Hallo allen, ik ben Luc Coesens, de zoon van Armand Coesens die wordt genoemd in het boek over de bende van Nijvel. Mijn vader leeft nog steeds en is 84 jaar. Hij is degene die beide handen heeft verloren op 28 jarige leeftijd tijdens het afbreken van een kalk oven te Ath. Ik ben degene die de rechterhand heeft verloren tijdens een vliegtuig ongeval in 2004.

George Lison was een vriend van mijn vader, tot grote ergernis van mijn moeder die ook nog steeds leeft maar dementeert. George was een ambiance maker, waar hij kwam was er plezier die meestal uitmondde in drank misbruik. Lison is reeds geruime tijd dood, hij heeft alles verbrast en vergooid. Hij heeft ooit de "Cash & Carry" uit de grond gestampt die hij dan later heeft verkocht aan de Colruyt.

We dragen graag ons steentje bij om de ware toedracht van de bende van Nijvel naar boven te brengen. Het ontkrachten van onbevestigde roddels en leugens verspreid door mensen met een agenda is alvast een stap in de goede richting. Ik zal graag duidelijkheid scheppen indien iemand dit wenst. Mijn email adres is coesens.luc@telenet.be

Met de meeste Hoogachting,
Luc

Wat is er nu waar en wat is nu leugen? Wat heeft vader en/zoon nu met de bende te maken of niet? Elimineren is al een goed begin! Dat schept al wat duidelijkheid. Dat zouden beter alle betrokkenen doen waar een dwaalspoor van is.

Beste Mensen, Bedankt voor het luisteren.

Misschien eerst het levensverhaal van vader uit de doeken doen... De vader van Armand Coesens heb ik nooit gekend, maar volgens mijn vader was het een vee handelaar. Hij bleek geen al te beste handelaar te zijn, want hij heeft zich gezelfmoord met stapels schulden. Mijn vader heeft op jonge leeftijd beginnen werken, hij is ongeschoold maar niet ongeletterd. Na zijn legerdienst heeft hij zelfstandig beginnen werken zoals men het noemt, begonnen met schop en later de kruiwagen. Hij heeft de geërfde schulden van vader zaliger afbetaald met hard werken en spaarzaamheid.

Toendertijd waren het gouden tijden, men moest reeds zeer onbekwaam en lui zijn om niet voorruit te raken in het leven. Alles was toen toegelaten, men had zelfs nog geen BTW. Maar alles heeft een keerzijde, hij verloor beide handen tijdens het dynamiteren van betonnen balken. Toen mocht men zelf explosieven gaan gebruiken, en degenen die geen militaire kennis hadden improviseerden dan maar wat. Vader heeft toen op 28 jarige leeftijd de fout gemaakt om gemalen dynamiet aan te stampen in een geboord gat met een ijzeren staaf. Er was een vonk en een explosie. Vader was erg verbrand, doof, blind, handen tot aan de pols weg en een schouder breuk. Zijn broer wist hem met een bulldozer van een plateau naar beneden te brengen en naar een militair hospitaal ergens in de nabijheid.

Een paar maand later werd vader ontslagen uit het ziekenhuis en was bijna volledig genezen. Hij nam de draad terug op en bleef zijn bedrijf (die toen wat werknemers telde) leiden. Hij werkte nog met machines en reed terug vrachtwagens. Doch kreeg hij de hik, het ging maar niet over en de dokter heeft hem terug geïnterneerd. 6 maand later werd hij terug ontslagen en dit keer ging het goed.

Hij deed goede zaken in de transportsector en als aannemer. Hij werkte heel veel voor de Union Match en kreeg via deze weg de opportuniteit om het transport te verzorgen van Poclain machines. Zijn zakelijke neus heeft er voor gezorgd dat hij toendertijd goed verdiende met het overnemen van afgeschreven Poclain machines die hij dan afbrak en de goede onderdelen terug verkocht. Ik werkte sinds 1988 als zelfstandige in mijn eigen werkplaats aan zijn machines en ook veel voor de Union Match. Er kwamen handelaars van over de ganse wereld oude machines kopen alsook onderdelen bij mijn vader.

Hij had toen veel interesse in de luchtvaart. Hij begon stukje na stukje weideland op te kopen langs de Dender. Hij legde een vliegveld aan en haalde zijn vliegbrevet. Het waren leuke tijden want gans Geraardsbergen kwam naar de vele evenementen die hij toen organiseerde. Niet alleen vliegtuigen maar ook motorcross, paarden wedstrijd en zelfs volkswagen kever koers.

Met de welvaart en voorspoed kwam ook de afgunst. Toen de Puma-helikopter bij ons kwam tanken voor de ronde van Vlaanderen, wat ze nu nog steeds doen, stapten de inzittende rijkswachters met de handen op de rug in onze vliegtuigloods en bekeken de vele toestellen die er toen nog stonden. Koers gedaan, en de rijkswachters gingen na een laatste tankbeurt terug mee. De volgende ochtend stond in de krant melding van "een inval bij Armand Coesens" van de rijkswacht, met een lange verhaal van de feiten die zich zogezegd afgespeeld hadden. Dat indianenverhaal werd nogmaals opgedist door millieufront Omer Watté. Toen werd er een onderzoek naar die feiten ingesteld en moest er worden toegegeven dat er geen enkel bewijs hiervoor was te vinden. Millieufront Omer Watté schuwt geen enkel middel om hun zaak te dienen, het is dan ook een zeer extremistische organisatie die om geen leugentje verveeld zit.

Onze loods brande af tijdens de nacht die volgde op ruffing herstellingen aan het dak. De loods was gevuld met 2 vliegtuigen, enkele oude auto's en vooral wat materiaal om het veld te onderhouden. De aannemer moet blijkbaar goede banden hebben gehad met het gerecht, want die zaak is in decennia niet voorgekomen tot op enkele jaren geleden. Vader heeft verloren, wat mijn wantrouwen in het gerecht nog meer heeft bevestigd.

George Lison was een veelbesproken figuur, en tot ons aller spijt ook nog eens een vriend van mijn vader. Moeder was nooit blij toen vader met hem optrok. Maar Lison was een ondernemer die succesvol was en had het talent om mensen te vermaken. Het eindigde steeds in drank partijen die heel dikwijls "in de dag erna schaamte" eindigde. Lison was op een gegeven moment zo zwaar alcoholic dat hij is geëindigd op het OCMW.

Vader is nu 84 jaar en werkt nog steeds op zijn bedrijf. Hij is nu hoofdzakelijk aan de laatste schroot bezig die hij nog liggen heeft van een lange succesvolle carrière. De opkuis zal waarschijnlijk tot zijn dood doorgaan, wij, de kinderen, zijn blij dat hij nog de structuur en vreugde heeft om dagelijks zich bezig te houden. Moge hij nog lang leven. Moeder is ondertussen dement geworden, maar kan vader tot nog toe voldoende verzorgen...men kan zich wel voorstellen dat iemand die beide handen heeft verloren zeer hard op zijn echtgenote moet rekenen.

Ik heb 2 broers en een zus. De zus is de oudste en is dokter in de rechten. Ze heeft dan nog Vlerik gedaan en werkt al gans haar leven als zelfstandige. Mijn oudste broer heeft een eigen werkplaats voor graafmachienes, en werkt ondanks 2 rug operaties nog elke dag dapper voort. Mijn jongste broer heeft toen op jonge leeftijd het transport bedrijf van vader overgenomen, en tot op vandaag is Jan Coesens transport nog steeds actief en stelt veel mensen te werk. Ik heb steeds een werkplaats gehad, en daarnaast ook nog een bedrijfje voor afbraakwerken en handel in vastgoed. Na een vliegtuig ongeluk heb ik de rechter hand en de helft van de onderarm verloren. Toen moest ik de werkplaats opgeven, en heb me volledig gestort op het vastgoed. Ik ben nog steeds piloot en nog steeds zeer goed bevriend met de piloot die het ongeluk heeft veroorzaakt.

Toen het boek uitkwam waarin mijn vader werd beschuldigd van allerlei ongelooflijke misdaden was moeder in alle staten. Vader had toen het inzicht om er niet op te reageren. Hij wou geen aandacht trekken naar een boek die met onbevestigde feiten en zware leugens aan elkaar is geschreven. Ik vind nog steeds dat het de juiste beslissing is geweest. Toen ik toevallig op dit forum terecht kwam vond ik het tijd om dit eens recht te zetten. We zullen nooit de ware toedracht van de bende van nijvel kennen als dit soort foute informatie blijft bestaan.

Ik zal graag alle informatie delen met gelijk wie die goede bedoelingen heeft. Alles wat ik hier heb geschreven is wat ik weet. Het verhaal begint toen ik nog zeer jong was, dus sla me niet dood mocht er ergens een punt of comma verkeerd zijn. Maar geloof me vrij, vader is nooit op de criminele weg geweest, en hij heeft een bijzondere afschuw voor drugs, en allerlei geweld.

Met de meeste hoogachting voor iedereen die eraan meewerkt het verdriet, verlies en de pijn van de slachtoffers van de Bende van Nijvel enigszins te lenigen.

Luc Coesens.

Bedankt Luc! Mooie getuigenis en heel wat moeite gedaan om alles uit te schrijven. Ik ben alleszins overtuigd van je oprechtheid (en veel respect voor het doorzettingsvermogen van jezelf en familie, mag ook eens gezegd worden). Chapeau!