De getuigenis aan het zwembad is dan nog maar één van de elementen. Ik herinner jullie graag nog even aan het volgende:

• Nihoul's netwerk van criminelen en hooggeplaatsten (ondermeer via allerlei van (roze) nightclubs) is overweldigend, inclusief vele namen die genoemd worden in de dossiers rond de Bende van Nijvel.

• Tijdens een heimelijk opgenomen gesprek met Canal+ verklaarde hij dat toenmalig prins Albert in de Mirano seks zou hebben gehad met 14-jarigen. Verder beweerde hij de namen te kennen van de Bende van Nijvel en vier betrokken ministers.

• Via Radio Activité (Etterbeek) en zijn eigen radio JMB (Rogiertoren, vlak boven PRL-kantoren) kwam hij in contact met Jean Gol, Didier de Quévy (advocaat Dutroux in '89) en CEPIC (via Deleuze, studievriend van Nihouls ex: Bouty). Kende VdB (bevestigd door George Frique, ex-directeur Edith Cavell), ondermeer via Dumont (voor wie hij verkiezingscampagnes verzorgde) en Deleuze.

• Had amoureuze relatie met Bouty en is een persoonlijke vriend van onderzoeksrechte Van Espen (benoemd dankzij VdB en broer van de meter van Nihouls zoon).

• Tussenkomst door Van Espen in zaak Van Hees, door De Baets en Bille van het onderzoek te halen ('97) na onterechte beschuldiging door commandant Duterme over valsheid in geschrifte. Duterme is de rechterhand van Deprêtre (bemoeilijkte onderzoek Bende van Nijvel én Roze Balletten). De Baets werd verder beschuldigd door Johan Demol (ex-politiecommissaris Schaarbeek, ex-lid Front de la Jeunesse, ex-Dyane, mogelijk Groep G) wegens "belangen in de prostitutiebars in de wijk rond het Noordstation", door de Bonvoisin voor "misbruik bij huiszoeking naar lijst Galopin" en door André Moyen (militant extreem-rechts) met een geheim rapport over het privé-leven van De Baets.

• Er zijn indicaties dat hij mogelijk Deferm zou kennen (autowrak van Dutroux was officieel eigendom van een firma van Deferm), hoewel deze dat ontkende. Deferm werd genoemd in de zaak Cools en in het dossier Atlas (als deel van de "organisatie"). Verder was Nihoul beste maatjes met Vander Elst (ook genoemd als lid van de bende Haemers en "de organisatie", zowel die van dossier Atlas, als die van het rapport Van Brussel-Dejonghe).

• Zou volgens een directe getuige in contact zijn gebracht met Dutroux via Roland Corvillain, pedofiele bediende van Frantsevitch, via bedrijf Logitel (adres in Elsene, waarvan een taxichauffeur bevestigde Nihoul en Dutroux meerdere malen afgezet te hebben; volgens vrouw van Corvillain een dekmantel voor kinderhandel; ook Haemers en Darville werden er gezien). Bouty (Nihouls ex) zou tijdelijk in een bedrijf geassocieerd geweest zijn met Frantsevitch.

• Een taxichauffeur die Nihoul in de jaren '70 afzette in Les Atrébates wees op aanwezigheid van naakte minderjarige meisjes in deze club.

• Genoemd door Louf (X1) in de moord op de 16-jarige Christine Van Hees ('84), wat versterkt werd door niet-onderzochte sporen (anonieme telefoontjes naar politie) die verwezen naar The Dolo en Radio Activité.

• Kennis van Ehramanni, bezoeker van fuiven met minderjarigen, die vermoord werd op het Rouppeplein, en van Alexis Alewaeters, die in het midden van de jaren '80 veroordeeld werd na de dood door overdosis in de dancing Mirano (uitgebaat door firma van Charlie De Pauw) van de zoon uit een familie van de hoge financierskringen in Brussel, waarbij melding werd gemaakt van misbruik van minderjarigen.

• In '94 werkte Nihoul als gerant voor de firma Achat-Services-Commerce Asco (Honnelles), waar Marleen De Cokere, Jean-Louis Delamotte en Forgeot aandeelhouders zijn. In deze firma zouden witte mercedessen zijn ingeschreven die genoemd werd bij het "bespieden" van scholen in Bergen, La Louvière, Charleroi, Couvin, Thuin, Chimay en Beaumont ('95), nog vóór de zaak Dutroux. Een anonieme informant van Dubois zegt dat achter die Mercedessen een netwerk van pedofielen zou schuilgaan, met als uitvalsbasis Asco, dat ook een verkooppunt van occasiewagens in Schaarbeek had. De ontvoerde kinderen zouden bestemd zijn voor Oost-Europa of Thailand. De medeplichtigen die worden genoemd door de informant zouden met Dutroux in '89 in de gevangenis van Bergen hebben gezeten.

• Eén van Nihouls alibis voor de ontvoering van Laetitia Delhez was afkomstig van Alain Reck (baas van Radar en vriend van Chantal Roefs, de eigenares van het bordeel "L'Institut Bizarre" (Chaussée de Vleurgat) waarvan beweerd werd dat de13-jarige "Cindy" er zou zijn aangerand door Delhuvenne (in '95), de ex-vriend van Bernadette Lepiece uit netwerk Montaricourt).

• Zou samen met Verhoeft en Cryns roze avonden hebben georganiseerd in het kasteel Faulx-les-Tombes.

• Midden jaren '80 zet hij met Bouty en Deleuze een zaak op voor verblijfsvergunningen voor vluchtelingen en vervroegde vrijlatingen, waarbij hij relaties op het ministerie van Justitie van Jean Gol gebruikt (directeur Godfroid van vreemdelingenadministratie en persattaché Burstin). Andere fraudezaken omvatten United Corporation, de vzw SOS Sahel en DCN (visgroothandel, omgevormd tot multinational Honeygest Incorporated, Panama, '91) in samenwerking met vander Elst (raad van bestuur: Marleen De Cokere, Michel Forgeot van The Dolo en Jean-Louis Delamotte van Asco).

• Kreeg in '78 gratie door dwingende, persoonlijke tussenkomst van minister Joseph Michel na veroordeling voor fraude en oplichting (Michel zou medeverantwoordelijk geweest zijn voor verwijdering Connerotte uit de Dutroux-zaak, '96).

• In '93 liet onderzoeksrechter De Haan de curator weten Nihoul niet te vervolgen in de zaak DCN "omdat de man niet kan worden gelokaliseerd". De curator wordt enkele dagen later opgebeld door de BOB die hem vraagt niet door te gaan met de zaak-Nihoul omdat die "zou leiden tot de moord op Mendez".

• Tussenkomst door Vander Elst die een (vals) alibi gaf voor de dag van de ontvoering van Laetitia Delhez.

• Tussenkomst door ultrarechtse journalist Creteur in RTL-programma "Controverses" tijdens een panelgesprek.

• In de jaren '90 informant van de Brusselse BOB. Betaalt zichzelf met XTC-pillen die gevonden werden op een dealer die hij had verklikt. Diezelfde pillen worden teruggevonden bij Michel Lelièvre, de dag na de ontvoering van Laetitia Delhez door (zaak "Dutroux"). Lelièvre beweerde dat Nihoul meisjes bestelde om te plaatsen in clubs.

• Het eigenaardige en drukke telefoonverkeer tussen Dutroux en Nihoul.

• ...

Roef viel door de mand, min of meer, maar mijn vraag is: wie voorzag Roef van een aantal details die ze zelf niet kon geweten hebben?

Een erg relevant stukje uit het boek de X dossiers : zeer indrukwekkend lijstje namen in de omgeving van Nihoul begin jaren 80.

Na zijn breuk met Annie Bouty in 1982 loopt Michel Nihoul tijdens een seksfuif in de Atrebatenstraat de charmante Marleen De Cockere tegen het lijf. Met haar gaat hij op de Brusselse Zavel de club Le Clin d'oeil runnen. "Het was een taverne waar heel Brussel elkaar ontmoette", vertelt De Cockere. Wat bedoeld wordt met 'heel Brussel' is niet helemaal duidelijk. Eén van de vaste klanten in Le Clin d'oeil was Patrick Haemers, de latere overvaller van geldtransporten en ontvoerder van VdB.

In die tijd maakt hij samen met enkele rijkeluiszoontjes het nachtleven onveilig en draaft hij op als geldkoerier voor enkele kopstukken uit de zakelijk-politieke PSC-kringen. Nihoul is ook een oude bekende van vader Achilles Haemers, die hij heeft leren kennen in 1974 in de maatschappij Confortex en later nog vele malen tegen het lijf zal lopen in zijn stamcafé The Dolo. Nihoul is kind aan huis in dezelfde bars als beruchte leden van het misdaadmilieu: Madani Bouhouche, Robert Beijer, Jean Bultot, Frédéric Godfroid.

Verschillende bekende namen uit het Bendeonderzoek doken op in de commissie-Dutroux. Dat bewijst natuurlijk nog geen rechtstreeks verband maar er zijn alleszins verbindingslijnen. Opvallend is verder dat via enkele bekende Brusselse immobiliënfiguren en VDB-vrienden een deel van het milieu rond Nihoul overlappend is met het milieu rond Eurosystem en het prostitutienetwerk van Fortunato-Montaricourt. In het Rapport Dutroux werden geen namen genoemd, maar door perslekken is bekend geraakt welke namen in de puzzel passen.

Professor Brice de Ruyver, de expert van de commissie-Dutroux, sprak uit de biecht en gaf toe dat sommige politici het liever wat wazig hielden:

"Vergeet niet dat het tweede rapport ook een stuk gevoeliger lag. Kijk maar naar het onderdeel Brussel, naar wat wij de mouvance Nihoul, de beweging rond Nihoul, hebben genoemd. Daar werden wij als commissie geconfronteerd met een periode uit de vaderlandse geschiedenis toen de stenen omhoog vielen. In de jaren tachtig, de gloriejaren van Nihoul en compagnie, was in dit land ongeveer alles mogelijk."

"De grote financiële schandalen die toen dit koninkrijk teisterden, de excessen van de partijfinanciering, de gevaarlijke vermenging van de politiek met het louchere zakenleven, om nog te zwijgen van de grote criminele affaires als de Bende van Nijvel en de Bende Haemers. (...) Maar je voelt wel dat de politici en de partijen vandaag niet willen boeten voor de fouten die hun voorgangers in de jaren tachtig hebben gemaakt. Dus werd er aangedrongen op voorzichtige, subtiele, en dus minder duidelijke formuleringen. (...)"

Bron: De namen uit de doofpot | Stef Janssens