'Ik smeek u, laat dit proces beginnen. Ik kan niet meer wachten.'

Het parket heeft nog vijf jaar nodig gehad om de gevangen vijand in Brussel voor de volksjury te brengen. Het proces-Haemers en co stond uiteindelijk gepland voor maandag 19 april 1993. De internationale pers was er met 21 geaccrediteerde journalisten. De briljante openbare aanklager Pierre Morlet en de achtenveertig advocaten waren au grand complet voor dit gala. Met Bernard Fabry en Michel Degraeve was gezorgd voor twee ervaren bijzitters. De aanduiding van Guy Wezel als voorzitter was een verrassing.

De man had last met zijn temperament en zijn eenvoudige naam paste niet in de lange rij Brusselse voorzitters met aristocratisch klinkende namen. Wezel was jaren onderzoeksrechter geweest in Nijvel en had onderzoeken gedaan in wat de 'Bende van Nijvel' werd genoemd. Hij was uit het onderzoek moeten stappen nadat hij was benoemd tot raadsheer bij het Hof van Beroep. Tussen hem en vele Brusselse advocaten heerste een koude oorlog. Indien de advocatuur hem tijdens dit historische proces kon kraken, dan zou ze de kans grijpen. De hoogste magistratuur wist dat en had een tweede voorzitter aangeduid om de debatten mee te volgen: Marc de Ie Court.

Op maandag 19 april 1993 draaide de ouverture uit op een fiasco. Er waren te weinig kandidaat-juryleden opgeroepen. Een blunder waarvoor niemand verantwoordelijkheid wilde dragen. Haemers was afgemat door een jarenlang streng gevangenisregime en eenzame opsluiting. Hij was afhankelijk van drugs of vervangingsproducten. 'Toen de beschuldigden werden binnengeleid, hield hij zich sterk onder de spotlights van de camera's van de internationale pers. Hij genoot zichtbaar van de belangstelling.

Toen hij na de mislukte telling van de kandidaat-juryleden begreep dat het proces zou worden uitgesteld, vroeg hij onderdanig het woord. Voorzitter Guy Wezel durfde niet te weigeren, in het bijzijn van de wereldpers. Haemers heeft dan voor het eerst in het openbaar een knieval gedaan. 'Ik smeek u, met mijn laatste krachten, laat dit proces beginnen. Stel liet niet uit, ik kan het niet meer aan. Ik wacht al zo lang. Voorzitter Wezel wist niets anders te antwoorden dan: 'Monsieur Haemers, je ne peut rien faire pour vous', waarna hij de zaal verliet.

De uitspraak - 20 Januari 1994

Het proces-Haemers heeft niet alles opgelost, verre van. Over een samenwerking tussen de verscheidene benden werd met geen woord gerept en de lijst met beschuldigingen was beperkt. De volksjury antwoordde slechts 142 maal 'ja' op de 243 hoofdschuldvragen. Ze maakte hiermee duidelijk dat een deel van de overvallen best door andere gangsters of door andere bandieten gepleegd kon zijn geweest. Axel Zeyen werd vrijgesproken.

Philippe Lacroix en bommenmaker Robert Darville werden veroordeeld tot de zwaarste straf, toen nog theoretisch de doodstraf. Voor Marc Vandam (achttien jaar), Michel Vander Elst (acht jaar), Michel Gauthier (zes jaar) en Denise Tyack (vijf jaar) viel het nog mee. De voortvluchtige Basri Bajrami werd een paar maanden later opgepakt in Macedonië en in juli 1995 werd hij aan België uitgeleverd. Hij kreeg een proces apart en werd in september 1996 in dezelfde zaal tot levenslang veroordeeld.

Daders » Bende Haemers

Le Vieux Bruxelles, het restaurant van Michel Lavalle

Michelle Lavalle is de uitbater van het restaurant Le Vieux Bruxelles in de Beenhouwersstraat. In het dossier over de bende-Haemers zitten de volgende gegevens over Michel Lavalle: "Lavalle is de eigenaar van de restaurants Giardino d'Italia en Le Vieux Bruxelles in de Beenhouwersstraat in Brussel. Lavalle is van Siciliaanse afkomst, en een heel goeie vriend van de familie Haemers. Lavalle werkte vroeger in de Robin Hood in de Jourdanstraat.

Nadat hij uit Thaïland terug was gekomen, heeft Patrick Haemers daar ook gewerkt. 'Ik heb Lavalle geld gegeven om zelf een restaurant te beginnen,' zegt Achille Haemers, de vader van Patrick. Bij Lavalle komt de crême de la crême van de Brussels balie, waaronder de gewezen Brusselse topadvocaat Jean-Paul Dumont. Lavalle kent Dumont heel goed. Hij kent ook de politieke netwerken achter de Bende van Nijvel en de bende-Haemers."

In Bergen begint voor het hof van Assisen het beruchte proces tegen de 'Borains', slechts vijf bende-feiten waren in de aanklacht tegen hen gehandhaafd. Na drie dagen werd het proces al onderbroken. Tijdens het proces kwam er heel wat aan het licht in verband met het onderzoek dat Deprêtre voerde in Nijvel. Volgens de Procureur des Konings van Nijvel waren de Borains, en niemand anders, de doders van Waals Brabant. Volgens Deprêtre waren het gewoon een stel vulgaire roofovervallers. Rechbankvoorzitter Verveecke was in alle staten. Verwijzend naar de nazi-concentratiekampen, riep hij uit: 'Dit is Nacht und Nebel.'

Uiteindelijk werden de Borains vrijgesproken van de Bende-overvallen. De Borains waren de Bende niet. En met die uitspraak werd de procureur uit Nijvel op zijn plaats gezet. Maar het kwaad was toen al geschied. Het proces van de Borains was puur bedrog. Ze moesten zich verantwoorden voor een vijftal feiten uit 1983. De andere feiten, onder andere de drie bloedige overvallen uit 1985, kwamen op het proces niet ter sprake. Ook al waren er voldoende bewijzen die aantoonde dat de twee reeksen van aanslagen met elkaar te maken hadden. Onder andere de vondst in 1986, voor de start van het proces, van wapens in het kanaal van Brussel-Charleroi, toonde aan dat de feiten van 1983 en 1985 met elkaar te maken hadden.

Daders » Filière Boraine

In december 1985 werd een ploeg dapperen van de gerechtelijke politie van Brussel ermee belast de gewoonten van de Beckers te bestuderen en het kamp, dat de bende in het noorden van Frankrijk had opgericht, dag en nacht te bewaken. De rechercheurs moesten ondermeer de aard van de relaties tussen de Beckers en een andere familie twistzoekers, de De Staerkes, onderzoeken. Tevens had men ook ontdekt dat een lid van de Becker-clan zich enkele weken voor de moordende overval op de Colruyt in Nijvel in de streek van Luik achter het stuur van een gestolen Saab 900 turbo te pletter had gereden. Eind februari 1986 werd Gustav Becker, een neef van Robert, in Anderlecht aangehouden omdat hij een taxi-bestuurder had afgemaakt.

Nog een anekdote over de Becker-clan:

Eind de jaren '70 of begin de jaren '80 werd een rijkswachtpatrouille 's nachts opgeroepen in verband met een schietpartij in St-Pieters-Leew. De schietpartij vond plaats in 'Rattendaal', dat is een kleine wildernis waar een stacaravan stond opgesteld.

De bewoners waren personen van de clan Becker. Het ging vermoedelijk om een afrekening want de dader had met een long-rifle de stacaravan met verschillende kogels doorboord. Op het ogenblik van de feiten sliep er een man, een vrouw en hun dochter. Van de man (Becker) werd een knieschijf stuk geschoten. Met uitzondering van de vaststellingen van de rijkswachters (opgesteld in een proces-verbaal) werd daar toen weinig aandacht aan besteed.

Daders » Filière Boraine