon Genevois actief was in de extreemrechtse beweging. Philippe Populier, woonachtig in Alsemberg, werd door advocaat Henri Laquay naar Feret, de voorzitter van de FN, gestuurd en legde hem dit uit: "mijn vader is Jacques Populier, hij heeft twee transportbedrijven genaamd France Transit en Transit International gevestigd op 59700 Marcq nl Baroeuil. Mijn vrouw Alexandra Leiva heeft hoge familieleden bij het Paraguayaanse postbedrijf. De post van Bultot zal veilig aankomen ter bestemming bij Vittorio." We zullen in een toekomstig nummer terugkomen op de contacten tussen Bultot en Féret [via zijn toenmalige advocaat Michel Delacroix] over Agusta en verontrustende financiële regelingen…"

» YouTube

Indien je het filmke hierboven gezien hebt, vraag je dan eens af hoe al die stukken bij Bultot in Paraguay zijn geraakt.

Het ging trouwens ook niet om een simpele brief maar over belangrijke dossierstukken die uitgewisseld werden. Dit alles is te lezen in het hoofdstuk Bultot denk ik. En vergeet ook niet dat bepaalde stukken waarover de gewone kranten niet wensten of durfden of mochten schrijven in die tijden vaak doorgegeven werden aan die "andere pers". Heel wat stukken werden zelfs doorgegeven naar de Nederlandse pers. Bijvoorbeeld dit » willyvandamme.wordpress.com

In ieder geval, ik stond er niet bij, dus de kans bestaat dat Bultot de waarheid sprak en dat een speurder de naam van Vittorio gebruikte. Volgens Coveliers was Bultot bereid om over dit alles uitleg te komen geven in een commissie op voorwaarde dat hij een vrijgeleide kreeg en terug kon vertrekken na zijn getuigenis. Daar werd niet op ingegaan.

Deze feiten, met materiële bewijzen, tonen in ieder geval aan dat er dikke lekken zaten bij de speurders of bij de magistraten. Reden te meer om het dossier vrij te geven.

» brescia.corriere.it

Vertaling:

Het bloedbad op Piazza Loggia, dit “ontbrekende dossier” en de doofpotaffaires van zwarte extremisten

Generaal Massimo Giraudo, voormalig commandant van de Carabinieri ROS, werd urenlang in de rechtszaal gehoord. Zorzi's advocaat, beschouwd als een van de materiële uitvoerders van de aanval: "Indien nodig zal hij verschijnen." Vier uur vol geschiedenis: om ‘de context te herkaderen’ van extreemrechtse bewegingen in de jaren zeventig. Ordine Nuovo vooral, vanaf het moment dat de zinnen die al definitief zijn geworden, het aanduiden als de zwarte matrix van het bloedbad op Piazza Loggia. Generaal Massimo Giraudo – voormalig commandant van de Carabinieri ROS, die zijn leven wijdde aan het onderzoeken van terrorisme, “vooral ter rechterzijde” en de Italiaanse bloedbaden – deed dat in de rechtszaal tijdens het proces tegen Roberto Zorzi: destijds twintig jaar oud en opgegroeid in Verona, tegenwoordig Amerikaans staatsburger, wordt beschouwd als een van de materiële uitvoerders van de aanslag van 28 mei 1974 in Brescia.

Het eerste deel van zijn getuigenis is bedoeld om het lidmaatschap van de verdachte aan te tonen van de Ordine Nuovo, een beweging die in 1973 officieel werd ontbonden bij ministerieel besluit, maar 'nooit dood was: ze bleef leven onder andere acroniemen, zoals l' Year Zero, the Guerrillas of Christ. de Koning of de Zwarte Orde'. De gewapende arm van subversie. In 1997 sprak legergeneraal Emanuele Borsi uit Parma er als volgt over: “Van 1961 tot 1965 wisten we al van Sifar het bestaan van een extreemrechtse paramilitaire organisatie, Ordine Nuovo, gesteund door de NAVO. Typisch Amerikaans, toegewijd aan guerrillaoorlogvoering. Ik geloof dat de training door de Amerikanen werd gegeven en dat deze afhing van de “Ftase van Verona” die was gestationeerd in het Palazzo Carli, waar de supergetuige bevestigde dat er bijeenkomsten hadden plaatsgevonden met als doel het plannen van aanslagen waarvan de medeverdachte van het bloedbad zou ook hebben deelgenomen, bij de kinderrechtbank, Marco Toffaloni (toen zestien jaar oud uit Verona, nu thuis in Zwitserland).

En nogmaals: “De vijand werd van binnenuit bestreden, en toevlucht nemen tot On betekende het inzetten van jonge mensen die vanuit Amerikaans standpunt de verdediging van de natie en het thuisland zouden verzekeren. » De beschuldiging vermeldt de namen van de directeuren en medewerkers van de Veronese ordinovist, van Elio Massagrande tot Roberto Besutti: samen met andere mensen onderzoekend naar een diefstal in 1973, leidden de onderzoeken tot de ontdekking van "verschillende afzettingen van wapens, munitie en explosieven, inclusief een Israëlische militaire gelatiniseerder.

Ze werden beschouwd als “louter verzamelaars” en de officier van justitie werd niet op de hoogte gebracht, zoals gebeurde toen Toffaloni vier jaar later zijn portemonnee verloor in Bologna. Vervolgens gevonden en teruggebracht “met een verborgen doorgang naar het centrale commando van de Carabinieri van Verona”, maar zonder de rechterlijke macht op de hoogte te stellen, hoewel het “een pamflet bevatte waarin de verantwoordelijkheid werd opgeëist voor bepaalde brandstichtingen, programmatisch voor andere”.

Er is geen verder onderzoek gedaan, onderstreept aanklager Caty Bressanelli, die samen met plaatsvervangend aanklager Silvio Bonfigli verantwoordelijk is voor het onderzoek. En hij doet dit om meermaals te beweren dat “destijds rechts-extremisten” profiteerden van een soort “beschermscherm” van de gerechtelijke politie. Een min of meer voor de hand liggende cover. “Bewuste onzorgvuldigheid”. Rita Stimamiglio, in de ‘tovenaars’ van On (het meest esoterische deel), zuster van Gianpaolo, een ordinovistische medewerker van de onderzoekers die dit laatste onderzoek naar het Verona-spoor lanceerden, zou ‘beschermd’ zijn door de carabinieri ‘met het oog op zijn ideologie” in 1975, ondanks het feit dat een brandstichting in een trattoria nabij de kazerne van Verona aan hem te wijten was.

Maar deze theorie zal ook worden aangetoond door de leiding van het beroemde ‘Occorsio-proces’ dat in juni 1973 plaatsvond tegen honderd leden van de Ordine Nuovo door de aanklager, die echter het einde niet wilde zien: hij werd vermoord (voor het eerst bedreigd) drie jaar later door Pierluigi Concutelli, een neofascistische activist (en mede-dader van de moord op Ermanno Buzzi, de vermeende basis van het bloedbad op Piazza Loggia voor degenen die er onderzoek naar deden). En zij beweerden het: in wezen had hij het aangedurfd de ‘beweging’ te onderzoeken. Ook Zorzi en Toffaloni behoren tot de verdachten. Ze werden allemaal vrijgesproken.

En dat is nog niet alles. Giraudo legt uit dat er in elk carabinieri-station een dossier was over vermoedelijke extremisten (en ook over burgers in het algemeen), gebaseerd op hun woonplaats. "Die van Roberto Zorzi – noch op het S. Ambrogio-station in Valpolicella, noch op het verhuurkantoor in Caprino Veronese – was er niet meer, en toch bestond het. Verdwenen. Evenals de referentiekaart voor archiefonderzoek. Bijna onmogelijk voor de manier waarop we destijds werkten”, antwoordt hij, onder druk van de president van het Hof, Roberto Spanò, die dit omschrijft als een “chirurgische mislukking”. “Dit dossier, en zelfs een substantieel dossier, werd later gevonden op het provinciaal bevel van Verona”, antwoordt een van de verdedigers, de advocaat Stefano Casali. “Maar het is niet hetzelfde en het is niet “mogelijk om met zekerheid te zeggen dat daarin zaten dezelfde documenten", antwoordt de getuige).

Die op verzoek van de president zelf aan het begin van de hoorzitting liet weten dat ‘we niet uitsluiten dat Zorzi ooit naar de rechtszaal zal komen. Laten we eens kijken of het nodig zal zijn. Zorzi en Toffaloni zouden dat hebben gedaan’ made a bang", in Brescia, om de dood te wreken van hun kameraadvriend Silvio Ferrari, die op de avond van 18 mei 1974 stierf aan boord van zijn Vespa op Piazza Mercato, terwijl hij explosieven vervoerde.

Ter herinnering:

Het onderzoek naar de roofmoord in Temse valt onder de bevoegdheid van de speurders in Dendermonde. Die hebben zelfs een informant die Massagrande ontmoet heeft bij Jean Bultot in Paraguay. Volgens die tipgever komt Massagrande vaak naar België: hij heeft een flat op de Louizalaan en verplaatst zich in een witte Mercedes 500. De speurders willen de tip natrekken, maar dat is buiten de collega's in Jumet gerekend. "Momentje, extreem-rechts is ons terrein."

En, de volgende personen zijn naar Paraguay gevlucht of gereisd » Forum

Iemand een idee wat Massagrande op de Louisalaan zat te doen? Iedereen ziet de parallellen met Belgie maar o.a. P-51 vroeg wat het verband kon zijn. Geen verband volgens jullie?

Voor wie nog volgt, de link Bultot en Adriano Vittorio » dynamedia.be of tueriesdubrabant.1fr1.net/ (onderaan het blad)

Enkel in België: topadvocaat doet explosieve uitspraak over Bende van Nijvel en niemand reageert

(...) Een typisch voorbeeld: het bloedbad van Bologna is een neofascistische aanval die plaatsvond om 10.25 uur op zaterdag 2 augustus 1980 op het Centraal Station van Bologna, Italië. Een bom, geplaatst in de wachtkamer van de tweede klas, ontplofte, waarbij 85 mensen om het leven kwamen en meer dan 200 gewond raakten. Dit is de ernstigste terroristische aanslag die na de Tweede Wereldoorlog in het land is gepleegd en door velen wordt aangeduid als de culminerende daad van de strategie van spanning.

Een ander groot verschil: met een richtlijn van 22 april 2014 vallen alle dossiers met betrekking tot dit bloedbad niet langer onder het staatsgeheim en zijn ze dus vrij toegankelijk voor iedereen.

Bron: P-magazine | Thierry Debels | 12 November 2024

Duiken in het hart van strafrechtelijk onderzoek via DNA

Het National Institute of Forensic Science is al dertig jaar operationeel en heeft zijn werk in de loop van de tijd zien groeien, vooral als gevolg van technische en wetgevende ontwikkelingen op DNA-gebied. Bezoek het hart van dit gebouw, waar het werk van wetenschappers helpt bij het ophelderen van talloze misdaden.

Het Nationaal Instituut voor Forensische Wetenschappen en Criminologie (INCC) werd begin jaren zeventig bij koninklijk besluit opgericht, maar bleef in de la liggen totdat de ‘Brabantse moorden’ en de CCC-aanslagen de noodzaak van een dergelijk instituut onderstreepten autonoom opereren en “alle mogelijke logistieke hulp bieden aan de wetenschappelijke politie” –, vooral geïnspireerd door Scotland Yard.

Sindsdien is het Brusselse INCC-gebouw, een oude bakstenen en betonnen voering aan de rand van het kanaal aan de Vilvoordesteenweg, niet veranderd. Het enige vleugje moderniteit – om zo te zeggen – zijn containers waarin mini-laboratoria zijn geïnstalleerd, voorzien van het ‘DNA free’-logo om elke besmetting te voorkomen, en op een grote gevel een zeildoek dat een blauwe lucht voorstelt.

Dit verbergt de naweeën van een aanval op het laboratorium in augustus 2016, waarbij gebruik werd gemaakt van explosieven, door een goed georganiseerde criminele bende die tot doel zou hebben gehad een te analyseren object te vernietigen. Het pand was al vervallen; ze hebben nu een pleister. Niet lang meer, stelt het kabinet van minister van Justitie gerust: afgelopen vrijdag keurde de ministerraad een project onder leiding van Vincent Van Quickenborne (Open VLD) en staatssecretaris van de Bouwheer Mathieu Michel (MR) goed, in -diepgaande renovatie van het gebouw, en bouw van een hypermodern bijgebouw.

Bewaartermijn voor maximaal honderd jaar

De wet vereist dat bewijsmateriaal dertig jaar wordt bewaard, en als deze doorgaans in de registers worden bewaard, is dit niet het geval voor DNA dat is geëxtraheerd bij het INCC, dat uit het licht moet worden bewaard. onder de -20 graden. Sinds de wet op de onverdraagbaarheid van zedendelicten tegen minderjarigen moet het DNA in dit soort gevallen voor onbepaalde tijd (dat wil zeggen honderd jaar, oordeelde het INCC) worden bewaard. En met het steeds toenemende aantal monsters dat in bepaalde dossiers wordt genomen, zijn de verzoeken blijven groeien: in de gangen en kelders van het INCC bevinden zich tienduizenden zeer kleine wattenstaafjes, evenals buisjes die elk een vloeistofbasis bevatten. welk DNA in staat wordt bewaard.

Hier wordt het DNA van veel procederende partijen zorgvuldig op datum en code bewaard, in oude vriezers voor oude monsters en in een koelcel voor de meest recente. Soms vinden we ook stukken waarvan de geur ervoor zorgt dat ze bevroren zijn (bijvoorbeeld de kleding van een persoon die in staat van ontbinding verkeert). Om nog maar te zwijgen over de ‘grot van Ali Baba’, die pakketten bevat met documenten die moeten worden geanalyseerd of bewaard, voorzien van het logo ‘Politie’, gecodeerd en zorgvuldig geclassificeerd in een van de kelders.

Vorig jaar bijna 12.000 monsters

Als essentiële rechterarm van justitie (het hangt rechtstreeks af van dit ministerie) is het INCC het bekendste DNA-laboratorium – er werken er ongeveer dertig wetenschappers fulltime – en het werk is er geen gebrek aan: in 2022 werden alleen al voor DNA 11.733 monsters genomen voor 2.688 dossiers die dat jaar werden geopend. “Het gaat óf om aanklachten van een onderzoeksrechter of het openbaar ministerie, óf om medisch-juridische monsters van een CPVS naar aanleiding van een klacht”, legt Vanessa Vanvooren, hoofd van de afdeling Biologie van het Instituut, uit.

Deze Steunpunten voor Slachtoffers van Seksueel Geweld nemen in aantal toe: in 2017 waren dat er drie, vandaag zijn het er acht en op korte termijn zou dat er in elk van de veertien gerechtelijke arrondissementen één moeten zijn. “Dit betekent dat er in dit soort gevallen veel meer monsters worden genomen en dat er in de toekomst nog meer vraag naar ons zal zijn”, voorspelt het afdelingshoofd.

De ochtend vóór ons bezoek concentreerde Vanessa Vanvooren zich op een paar sokken. Ze weet niet wat er is gebeurd, maar op de stof zat een opgedroogde rode vloeistof. “We moeten elk bewijsstuk vanuit alle hoeken bekijken en ons alle mogelijke scenario’s voorstellen, omdat we vaak geen enkele informatie krijgen”, legt ze uit. “Er kan bloed zitten, van het slachtoffer, de dader of een derde persoon, en ik heb het voor analyse uit elke sok gehaald. Om te identificeren wie dit kledingstuk droeg, heb ik ook monsters van binnenuit genomen, ter hoogte van de malleolus, waar de huid schuurt. U mag een dossier nooit als een routinedossier beschouwen, omdat de oplossing van een zaak mogelijk op het spel staat. Achter deze analyses schuilen daders en slachtoffers. »

De uitslag komt niet binnen een minuut: na eventuele voorafgaande tests (bloed, speeksel) halen we het DNA uit de bemonsterde matrix en laten we dit DNA kwantificeren (onder een bepaalde drempel vereist de wet dat de analyse wordt stopgezet en het DNA wordt vernietigd). steekproef). Vervolgens voeren we een PCR (polymerasekettingreactie) uit om het DNA te amplificeren en gaan we uiteindelijk over tot de analyse ervan. En als bij Amerikaanse series het resultaat in één oogopslag onder de microscoop lijkt te verschijnen, staat in België de wet een termijn van dertig dagen toe om het resultaat bekend te maken; voor dossiers die zijn geclassificeerd als “absolute prioriteit” (bijvoorbeeld een grote terrorismezaak) wordt een maximale termijn van twee werkdagen gesteld voor genetische sporen en 24 uur voor referenties (vergelijking met databanken).

Technieken verbeteren

De DNA-wet blijft veranderen: vorige maand keurde de ministerraad een wetsvoorstel goed dat een juridisch kader biedt voor de familiale fouillering van verdachten, via bekende DNA-profielen van naaste familieleden. Het wetsvoorstel, dat momenteel is ingediend bij de Raad van State en de Gegevensbeschermingsautoriteit, zal het ook mogelijk maken om DNA-monsters automatisch te vergelijken met de nieuwe internationale Interpol-database van vermiste of ongeïdentificeerde personen. Het biedt ook een raamwerk voor de onderzoekstechniek gebaseerd op Y-chromosomen, die alleen bij mannen voorkomen en vrijwel identiek van vader op zoon worden overgedragen. Ze zijn nuttig om, vooral in zedenzaken, onderscheid te maken tussen het DNA van het slachtoffer en dat van de dader.

“De technieken zullen in de loop van de tijd verder verbeteren”, besluit de onderzoeker, “er zijn steeds meer markers en de wetgeving evolueert. Hier ligt het belang om genetische sporen zo lang mogelijk in de beste omstandigheden te behouden." De omstandigheden moeten daarom snel worden verbeterd om de toestroom op te vangen.

Bijna 140.000 DNA-profielen geïdentificeerd in de databases

In 1993 voerde het INCC zijn eerste onderzoek uit; bij de forensische analyses (het geheel van op wetenschappelijke basis gebaseerde analysemethoden die breed ingezet kunnen worden voor onderzoekswerk) werkten we voor de ‘criminalistische’ component met minder gevoelige technieken, die het alleen mogelijk maakten om sporen te analyseren die een veel DNA. Maar intussen zijn de technieken verfijnd, waardoor talloze ophelderingen over misdaden en misdrijven mogelijk zijn geworden.

Al meer dan twintig jaar worden de genetische profielen van DNA geanalyseerd in elk van de vijf Belgische laboratoria die erkend zijn voor strafzaken (bij het INCC maar ook in Leuven, Luik, Antwerpen en Brugge) opgenomen in drie nationale DNA-banken, waaronder vandaag de dag in totaal bijna 140.000 DNA-profielen (unieke gecodeerde codes), beheerd door het INCC.

Zo vinden we de forensische database, met verwijzingen naar de DNA-profielen van 4.070 verdachten en 68.934 sporen van plaats delict.

De database ‘vermiste personen’ bevat 424 DNA-profielen die zijn opgesteld op basis van stoffelijke resten, sporen van vermiste personen (gevonden op een kam, een tandenborstel, enz.) of leden van de naaste familie van de vermisten.

De derde database verzamelt 66.713 gecodeerde codes die overeenkomen met het DNA dat uit het mondslijmvlies van evenveel veroordeelden is gehaald. Sinds 2014 is hun aantal de afgelopen tien jaar geëxplodeerd, de lijst met feiten waarvoor een DNA-monster nodig is, is uitgebreid: naast moord, ontvoering en aanranding omvat deze lijst nu ook diefstal door inbraak (het grootste aantal van afgenomen DNA-monsters) of zelfs “THB”, mensenhandel.

Dagelijks worden de nieuwe sporen die binnenkomen, vergeleken met nationale en internationale gegevens, bij de 24 partnerlanden. Sinds de oprichting van de databank zijn er 16.783 clusters – koppeling via DNA tussen plaats delict(en), referentie(s) van verdachten of veroordeelden – vastgesteld. In één cluster kunnen we twintig tot dertig dossiers hebben met vergelijkbaar DNA, bijvoorbeeld van serieverkrachters of bendes die zich bezighouden met inbraken.

Bron » tueriesdubrabant.1fr1.net