Videorecorders.

Renee Fréart was de spil van de hele fraude. Officieel exporteerde ze luxe-goederen (hifi, video, televisies, ...) naar haar Luxemburgse firma Pluralis. Omdat ze uitvoerde moest ze geen -toen, in die tijd- 33% BTW betalen. Maar in feite exporteerde ze de goederen niet. Ze verpatste de goederen wel in België op de zwarte markt. De zwendel gebeurde met in totaal ongeveer 50 firma's en zou volgens Renée minstens 3 - geen typfout! - miljard Belgische Franken bedragen.

Ik zal dit nog even herhalen, 3 miljard. 1 miljard=1000 miljoen, lees dat even traag en laat het je doordringen. (Ter info, de totale buit van de Bende bedroeg 3 tot 4 miljoen BEF.)

Claude Leroy was Renée's stroman, hij leide zogenaamd 'Pluralis'. Claude Leroy werd in 1976 substituut en in1982 en 1983 was hij adjunct-kabinetchef van minister Jean Gol. Daar was hij verantwoordelijk voor de voorwaardelijke invrijheidstellingen.

The End stelde hier ook zo graag vragen, deze is wel erg retorisch. Heling van videorecorders, gevangenen een dagje vrij laten mét officiële documenten én met een opdracht en boezemvriend van Leroy, welke familienaam zoeken we? Ik koop een klinker Walter? Een U!

 u    

Ah, en het dossier van Vanden Boeynants werd ook gezuiverd door deze Claude Leroy. Enkel het fiscale gedeelte bleef nog over, maar daar werden andere oplossingen voor gezocht. Bouhouche had hier een plannetje voor maar uiteindelijk voorzag 'de organisatie' een ander ideetje. Fijn om tegen je papa te kunnen bluffen dat je voor een machtige 'organisatie' werkt, toch? En gelijk had hij. Hij niet alleen.