Robert Darville bezocht een tijdlang de discotheek ‘Happy Few’ van vader Achille Haemers. In een schietclub had hij ontmoetingen met Jean Bultot, Juan Mendez en Madani Bouhouche. In 1977 leerde hij Michel Gauthier kennen, tien jaar later associeerden ze zich, waarbij de licentie van wapenmaker op naam van Gauthier kwam te staan. Darville had daar na zijn veroordeling immers geen recht meer op.

Hij werd op 18 augustus 1989 gearresteerd. In mei 1991 werd hij vrijgelaten en kwam er aan zijn voorhechtenis een einde. Robert Darville werd in 1994 tot de doodstraf veroordeeld omdat hij de explosieven leverde voor de dodelijke overvallen in Verviers en Groot-Bijgaarden. Hij was echter niet de uitvoerder van de overvallen.

Uit de verslagen van het Proces Haemers:

P. Morsink verloor zijn job in ’75 eb wilde daarna van zijn hobby - wapens - zijn werk maken. In die context ontmoette hij Darville, met wie hij een tijd heeft samengewerkt.

“Op een bepaald moment heb ik hem geweigerd explosieven te leveren”, aldus Morsink. De man was niet zeker van de datum, maar situeerde de vraag in de zomer of de herfst van ’85. Dat was enkele maanden voor de overval op een posttransport in Vervier, waarbij twee mensen in de explosie omkwamen. Darville wordt samen met Philippe Lacroix wegens die overval vervolgd.

Darville, wiens capaciteiten terzake door getuige “zwak” werden genoemd, sprak hem ook van granaten. Ook dat zou einde ’85 zijn gebeurd. Beiden zouden ook gediscussieerd hebben over een splinterbom. “Jij zal nooit rijk worden omdat je problemen met je geweten krijgt als er geld te verdienen valt”, zo zou Darville aan Morsink gezegd hebben.

(…) Even dreigde Darville nog eens te ontploffen, toen de onderzoekers zijn contacten met Mendez, Beijer, Bouhouche en Bultot aan de orde brachten. “Ik ben maar eenmaal ondervraagd over die mensen”, riep Darville, “en nu brengt men dat hier ter zitting. Ik heb nooit mijn contacten met die mensen verborgen gehouden. Het waren klanten van mij. Bovendien was al wat ze mij vroegen, wettelijk.”

Ook zijn zogezegd contacten met het Front National ontkende Darville met klem. “Ik heb nooit van mijn leven in politieke kringen vertoefd.”

Michel Gauthier, de minst spraakzame, geeft toe dat hij bestanddelen van explosieven heeft geleverd of in elkaar heeft geknutseld. Hij deed dit echter om indruk te maken bij Darville in de hoop te worden aangenomen als partner in diens wapenhandel. Over de bestemming van de springstof zegt hij niets te hebben geweten.

“Ik handelde in opdracht van Robert Darville”, voegt Gauthier er aan toe, rusting en zonder zijn ex-vennoot een blik te gunnen. “In het begin toonde Darville weinig interessen, maar in ’85-’86 kende hij plots mensen die belangstelling hadden.”

Nog een foto van Darville: