Over de getuigenis van Luc Hennart voor de Eerste Bendecommissie:

In Nijvel werkte men mekaar tegen

“Ik werk volgens mijn eigen methode, en baseer me enkel op feiten. Opzienbarende hypothesen ga ik niet uittesten. Het Bende-dossier staat krom van zulke ophefmakende hypothesen. Men heeft te zeer getracht de werkelijkheid te doen rijmen met al deze veronderstellingen.”

“Daarom is men er in al die jaren volgens mij nog geen stap op vooruit gegaan. Maar wel zit men nu met een gigantisch, onoverzichtelijk Bende-dossier …”

Dat verklaarde Luc Hennart, onderzoeksrechter te Nijvel, gisteren voor de kamercommissie naar het banditisme. Hennart werd als onderzoeksrechter naar Nijvel gestuurd, om daar meerdere dossiers van onderzoeksrechter Schlicker over te nemen.

Hennart zei dat hij zich sinds februari ’87 heeft toegespitst op de zaak Mendez. “Daaraan koppelde ik de affaire van Sabena-agent Zwarts uit 1982, de wapendiefstal bij het Speciaal Interventie Eskadron van de rijkswacht tijdens de nieuwjaarsnacht ’81-’82, en sinds kort ook de ontdekking van enkele ‘locaties’: autoboxen, appartementen, … Waarom ik die zaken met mekaar verbindt, kan ik u niet meedelen: het onderzoek is immers nog volop aan de gang.”

De onderzoeksrechter werkt te Nijvel dagelijks aan het Mendez-dossier met een kleine ploeg. “Hooguit een dozijn. Maar mensen, die stuk voor stuk ervaring hebben op het terrein. Reuzegrote task-forces maken een onderzoek alleen maar moeilijker. Gebrek aan organisatie, onderlinge naijver: het zijn constante gegevens die je nog iedere dag bij onze politiediensten aantreft …”

“Het heeft gen zin dat 50 leden van verschillende diensten allemaal samen op de plaats van een misdaad hun zeg willen hebben, en intussen alle nuttige sporen uitwissen …”

De onderzoeksrechter verklaarde, dat hij bij zijn aankomst te Nijvel, een zeer slechte sfeer aantrof. “De Gerechtelijke Politie en de BOB werkten mekaar tegen. De ene dienst wist niet, of wou niet weten, wat de andere deed. Daardoor werden heel wat dingen in het onderzoek soms wel 10 tot 15 maal overgedaan.”

Over de door hem onlangs verrichte huiszoeking bij de Staatsveiligheid zei de onderzoeksrechter: “Ik bezat enkele elementen, die deze huiszoeking wettigden. En omdat ik werk op mijn manier, heb ik vooraf geen toelating gevraagd aan de administrateur van de Staatsveiligheid, Albert Raes. Niets verplichtte mij trouwens daartoe. Misschien blijkt mijn manier van werkte niet goed voor mijn latere carrière …”

De verhouding tussen hemzelf en de Nijvelse procureur rerêtre noemt Hennart ronduit slecht. Volgens de onderzoeksrechter vroeg de procureur hem bijvoorbeeld om afluisteractiviteiten niet in de dossiers te vermelden, en een “informele” relatie op te bouwen met big boss Raes van de Staatsveiligheid.

“Daarop heb ik nooit willen ingaan”, aldus Hennart. “En dat leidde uiteindelijk tot de huidige wanverhouding.”

Bron: Gazet van Antwerpen | 30 Juni 1989