Habran is nu in de zeventig, toen de feiten gepleegd zijn door de bende was zijn leeftijd rond de 50 jaar. De robotfoto's die men heeft gemaakt aan de hand van getuigen zijn wel erg gelijkend met zijn beeltenis. Verouderder dat beeld via simulatie en je komt uit op een beeld dat verdacht veel lijkt op dat van Habran. Het is ook bewezen dat zware criminelen misdaden nooit in de directe omgeving plegen maar wel in een perefirie waar ze werkzaam zijn, deze perefirie leidt meestal naar de dader zelf want bewust of onbewust laat hij of zij sporen achter. Heeft Habran iets te maken met de recente ontdekkingen? Zijn verklaringen tegen andere tegemoedkomingen, ben eens benieuwd want het proces Habran is niet erg gevuld met harde bewijzen.

Jean-Claude Estiévenart, moest hij eeuwig zwijgen van Le grand Marcel. Toch vreemd dat belangrijke verdachten omtrend de bende van Nijvel op zeer vreemde onnatuurlijke doodsoorzaken sterven. Bouhouche sterft door een omvallende de boom. Jean-Claude Estiévenart en Patrick Haemers plegen zelfmoord in hun eigen cel. Kroongetuigen x sterft voor het proces en Habran die blijft voorlopig kranig ter been (onder het motto only the strong survive).

Gangsters houden grote kuis

Uit respect voor hun oude vriend droegen twee zware jongens, Serge Pierrin en Léopold Maréchal, eind september 2003 de kist van Mario Tomasi. Een jaar later zijn ook zij alle twee professioneel afgemaakt. De lijst onopgeloste afrekeningen in het Luikse misdaadmilieu loopt ondertussen op tot een tiental. De gangsters hollen van begrafenis naar begrafenis.

Het nieuwste gerucht in het Luikse misdaadmilieu: het is de politie die verantwoordelijk is voor de recente reeks professionele moorden op gangsters. Zo werd het vorige maandag ook verteld op de begrafenis van Léopold Maréchal. "Onzin natuurlijk", reageren Luikse speurders. "Maar het toont wel aan hoe groot de onrust is in het misdaadmilieu. Wij hebben geen idee wie er verantwoordelijk is voor al die moorden. Maar we denken dat zij het net zo min weten."

Het bloedvergieten is volgens banditisme-experts nog niet voorbij. "De moord van vorige week op Léopold Maréchal, voorlopig de laatste in de rij, zal niet zonder gevolgen blijven. Dat is niet zomaar iemand. Die man werd aanzien als een van de zwaarste gangsters van Luik, een man die in het milieu op veel respect kon rekenen. Zo iemand schiet je niet zomaar dood."

Maréchal wordt beschouwd als een van de trouwe luitenanten van Marcel Habran, de nu 71-jarige peetvader van de Belgische gangsters. De twee kennen elkaar al van in de jaren tachtig. "Maréchal was toen een van de jongere, gespierde krachten die de historische kern van de bende-Habran kwam versterken", zeggen specialisten. Peetvader Habran en Maréchal werden in het begin van de jaren negentig samen veroordeeld wegens bendevorming. Ze hadden een arsenaal aan wapens, explosieven en uniformen verzameld om geldtransporten te overvallen. Maar ze liepen tegen de lamp voor ze hun plannen ten uitvoer konden brengen. Habran kreeg zes jaar cel, Maréchal vier.

De twee bleven ook na hun vrijlating contact houden met elkaar. En in de herfst van 2002 belandden ze weer samen in de cel, met nog verscheidene andere gangsters uit het Luikse. Het werd een van de meest grootschalige arrestaties ooit, waarbij niet minder dan 350 agenten betrokken waren. Het gerecht pakte de mannen toen op voor hun vermeende betrokkenheid bij een bloedige overval op de E40 in Borgworm in 1998. Een geldtransport van Brink's-Ziegler was daar klemgereden door vijf gewapende en gemaskerde gangsters. De overvallers schoten twee begeleiders zonder genade dood.

Habran en Maréchal zijn nooit veroordeeld voor die feiten. Het onderzoek loopt nog in Luik, maar het kampt met een gebrek aan harde bewijzen. Het is bovendien samengevoegd met een indrukwekkend overvaldossier uit het Groothertogdom Luxemburg, waarvan Habran en zijn kompanen ook verdacht worden. Het draait om zes brutale overvallen in Luxemburg in 2000, waaronder enkele geruchtmakende zaken. In een magazijn van Brink's-Ziegler gingen de gangsters aan de haal met een historische som van 15 miljoen euro. En op 25 november liet een geldkoerier het leven tijdens een hold-up op het winkelcentrum van Bertrange.

De bende rond Habran werd verdacht en wordt verdacht. Maar bewijzen blijven uit, zodat het gerecht zich een jaar geleden verplicht zag de hele bende weer vrij te laten, in afwachting van het einde van het onderzoek en een eventueel proces. Maréchal liet het allemaal niet aan zijn hart komen. Hij leidde sinds zijn vrijlating een luxueus leventje in Ayeneux, Soumagne. Het afgegrendelde en ommuurde domein verbergt een luxueuze villa met zwembad. Niet slecht geboerd voor een man die officieel werkloos is.

De Luikse gangster wist duidelijk dat iemand het op zijn leven gemunt had. Zijn huis werd bewaakt met camera's. Hij had een waakhond in huis gehaald en hij liet een hoge muur rond zijn villa bouwen. Zware investeringen, maar ze mochten allemaal niet baten. Toen hij vorige week donderdag 's avonds naar buiten stapte om de op de straat geparkeerde auto van zijn vrouw, een Mercedes terreinwagen, naar binnen te rijden, werd hij opgewacht door een man met een machinepistool. Veertien schoten loste die, waarvan er vijf raak waren. Maréchal was op slag dood.

Toen de politie ter plaatse kwam, krioelde het op de plaats van de misdaad van het volk. Er was niet alleen de naaste familie van Maréchal, zijn vrouw en kinderen die de schoten hadden gehoord en naar buiten gelopen waren. Er waren ook vrienden van de gangster. Diens vrouw had niet eerst naar de politie gebeld, maar wel naar Joël Schraenen. En ook dat is een naam in het milieu. Hij werd in 2001 samen met Habran en Maréchal gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij onder meer de overval in Borgworm.

Een week zijn we ondertussen verder en het onderzoek staat nog nergens. De speurders moeten dan ook op niet al te veel medewerking rekenen. Getuigen van de moord waren er niet. En zij die al iets interessants zouden kunnen vertellen, bijten nog liever hun tong af. Zo ging het ook bij al die andere afrekeningen. Een tiental zijn het er, alleen al de voorbije vijf jaren. Geen sporen, geen informatie, geen hulp, "We moeten echt hopen dat een van de moordenaars eens een fout maakt", zeggen Luikse speurders. "Maar dat is nu net het probleem met professionele moordenaars: die maken weinig fouten."

Het Luikse gerecht gelooft niet dat al die moorden door dezelfde daders gepleegd zijn. "Maar we kunnen er niet omheen dat er een duidelijk verband is. Alle slachtoffers hebben, rechtstreeks of onrechtstreeks, een band met de figuur Marcel Habran. Dat zou kunnen betekenen dat er een nieuwe speler is opgedoken in het gangstermilieu, die grote kuis wil houden en zo plaats wil creëren voor zichzelf."

Anderzijds blijft het gerecht zich ook afvragen of Marcel Habran zelf een rol speelt in die reeks afrekeningen. Daarom haalden ze hem na de moord op Maréchal in het holst van de nacht uit zijn bed in Woluwe. Ze wilden controleren waar hij zat. Het antwoord was: in bed bij zijn vrouw. Habran werd wel ondervraagd, maar alleen als getuige, zegt zijn advocaat. Een argument in het voordeel van de oude gangster is dat ook hij niet meer zeker is van zijn leven. Er zou ook op zijn hoofd een prijs staan. Habran en zijn vrouw leven al sinds het begin van het jaar in de wetenschap dat ook zij plots oog in oog kunnen staan met een huurmoordenaar.

Voor zover bekend, gebeurde de eerste van de lange reeks afrekeningen op 2 september 1999 in Verviers. Slachtoffer was Sam Bouille, veertig jaar en een bekende gangster. "Een van de grote mannen binnen het Luikse misdaadmilieu", zeggen Luikse onderzoekers. En dat geldt ook voor Calogero 'Lilo' Scerra, die een maand later na een nachtje doorzakken werd neergekogeld toen hij zijn auto voor zijn huis parkeerde.

Ongeveer twee jaar later was het de beurt aan Franco Vella. De man was met zijn vriendin vanuit Sint-Truiden, waar ze in een bar werkte, onderweg naar huis toen hij in Oreye werd tegengehouden door een auto met blauw zwaailicht. Uit de auto stapte een man met een sjaal voor zijn gezicht die onmiddellijk met een machinepistool op Vella begon te schieten. Tien kogels schoten raak. Een professionele, maar geen blinde moord. De vriendin van Vella werd gespaard.

En de moordenaars gingen door. Onofrio Cacciatore: vijf kogels in het hoofd toen hij op 6 mei 2002 's morgens in zijn auto stapte in de Rue Bonne Nouvelle in Luik. Robert Bovenisti: met verschillende kogels afgemaakt toen hij thuiskwam in Beyne-Heusay. Georges Hardy - een ex-bokser, ex-Belgisch kampioen gewichtheffen en kleinere garnaal in het misdaadmilieu - twee kogels in het hoofd terwijl hij op 20 februari 2003 in een karaokebar in Fléron zat.

De volgende op de lijst was de 46-jarige garagist Mario Tomasi, die op 18 september 2003 door twee gemaskerde moordenaars werd afgemaakt. Op zijn begrafenis werd zijn kist gedragen door onder meer Serge Pierrin en Léopold Maréchal. Pierrin werd op 9 augustus jongstleden neergeschoten. Maréchal vorige week. Te toevallig om nog toevallig te kunnen zijn. Er moet een band bestaan tussen de verschillende moorden. De vraag is alleen: Welke?

Door Steven De Bock

Onze beroemde Staatsveiligheid werd al een paar keer uit de penarie geholpen door de buitenlandse collega's. Denk maar aan die van Nederland, die Ben Alal oppikten, terwijl ze hem hier nog aan het zoeken waren. Of zopas nog de opheldering van de zaak van de zgz straatartiste, die hier vermoord en begraven was zonder dat men er iets van wist. Dan is er de fameuze affaire Belliraj, waarvoor de Marokkaanse politie de pluim op haar hoed mocht steken en uitbracht dat die "brave" man in ons land zo'n zestal moorden had gepleegd, waarvan men hier geen flauw benul had wie het gedaan had.

Het is weer zover. Nu heeft men twee ex-CCC ers met hun trawanten kunnen oppikken, maar ook alleen maar omdat de Italiaanse staatsveiligheid het ontdekt had, zeker voor wat de activiteiten van die Sassoye betreft. In feite ging het om een opgezet systeem dat was afgekeken van de Italiaanse mafia. De uiterst linkse Partito Communista Politica Militar (PCPM) was zinnens aanslagen te laten plegen door sympathisanten die in het buitenland verblijven en op die manier niet verdacht zouden zijn. Er is ooit een prachtige Italiaanse film daarover gemaakt met Alberto Sordi in de hoofdrol (waarvan ik me, jammer genoeg, de titel niet meer herinner). In die film werd een Siciliaan, die in Milaan werkte, in een kist per vliegtuig naar New-York gevlogen, waar hij voor Cosa Nostra een tegenstrever moest doodschieten en daarna terug naar Italië werd gevlogen. Zover zal het met Sassoye niet komen. Dank zij de Italiaanse veiligheidsdienst, zit hij weer achter de tralies, hopelijk nu voor goed. Carette zal er waarschijnlijk iets beter vanaf komen, al weet men in dit land natuurlijk nooit wat er bij Justitie nog zal beslist worden.

Opmerkelijk in heel deze nieuwe ontwikkeling is de aanhouding, samen met Sassoye, van een drietal medestanders. Eén ervan is een journaliste van de RTBF (in onze Vlaamse Tv-journaals wordt ze tot nu toe een "medewerkster" genoemd). De vrouw van 29, Wahoub Fayoumi genaamd (echte Belgische), is van Libanese afkomst, evenals de eveneens aangehouden Abdellah Abdellah. Fayoumi is lid van de Franstalige Association Belgo-Palestinienne, die o.m. van zich liet horen in de zaak Semira Adamu. Tevens was ze lid van de Assembly of Lebanese Democrats, waar ze ook contact had met niemand minder dan Abou Jahjah en waarvan ook die dubbele Abdellah lid was.

Tenslotte hoorde er bij het groepje ook een echte Belgische gangster die luistert naar de naam Constant Hormans, destijds beschouwd als de luitenant van Marcel Habran, de peetvader van het Luikse misdaadmilieu. Hij zou in deze in Italië verijdelde zaak betrokken zijn voor het aanbrengen van wapens en springstoffen. En daarmee zitten we weer bij de aanslagen van de CCC in de jaren tachtig. Iedereen vroeg zich toen af waar dat groepje clochards het geld vandaan haalden om die springstoffen te komen en ondertussen zelf verder te kunnen zonder te moeten werken. Het is trouwens opmerkelijk dat de bende van Nijvel, die in dezelfde periode actief was, met haar moordende overvallen ophield, nadat de CCC-ers waren ingerekend. Men heeft ze nooit van de misdaden van de bende kunnen beschuldigen, maar wie zegt dat er geen andere criminele groep was, die hen daarbij hielp en tegelijkertijd profiteerde van het feit dat alle aandacht van onze staatsveiligheid toen naar de CCC-ers ging?

Enfin, er valt nog heel wat uit te klaren, niet alleen van deze laatste ontwikkelingen, maar ook bv van die van Belliraj. Voor deze zaak zijn enkele van onze "speurders" naar Marokko getrokken, maar sindsdien - en dat is al enkele maanden - is het hierover bedroevend stil geworden. Met verhalen over een undercover agent die tussendoor een zestal moorden pleegt, is nu ook weinig eer te halen. Wat was het leven eenvoudig, toen de staatsveiligheid zich alleen maar bezig diende te houden met onze brave Vlaamsnationalisten!