Ik denk dat we de feiten, zeker omdat we ze sterk kunnen linken met elkaar, niet moeten afdoen als ze braken in, ze overvielen dat en ze schoten a en b omver omdat deze hun plan in de weg stonden. Neen, aub, daar kunnen we niet meer omheen.

Maar uiteindelijk heeft persoonlijke uithalen ook geen zin. Het is niet de bedoeling van onze gemeenschappelijke drang om ons tegen elkaar op te zetten.

Dat is inderdaad zo, daar ben ik me van bewust. Mijn excuses mocht ik daarover een verkeerde indruk gewekt hebben. Als je er over nadenkt is dit uiterst interessant voor de link tussen de moord op Vanden Eynde en de moord op Angelou.

Feit: Vanden Eynde wordt na verloop van tijd aangesteld als conciërge/opppasser van de Aubeuge. Maar zelfs met zijn aanwezigheid stoppen de inbraken niet. Zijn zoon beslist daarop om zijn vader een alarmpistool in de hand te duwen en maant hem aan zijn slaappillen niet meer te nemen. Tot zover de feiten. Vanaf dit moment kunnen we meerdere kanten uit:

1. Vanden Eynde sliep inderdaad gewoon door de eerdere inbraken heen en volgt dan uiteindelijk de raad van zijn zoon op. Bij de volgende inbraak is hij wel alert en betrapt hij de inbrekers (luistert hen af en wordt betrapt, confronteert hen onmiddellijk of inderdaad, het meest plausibel, neemt zijn alarmpistool in de hand en telefoneert: befaamde klik?).

Daaraan volgend wordt hij dus met de inbrekers geconfronteerd om de zaken die daar, in de Aubeuge, gebeurden niet zo kosjer waren en al zeker niet verder mochten komen dan tussen die muren wordt Vanden Eyden uitgehoord, vermoord en gefolterd. Gezien het nu de eerste keer is dat deze man de personen nota bene ziet kan hij dus niemand iets verteld hebben en is er dus onmogelijk een link tussen zijn moord en die op Angelou.

Er zijn geruchten over zaken die Angelou uitvoerde en misschien paste hij niet meer in het plaatje. Loslippig, een te groot risico, ... en was de moord op hem dus een bestelde moord.

2. Vanden Eynde betrapte de inbrekers al eerder maar maakte de daders daar niet van gewaar. Misschien was de man zodanig aangedaan van wat hij te horen kreeg dat hij met enorm veel schrik zat. Uiteraard als hij schrik had wou hij zeker niets zeggen en al zeker niet tegen zijn zoon die zou ontploffen mocht hij toegeven wat hij deed toen hij die personen zag. Verder moet alles wat op iemands hart ligt ooit wel eens gelucht worden. Vanden Eynde kent Angelou, beide zijn vrienden van elkaar, en Vanden Eynde vertelt zijn geheim aan Angelou. Wanneer Vanden Eynde dan uiteindelijk toch betrapt wordt bij het afluisteren vertelt hij, als goedgelovige ziel, over Angelou wanneer ze hem folteren.

Zeer interessant! Ten eerste een belachelijk onderzoek van de ordediensten over de gehele lijn. Onkunde of onwil? Ten tweede een zekere link tussen Vanden Eynde, Angelou en Van Camp en ten derde er komen hoge gasten over de vloer in Au Trois Canards. Zijn dit dezelfde mensen die al eens scheef wippen? Het begint mijns inziens allemaal in de plooi te vallen.

Je hebt hoog geplaatsten (magistraten, ministers, zakenlui, toppersonen van bepaalde diensten) die zich bezig houden met niet zo kosjere zaken: seksfuiven (al dan niet met minderjarigen) en wellicht ook andere criminele feiten. Daarvoor moet al eens iemand uit de weg geruimd worden of moet al eens iets bemachtigd worden. Aangezien deze personen geen link hebben met mensen die dit zouden doen voor hen spreken ze aan wie ze wel kennen.

Die personen die hun weg kennen in het criminele milieu en wel weten waar aan wat en waar aan wie te geraken (zijnde (ex-)rijkswachters, gevangenis directeurs, grote criminele vissen) en op hun beurt zorgen zijn dan voor een groep gangsters die de job uitvoeren. Ze krijgen wapens of krijgen een tip waar ze die kunnen bemachtigen, ze moeten nog een auto stelen, er worden kogelvrije vesten gestolen (= opnieuw stap voor op pol en rijk) en dan beginnen ze eraan. Een executie vermomd als inbraak, overval, ...

Al wat ge kunt bemachtigen is voor u + uw premie voor het uitvoeren van de job (veel geweld voor weinig buit is zo ook te verklaren: ze hebben een speciale taak en krijgen nog extra betaald). Nadien duiken ze onder, leveren ze alles in en is het wachten op het volgende. Hun leven gaat door. Per job gaan de tussenpersonen kijken wie ze kunnen gebruiken. Dit verklaart de verschillende wijzen van aanpakken (de uitvoerders zijn als het ware een variabele, de opdrachtgevers en tussenpersonen niet).

Het is als het ware een vicieuze cirkel: opdrachtgevers > tussenpersonen > uitvoerders> slachtoffers > opdrachtgevers > ...). De namen kunnen wel bijna zelf invullen zeker?

A kent B en B kent C.

A heeft iets nodig: er moet iemand uit de weg geruimd worden, er moet iets gestolen worden, ... Daarvoor spreekt deze B aan die zijn weg wel kent in het criminele kruim van onze maatschappij. En zo wordt C gevonden. Deze heeft er iets extra legaals mee te verdienen en zot in hun kop zoals ze zijn doen ze maar mee.

We kunnen enkel maar aan de Bende van Nijvel toeschrijven wat rechtstreeks te linken valt. Dat kunnen zaken zijn die in opdracht waren maar ook zaken uitgevoerd door iemand uit de groep C. Laat ons de ogen niet vol zand laten strooien de Bende zal wel al zaken gedaan hebben voor én dan ook na de gekende feiten (daar zijn voorbeelden van).

De Bende van Nijvel is zo een misplaatste naam.