Hoe meer ik over Abdesalam lees, hoe meer ik overtuigd raak dat hij een informant was. Wist hij na Parijs niets over Brussel, of heeft men het op 22-3 gewoon laten gebeuren?

In het weekblad Humo van 29 maart 2016 staat een artikel met hetzelfde onderwerp. Ik haal een aantal interessante passages eruit:

Nils Duquet: "In de criminaliteit, zoals de drugshandel, is het bezit van een wapen noodzakelijk. De meeste misdadigers hebben een voorkeur voor korte wapens, makkelijk te verbergen en te hanteren pistolen en revolvers die ze gebruiken om zich te beschermen en anderen te bedreigen, en uiteraard ook om te moorden. Die korte wapens zijn ook goed voor het image: criminelen zijn nu eenmaal patsers, die graag uitpakken met dure, uitgebouwde auto's, vrouwen en glimmende pistolen. Maar voor het meer grove misdaadwerk - overvallen enzovoort - kiezen ze voor lange wapens."

Twintig, dertig jaar geleden waren riotguns erg populair, net als automatische wapens, oorlogswapens, machinegeweren van Heckler und Koch en Israëlische Uzi's. Voor een crimineel was het niet altijd even eenvoudig om de hand te leggen op dat soort militair materiaal. Plus: die wapens waren erg duur. Maar toen werd de markt overspoeld door Russische Kalasjnikovs: handzaam, efficiënt, betrouwbaar en goedkoop.

(...)

Dit soort zware gangsters komt de terroristen van pas. Het banditisme heeft het terrorisme niet nodig, maar omgekeerd wel.

Anonieme agent: "Daar komt het op neer. De terroristen kunnen criminelen gebruiken die hen logistiek bijstaan, die weten wat het is om in de clandestiniteit te leven, die de ervaring hebben om ook wanneer ze ondergedoken moeten leven, te blijven functioneren in de misdaad. De georganiseerde misdaad weet waar je valse papieren kunt krijgen, wie wapens en explosieven in de aanbieding heeft, hoe ze onderduikadressen en opslagplaatsen moet regelen."

Waar kopen ze hun wapens dan?

Duquet: "De illegale wapenhandel vindt plaats in gesloten netwerken, waar je elkaar moet kennen. De verkoper moet vertrouwen hebben in jou en jij moet vertrouwen hebben in de verkoper. Grote misdaadorganisaties hebben hun eigen personeelsleden die voor de wapens zorgen. Zij kennen de juiste mensen, terroristen vaak niet. Daarom hebben terroristen misdadigers nodig."

Het samengaan van zware misdaad en ideologisch of religieus geïnspireerd terrorisme is niet nieuw: elke ideologie wordt ermee geconfronteerd. In Corsica is de terreurgroep FLNC gelikt met het lokale zware banditisme. In Italië was er de beruchte Banda della Magliano (1) in de jaren '80, een Romeinse misdaadorganisatie die de bom- en moordaanslagen van extreemrechtse terroristen financierden. En zelfs de Ierse vrijheidsstrijders is een onfrisse mengeling van misdaad en terreur. In South Armagh, in Noord-Ierland, financiert de Real Irish Republican Army (RIRA), de opvolger van de nu opgedoekte IRA, zijn terreur met de opbrengsten uit criminele activiteiten. (2)

Bron: Humo | Raf Sauviller

(1) De Bende van Magliana (Italiaans: Banda della Magliana) was een criminele vereniging in Italië, genoemd naar de Romeinse wijk Magliana, waar een deel van de leden woonde. In de jaren zeventig en '80 maakte Italië kennis met een nieuwe criminele organisatie, de zogenaamde Banda della Magliana. Deze stond op een bepaald moment op gelijke voet met de Siciliaanse Maffia. De bende hield zich vooral bezig met heroïnehandel en werd jaren de hand boven het hoofd gehouden door corrupte Italiaanse politici. De bende van Magliana kende tientallen leden, en onderhield banden met de maffia (Camorra, 'Ndrangheta en de Cosa Nostra), neofascistische terroristen, afdelingen van de Italiaanse geheime dienst en diverse mysterieuze organisaties. Ze handelde in drugs en wapens, voerde liquidaties uit en verwierf grote rijkdom. Ook onderhield de bende contacten op regeringsniveau. Ze werd uiteindelijk genekt door onderlinge strubbelingen, die net iets te vaak in bloedvergiet eindigden.

(2) Nog een extra voorbeeld: de CCC en de RAF financierden hun terreur door banken te overvallen

In dit topic wil ik mij vooral baseren op de vaststellingen of meningen uit het Parlementair onderzoek naar de wijze waarop de bestrijding van het banditisme en het terrorisme, georganiseerd wordt uit 1988.

Ik vond er tal van aanwijzingen voor zowel terro als banditisme. Het verslag is hier te lezen » www.dekamer.be

Een andere reden waarom ik mij wil baseren op een verslag uit 1988 is de persoonlijke vaststelling dat naarmate de tijd vorderde men verder afweek van de waarheid. Dit is eerder een persoonlijke vaststelling dan een algemene. Ik had dit topic ook 2024 versus 1988 kunnen noemen. Het onderwerp is jammer maar helaas nog steeds actueel, was het nu gewoon banditisme of terrorisme?

Een andere reden is het belang van deze vraag voor de slachtoffers, slachtoffers van terro hebben immers andere "voordelen" (sorry voor de woordkeuze) dan slachtoffers van gewoon banditisme.

Om het topic te openen, de mening van de klassieke "bandieten" uit die tijd:

Reacties van het traditionele milieu

De gevangenen van Lantin hebben naar de krantenredacties een gezamenlijke brief gestuurd waarin zij zich uitdrukkelijk van de gepleegde feiten distantieerden. Zij meldden zich zelfs als tipgevers want ook zij gaven zich er rekenschap van dat de grenzen waren overschreden. De heer De Bock voegt daaraan toe dat de mensen uit het milieu en de politiediensten elkaar kennen en geregeld contact met elkaar houden. Beroepshalve is zulks onvermijdelijk. De politie heeft nu eenmaal haar tipgevers. Er werd zelfs een bedrag van tien miljoen uitgeloofd aan een ieder die inlichtingen kon verstrekken, maar er is geen schot in de zaak gekomen. Aangezien het traditionele milieu geen onthullingen deed, wisten de onderzoekers niet meer welke kant ze op moesten. Ze hadden politieke inlichtingen moeten inwinnen, zelfs in het buitenland. Men heeft immers gemerkt dat sommige benden uit twee ploegen bestaan : een Belgische ploeg die logistieke steun verschaft en een buitenlandse ploeg die voor de uitvoering instaat.

Goede morgen Xeno, mijn schietkraam is nog niet open en je hebt de hoofdvogel al afgeschoten. Ik wou nochtans beginnen met de defintie (zodat we heel goed weten waarover we spreken). Je hebt inderdaad gelijk, er was nog geen definitie van terro in 1985, laat staan slachtofferbegeleiding.

Definitie of niet, reeds in 1988 maakte men zich zorgen over het feit dat de misdaden nog steeds niet opgelost waren. Ook in 88 stelde men zich reeds vragen over het toevoegen van de wetenschap aan het onderzoek. Prof Kellens ( univ. Luik) zei hierover het volgende:

De heer Kellens is hoogleraar criminologie aan de Universiteit te Luik. Hij is gespecialiseerd in strafrecht en oefende gedurende een tiental jaren het beroep uit van advocaat. Maar hij beschouwt zichzelf in de eerste plaats als een criminoloog. Hij publiceerde enkele werken en verrichtte onderzoek over onveiligheid en misdadigheid in de zakenwereld. Hij verheugt zich in deze commissie te worden gehoord, maar betreurt dat niet meer contacten gelegd worden tussen de universitaire en wetenschappelijke kringen enerzijds en het Parlement en het Ministerie van Justitie anderzijds (bijvoorbeeld voor de herziening van het Strafwetboek).

Wat dit laatste voorbeeld betreft, anno 2024, stemt het parlement de wet op de onverjaarbaarheid van bepaalde feiten. Ik ben geen jurist noch parlementair of politieker maar vind die wet zoals ze gestemd werd een draak van een wet. Wetten worden gestemd om nageleefd te worden, niet om er discussie te moeten over voeren denk ik dan als burger. Of maakt en formuleert de politiek de wetten zodanig dat we een advocaat nodig hebben om ze te begrijpe? (En zo hun eigen klasse te voorzien van werk?) In ieder geval zijn er advocaten, en niet de minsten, die beweren dat alle feiten verjaard zijn omdat het niet kan om tijdens het spel de wetten te veranderen. Lijkt mij logisch.

Ook in dit verband is de discussie tussen terro en banditisme zeer interessant en niet te onderschatten want voor terro geldt namelijk onverjaarbaarheid.