Jean-Philippe Van Engeland, die bij de rechtbank van eerste aanleg werd vrijgesproken en vervolgens in beroep tot vijf jaar effectief werd veroordeeld [voor de aanslag op Pour], wachtte niet tot de politie hem van zijn bed zou komen lichten. Hij koos het hazepad met bestemming Asuncion, de hoofdstad van Paraguay. Hier vond hij twee andere activisten van het Front de la Jeunesse terug: Jean-Marie Paul en Béatrice Bosquet. Zij waren allebei naar Paraguay gevlucht na de moord in december 1980 op Louardi Ben Hamou, die met een Star Point 45 om het leven werd gebracht in café La Rotonde in Laken. Van Engeland bezocht tijdens deze 'gedwongen vakantie' verscheidene landen in de omgeving en werd ten slotte door de Costaricaanse autoriteiten bij de kraag gevat.

'Flupke' Van Engeland werd na zijn aanhouding aan België uitgeleverd. In zijn cel schreef hij een brief aan onderzoeksrechter Lyna. Daarin verklaarde hij dat hij 'onthullingen wilde doen'. Maar tot onthullingen kwam het nooit. Mevrouw Lyna was in eerste instantie verwonderd dat ze een brief ontving van iemand wiens zaak niet bij haar in behandeling was, maar ten slotte ontbood ze de Front-aanhanger in haar kabinet. Onmiddellijk nadat de rijkswachters hem binnengeleid hadden, verkondigde Van Engeland met een brede glimlach: "Ik heb absoluut niets te zeggen."

Een beetje verbouwereerd trachtte rechter Lyna de reden voor deze plotselinge ommekeer te achterhalen, maar zonder resultaat. Op haar verzoek startte de gerechtelijke politie later een onderzoek naar deze vreemde zaak. "Als ik het me goed herinner, vond de gerechtelijke politie in het register van de gevangenis de naam van een agent van de Staatsveiligheid die Van Engeland was komen opzoeken', zei mevrouw Lyna ons.

Dit stemt overeen met wat een agent van de Staatsveiligheid ons in januari 1990 ook vertelde; alleen had hij het over twee en niet over één agent, en zou een van hen een stagiair geweest zijn. Hoe dan ook, Van Engeland had zwaar te lijden van een acute aanval van geheugenverlies toen hij zich in het kabinet van mevrouw Lyna bevond. Maar waarom?

Volgens de derde en meest aannemelijke versie kreeg Van Engeland de twee agenten van de Staatsveiligheid pas op bezoek, nadat er inspecteurs van de gerechtelijke politie bij hem langs waren gekomen aan wie hij een verklaring afgelegd zou hebben. Van Engeland zou daarna geweigerd hebben zijn verklaringen te herhalen aan al wie zich in zijn paleisje aandiende!

Bron: De Staatsveiligheid: Geschiedenis van een destabilisatie | Christian Carpentier en Frédéric Moser