Inderdaad, want er werden ook redelijk wat "spionnen" van de USSR geschaduwd. Of het spionnen waren is nog maar de vraag, volgens mij waren dit afrekeningen van mensen die teveel wisten. Ik kan ook verkeerd zijn natuurlijk maar het lijkt mij dan sterk dat de USSR hier niet op heeft gereageerd door bepaalde represailles te plegen.

Toch wel Leo.

"De verrassing kwam niet van de liberalen die de 'demagogie' van minister Coëme met geweld aan de kaak stelden. Noch socialisten die pleitten voor transparantie. Noch van de "Groenen" die democratische controle claimen. Evenmin Hugo Coveliers (VU) die schandaal zocht. Nee, de verrassing - de eerste - kwam van Melchior Wathelet, die onthulde dat de Staatsveiligheid in de jaren vijftig wapenopslagplaatsen in het land had aangelegd, dat er per ongeluk twee waren ontdekt en dat de andere zeer snel waren ontmanteld. Melchior Wathelet onthulde ook dat de Engelsen en Amerikanen tegelijkertijd het hoofd van de Staatsveiligheid en zijn agenten... een ware schat aan gouden munten ter beschikking stelden. Het zou worden gebruikt om geld te verdienen met de ontsnapping van Belgische persoonlijkheden in het geval van invasie van België. Momenteel, legt de minister van Justitie uit, is er een reserve van ongeveer 2,5 à 3 miljoen frank bij de Sûreté, zonder dat de exacte herkomst van deze gouden munten kan worden achterhaald."

(Aangezien er toen geen invasie gekomen is ... euh ... waar is al dat geld naar toe?)

Kunnen we dit koppelen aan een uitspraak van Freddy Troch?

‘Had ik die wapens van de Bende maar nooit gevonden'

Zal nog eens eindigen met een songtekst » muzikum.eu

Gladio-agenten hadden een goudvoorraadje

“Niets laat op dit ogenblik toe te veronderstellen dat er enig verband zou geweest zijn tussen SDRA-8 en enkele niet opgeloste gebeurtenissen in België. Toch kan er nog enige twijfel blijven.” Met die slotbeschouwing poogde defensieminister Coëme donderdag tijdens een bewogen zitting van de Kamercommissie voor Defensie zijn omstreden militaire veiligheidsdienst in bescherming te nemen en tegelijk twijfel te zaaien. Voor hem had justitieminister Wathelet rustig het aandeel van Justitie in de Gladio-zaak uit de doeken gedaan.

Nog voor de beide ministers hun relaas konden brengen had de oppositie alle registers opengetrokken tegen de regeringsaanpak van de Gladio-affaire. Volgens Agalev (Hugo Van Dienderen) en Ecolo (Xavier Winkel) moeten er sancties getroffen worden tegen generaal-majoor Van Calster omdat die als hoofd van de militaire veiligheidsdienst SGR informatie achter zou gehouden hebben.

Ook de liberale oppositie ging zoals verwacht zwaar in de aanval. PRL-kamerlid Armand De Decker verweet minister Coëme zijn diensten verdacht gemaakt te hebben voor er enig bewijs was geleverd.

Politiek onderbouwd

Justitieminister Melchior Wathelet wees er rustig op dat de geheime “informatie- en actiegroep” reeds lang bestaat en van meetaf de actieve steun genoot van de toenmalige Belgische regering. Niemand minder dan Paul-Henri Spaak drong er direct nar de oorlog op aan dat België een dergelijke geheime dienst zou hebben, die “nauw zou samenwerken met de Britse en Amerikaanse geheime diensten”. In die omstandigheden werd ook beslist de geheime ledenlijsten buiten België op te slaan.

Op geen ogenblik stond deze stilaan uitgebreide overleggroep - ACC, Allied Coordination Committie - onder bevel of controle van de NAVO. In België had het ACC twee vleugels: de STC/Mob onder controle van de Staatsveiligheid (Justitie) en de SDRA-8 (militair). Hoofdopdracht van de STC/Mob was een netwerk opbouwen dat in geval van bezetting de regering-in-ballingschap informatie zou verstrekken en vluchtroutes zou opzetten. Tot voor kort had de juridische vleugel acht agenten die elke een kern van zo’n zes à zeven geheime agenten (burgers) “beheerden”.

Onbewogen vertelde Wathelet dat de geheime sectie van meetaf een klein spaarpotje goudstukken kreeg om in geval van oorlog haar acties te financieren. Justitieminister Gol liet die voorraad in ’84 inventariseren: dat leverde een schamele 3 miljoen op.

Tot 1960 beschikte de juridische afdeling ook over “geheime” wapenopslagplaatsen. Die werden echter opgedoekt toen … spelende kinderen ze ontdekten. Belangrijker is wel dat de sectie tot eind september in Brussel een studio huurde en ook aan de kust regelmatig voor haar oefeningen een flatje betrok.

Burgernamen

Op zijn beurt herhaalde defensieminister Coëme nog eens de structuur van de militaire vleugel SDRA-8: 15 actieve militairen, 10 gepensioneerden en een 40-tal geheime burgeragenten. In mei van dit jaar halveerde generaal Charlier de dienst toen bleek dat de “oefeningen” vooral bestonden uit bergbeklimmen en diepzeeduiken. Tevens werden op dat ogenblik de nooit gebruikte pistolen ingeleverd omdat de opdrachten van dan af strikt tot het verzamelen van inlichtingen beperkt werden.

Uit het relaas van Coëme bleek verder dat de geheime agenten tot voor kort getraind werden in infiltratie-oefeningen. Coëme verduidelijkte echter niet wat dit inhield. Wel voegde hij er geheimzinnig aan toe dat de dienst de voorbije jaren belangrijke informatie had gegeven betreffende de veiligheid van enkele medeburgers.

Coëme deelde tot slot mee dat hij opdracht heeft gegeven om de namen van de burgeragenten te bekomen. Dat zorgde uiteindelijk nog voor de meeste herrie. Volgens de PVV gaat het immers niet op deze namen openbaar te maken als het gaat om eerbare burgers die slechts hun plicht deden.

Uit alles bleek dat uiteindelijk de parlementaire onderzoekscommissie, die er ongetwijfeld komt, zal moeten beslissen of ze dit aspect discreet wil onderzoeken.

Bron: Gazet van Antwerpen | 30 November 1990

"un train peut en cacher un autre..."