In mei 1986 kreeg Richard Holm van vicepresident Bush Sr. een aanbeveling voor de hoogste onderscheiding die een CIA-agent te beurt kan vallen: de Distinguished Intelligence Medal. Voor welke bewezen diensten? Ook merkwaardig was de memo die Holm in januari 1986 naar Langley stuurde. Die eindigde met deze sleutelzin: "I regret that we will be forced to terminate the operation." Over welke operatie het ging, liet hij in zijn memoires in het midden. Een citaat:

"Ik [Richard Holm] refereerde aan een gevoelige operatie waarover ik gebrieft werd kort voor mijn vertrek naar Brussel in juli 1985 als chef van de CIA. Ik had toen kritiek op de manier waarop men de doelstelling van de operatie had geanalyseerd. Maar het antwoord dat ik kreeg, verontrustte mij. Ik was ervan overtuigd dat mijn voornaamste taak erin bestond inlichtingen te verzamelen voor de beleidslui in Washington. Contraspionage en geheime operaties zijn belangrijk, maar ik meende dat het inwinnen van inlichtingen prioritair was. Het is fout geheime operaties uit te voeren als doel op zich en risico's te nemen die niets opleveren."

"De zeer gevoelige kwestie waarvan ik het concept verwierp, was een jaar eerder opgestart. Bijgevolg ontstond er een hevig dispuut met Langley. Ik besloot uiteindelijk een cable te sturen om de operatie te beëindigen en de risico's tot een minimum te beperken. Het leek zonneklaar dat als de operatie verkeerd afliep, wij in Brussel en het Directoraat Operaties de volle laag zouden krijgen en critici in de Intelligence Committees van de Senaat en het Congres onze overmoed zouden bestraffen. Uiteindelijk ben ik blij en opgelucht dat ik de stekker uit deze penibele operatie heb getrokken."

Zinspeelde Holm op de bomaanslagen van de CCC of op de terreur van de Bende van Nijvel? Of op beide? Kende Raes, die zich vaak opwierp als een 'commis d'état', het antwoord, maar belette het staatsraison hem om open kaart te spelen? Zweeg Raes uit lijfsbehoud en om zijn carrièrekansen gaaf te houden? Hij moet ongetwijfeld meer geweten hebben over het reilen en zeilen in deze loden jaren.

Bron: De Bende van Nijvel - verraad, manipulatie, geheime diensten | Guy Bouten

Ik was nog wat interessante info over Richard Holm toe te voegen:

Richard Holm werkte vanaf juli 1985, net voor de Bende zwaar zou toeslaan, als antennechef van de CIA in Brussel. Hij had eerder zijn sporen verdiend in Vietnam en Laos. (...) Holm vertoefde in 1964 in Stanleystad en vocht er samen met huurlingen, para's en leden van de Belgische militaire inlichtingendienst tegen de opstandige Simba's. In februari 1965 crashte zijn vliegtuig, een tweepersoonsgevechtsvliegtuig T-6 Texan, tijdens een verkenningsoperatie. Holm raakte daarbij zwaar verbrand. Na een lange revalidatie bracht hij het tot chef van de afdeling contraterrorisme en adjunct van de DDO John Stein.

Ik [Guy Bouten] was vooral geïnteresseerd in zijn verblijf in Brussel als antennechef van de CIA tot de zomer van 1988, maar in zijn memoires blijft zijn relaas helaas beperkt tot de arrestatie van de Belgische luchtmachtkolonel Guy Binet, die spioneerde voor de Sovjet-Unie, en zijn ontmoetingen met Albert Raes, de chef van de Belgische Staatsveiligheid. Hij repte met geen woord over de bomaanslagen van de CCC en de terreur door de Bende van Nijvel. Toegegeven, hij moest zoals elke CIA-agent zijn memoires ter goedkeuring voorleggen, want er mocht niets in staan wat de dienst in opspraak kon brengen.

Richard Holm beklaagde zich in zijn boek over het ondermaatse werk van zijn voorganger Glennon Cooper - zonder hem bij naam te noemen - die nauwe contacten onderhield met de vermoorde bankier Léon Finné. (...) Verder wijdde hij ook uit over zijn lunches met Albert Raes. Raes trakteerde zijn Amerikaanse collega namelijk om de zes weken op een werklunch in een van de talrijke gastronomische restaurants van de hoofdstad.

Raes had daarbij een voorkeur voor Le Cygne, het chique restaurant op de historische Grote Markt. Een bevallige secretaresse regelde altijd de afspraak. Ze belde Holm op en stelde twee data voor. Naargelang het antwoord volgden dan de locatie en het tijdstip. Raes gedroeg zich dus als een echte geheim agent en behield zo de regie. Piekfijn uitgedost, meestal in donkere kostuums van de fijnste zijde, gedroeg deze kleine man met de felle grijze haardos zich als een vriendelijke, voorkomende heer van stand die oog had voor alle mogelijke noden van zijn Amerikaanse gast.

Praten over koetjes en kalfjes behoorde tot het welkomstritueel, waarbij de heren het vooral over hun dochters hadden. Daarna was er tijdens het aperitief tijd om het menu te bestuderen. Holm was telkens onder de indruk van de gastronomische kennis van de gastheer. Ook de talenkennis van Albert Raes, die vlot en accentloos Frans en Engels sprak, maar ook het Italiaans en Spaans onder de knie had, wekte verbazing. Verder waren er zijn belezenheid en indrukwekkende cultuurkennis, maar over zijn werk sprak hij nooit. Telkens als Holm daarover begon, veranderde zijn gesprekspartner van onderwerp of probeerde hij het gesprek een andere wending te geven. "I would start trying to get him talking about something work-related. I almost never succeeded."

Dat kon betekenen dat Raes geen vertrouwen had in de CIA, of tenminste niet in Holm, ook al liet hij dat nooit blijken. Of zweeg Raes omdat hij vermoedde dat officieren bij de SHAPE en de NAVO een afsplitsing van Stay Behind leidden? Of zweeg hij omdat hij zijn eigen aandeel niet wilde verraden, zoals zijn banden met de Mossad? (...)

Het dertigtal culinaire ontmoetingen tussen de twee leek alvast op een pokerspel waarbij Raes angstvallig zijn kaarten op zak hield. Daardoor vroeg Holm zich vertwijfeld af of Raes wel van zijn job hield. Voor deze terrorisme-expert waren er nochtans heel wat zaken te bespreken, zoals de 25 bomaanslagen van de CCC op vooral Amerikaanse en NAVO-doelwitten, en vanzelfsprekend de Bendeterreur. Maar Raes repte er met geen woord over. Holm liet in zijn memoires in het midden of hij die thema's wel aansneed.

Als de CIA er niets mee te maken had, leek het logisch dat hij die heikele onderwerpen zou opbrengen. En in het andere geval is het op zijn minst vreemd dat hij Raes nooit heeft uitgevraagd om te zien hoeveel hij wist. Het zwijgen van Raes kan geïnterpreteerd worden als zwijgplicht. De pers schuift de CIA soms misdaden onterecht in de schoenen, maar kon Holm het professioneel verantwoorden dat hij die onderwerpen links liet liggen als de CIA er werkelijk niets mee te maken had?

Bron: De Bende van Nijvel - verraad, manipulatie, geheime diensten | Guy Bouten

CIA Organized Secret Army in Western Europe; Paramilitary Force Created To Resist Soviet Occupation

A secret army created by the Central Intelligence Agency during the 1950s to organize resistance in the event of a Soviet invasion of Western Europe has finally come in from the cold, and the disclosures of its past actions are producing a political flap that stretches across the continent.

The existence of a clandestine paramilitary network code-named "Operation Gladio" was disclosed last Thursday by Italian Prime Minister Giulio Andreotti in a speech to his nation's Senate. Since then, European officials have described similar operations in most of the other NATO countries.

The CIA-backed paramilitary network included units in Belgium, France, Greece, West Germany and the Netherlands, according to European newspaper and news-service reports. "The operation was expanded to all of Western Europe by 1959," including neutral Sweden and Switzerland, according to a story scheduled to appear Wednesday in the German newspaper Die Welt.

European officials familiar with the paramilitary network have come forward in the past several days and described stockpiles of weapons and explosives hidden in Western European countries since the start of Cold War, news services have reported. The arms were to be used by hundreds of resistance fighters trained to counter a Soviet invasion, the officials said.

A Belgian former army intelligence official quoted by the Associated Press today said at least six arms caches were spread over the countryside in his nation until two months ago. In addition, the wire service quoted a Dutch ex-defense minister who said large weapons dumps also existed there and that some were discovered over the past decade.

Andreotti told the Italian Parliament that at the height of Cold War tensions in the late 1950s and early 1960s, the Italian unit had hidden caches of arms at depots throughout the country. The operation has now been scaled down, Andreotti said, but more than 600 people remain on the payroll.

Andreotti said he believes the operation should now be dismantled, given the new "climate which has freed us from the nightmare of wars and divisions."

In Washington, a U.S. government official familiar with Operation Gladio - Italian for "sword" - said the continued existence of the force in Italy was "solely an Italian operation. We have no control over it whatsoever." The official would not comment on allegations that Gladio was part of a broad resistance network throughout Western Europe.

Andreotti disclosed the covert operation after a Venetian magistrate, Felice Casson, stumbled on its existence during an investigation into a neo-fascist terrorist attack that took place 18 years ago.

The investigation revealed that the explosives used in a 1972 car-bombing came from one of the 139 secret weapons depots kept for the use of Gladio forces. The bomb, which killed three policemen near the town of Gorizia in northeast Italy, was placed by neo-fascist activist Vincenzo Vinciguerra, who was sentenced to life imprisonment. Andreotti said the 139 arsenals were broken up in 1973, but that weapons from 12 of them were never recovered.

Casson and fellow magistrate Carlo Mastelloni are now investigating possible links between Operation Gladio and extreme right-wing terrorists who are thought to have been responsible for a string of unsolved bombings in Italy during the 1970s and early 1980s.

In Washington, the U.S. government official familiar with Gladio said, "If there are allegations that the CIA was involved in terrorist activities in Italy, they are absolute nonsense." Andreotti said the United States first approached Italy as early as 1951, when the CIA broached the idea of mounting what it called a "stay behind" organization, one of several in post-war Europe.

The American and Italian intelligence agencies worked together, he said, to establish a network of crack military troops, most of them concentrated in the northeast near the Yugoslav border, where the threat of a Communist invasion seemed most credible. In 1959, Operation Gladio came under the umbrella of NATO, he added.

In Paris, the newspaper Liberation said the French arm of the secret network was dissolved only after disclosures of the Italian operation created a controversy. French Defense Minister Jean-Pierre Chevenement on Monday confirmed France's involvement in the project.

The network was dissolved on presidential orders, Chevenement said, declining to specify when the order was issued. For most of its existence, the group had been "dormant," Chevenement said. In Belgium, a Belgian former army intelligence official, Andre Moyen, told the leftist newspaper Le Drapeau Rouge he knew of "at least six arms caches" that existed in Belgium as recently as two months ago.

Henk Vredeling, the Dutch defense minister 1973-77, told the Associated Press he had been briefed about the existence of weapons caches on Dutch soil destined for behind-the-lines sabotage. Belgian ex-defense minister Francois-Xavier de Donnea said paramilitary "exercises were scrapped, perhaps as long as one or two years ago." During his 1985-1988 tenure, he said he was briefed on network operations.

In Greece, where the anti-Communist network was known as Sheepskin, caches of arms, ammunition, flashlights and other equipment were dug up between 1985 and 1988, when the network was dismantled, the AP said. In a television interview on Italy's Channel 4, former CIA director William Colby confirmed the U.S. role in Italy's secret army and described how he was sent to Stockholm in 1951 to set up a similar network in Scandinavia.

Colby, who headed the CIA from 1973 to 1976, also revealed that U.S. intelligence agencies channeled large sums to Italy's right-of-center Christian Democrats and other "anti-Communist" political parties during the Cold War era - a connection that has long been alleged by Italy's left-wing parties. The money, said Colby, was used to ensure that Italy did not "fall into Communist hands."

Meanwhile, details have emerged of the role played by civilians in the secret operation. One of them, Verona businessman Roberto Cavallaro, told the Italian newsmagazine L'Espresso that he was recruited after taking part in anti-Soviet demonstrations. In the event of a Communist takeover, his task would have been to cause as much civil unrest as possible, Cavallaro said.

Cavallaro described how he was paid 700,000 lire (now worth $635) each month, which was handed to him in a yellow envelope by one of the two intelligence officials who had recruited him. He left the organization in 1973, he said, after he heard of a plot to murder two former Communists, one male and one female. The plan was later abandoned.

Bron: The Washington Post | Clare Pedrick | 14 november 1990

In bestsellers zoals 'Legacy of Ashes' ga je nooit veel geheimen ontdekken. Weiner is deel van het establishment. De waarheid over de CIA is veel erger en zwarter dan wat Weiner mocht schrijven. In het boek lees je zaken die op dat moment onmogelijk nog te ontkennen vielen. Met dit soort 'quasi-kritische' boeken probeert men aan te tonen dat het systeem (vrije pers, justitie etc...) werkt en dat 'in the end, the good guys prevail'.