Bijvoorbeeld deze dan…

Ik vind dat er toch wel een fysieke overeenkomst is met Haemers:

Dit is een foto van april 1982.

Hoe laat je een robotfoto uit het dossier verdwijnen als je niet eens lid bent van de Rijkswacht en in de gevangenis zit? Ik snap ook niet op basis van welke gegevens deze man gebombardeerd wordt tot reus van de Bende van Nijvel.

Hieronder het verhaal van Guy Ergo en zijn kompanen:

Twee rijkswachters betrokken bij moord op d’Allegrezza
Bloedige afrekening onder overvallers van Antwerps juwelier

De moord op de 20-jarige in Genk wonende Italiaan Elio d’Allegrezza, van wie het stoffelijk overschot op 10 februari werd opgevist uit het Rijn-Schiekanaal nabij Den Haag, is opgehelderd.

Zijn moordenaars waren zijn spitsbroeders bij de overval in Antwerpen op zijn vroegere vriend en juwelier Herman Duckaert in de nieuwjaarsnacht van 1980: de Fransman Alain Chick (35), de rijkswachter Guy Ergo (22), die dienst deed bij de gendarmerie in Brussel en in Zaventem was gedomicilieerd en een andere rijkswachter, eveneens in Brussel tewerkgesteld en de boezemvriend van Ergo: Jan Van Doninck (24).

Ook de Marokkaan Ali Hadji, bij wie d’Allegrezza in Den Haag zijn intrek had genomen, was bij de moordpartij aanwezig doch zou hieraan geen deel hebben genomen.

De moord had plaats op 13 januari, op het grondgebied van Houtvenne, een deelgemeente van Turnhout. Dat is trouwens de reden waarom het dossier verder door het parket en de onderzoeksrechter van Turnhout werd behandeld.

Rijkswachter Van Doninck heeft zijn aandeel in de moord bekend. Chick nochtans weigert toe te geven dat hij bij de slachting betrokken was. De jonge Italiaan werd inderdaad op een beestachtige wijze afgemaakt. Om de ware toedracht van de afrekening te begrijpen is het onontbeerlijk om nogmaals het verhaal van de overval op Duckaert te herhalen, ook omdat daar de oorsprong ligt van het drama.

In de laatste nieuwjaarsnacht rond drie uur ’s ochtends dringt rijkswachter Guy Ergo in uniform binnen bij Herman Duckaert aan de Osystraat met het smoesje dat er iets ergs gebeurd is met zijn familie. De juwelier heeft geen argwaan in de geüniformeerde man die de jobstijding brengt maar hij weet niet dat tegelijkertijd ook twee gemaskerden Alain Chick en zijn vroegere vriend Elio d’Allegrezza binnendringen die Duckaert vastgrijpen en hem knevelen.

Slachting

Intussen verschijnt de rijkswachter ook weer ten tonele maar dan in burger en eveneens gemaskerd met een nylonkous over het hoofd: waardoor Duckaert, die de vermomde rijkswachter niet herkende, eerst in de waan verkeerde dat er vier overvallers waren …

d’Allegrezza had echter één grote stommiteit begaan: hij droeg de jas, die hij nog niet zo lang geleden van Duckaert ten geschenke had gekregen en ook al herkende het slachtoffer geen van zijn overvallers, dat herkende hij wel zijn vroeger kledingstuk, herinnerde zich eveneens aan wie hij dit had weggeschonken en zelfs het postuur van de man met de jas kwam hem bekend voor.

Het verdere verhaal is gekend: het drietal gapt bij Duckaert de sleutels van zijn juwelierszaak aan de Carnotstraat, plunderen de winkel en slepen een buit weg ter waarde van circa 10 miljoen aan sieraden en beeldjes. Daarmee is het eerste bedrijf afgesloten.

De volgende akt begint met de vlucht van d’Allegrezza naar Nederland daar hem hier de grond onder de voeten te heet werd. In Den Haag neemt hij zijn intrek bij de Marokkaan Ali Hadji.

Zijn spitsbroeders Chick en Ergo die in België zijn gebleven, vrezen evenwel dat de jonge Italiaan bij de eerste confrontatie met de politie zal doorslaan en zoeken opnieuw contact met hem in Den Haag.

Ergo, die voor de expeditie zijn auto levert, zijn boezemvriend en collega bij de rijkswacht Jan Van Doninck en Alain Chick.

Met een smoesje kan men de Italiaan overhalen om naar België te komen en ook zijn nieuwe Marokkaanse vriend mag meekomen. Heel het gezelschap neemt plaats in de auto van Ergo en zo gaat het richting Belgische grens. Onderweg wordt er evenwel ruzie gezocht met d’Allegrezza en gekomen op het grondgebied van Houtvenne stuurt Ergo een verlaten weg op. Daar wordt Eli uit de wagen gesleurd en krijgt hij van Van Doninck zo een geweldige opdoffer dat hem de schedel wordt ingedrukt. Alain Chick maakt vervolgens het werk af met acht messteken in de borststreek.

De zieltogende jongeman wordt in het koffer van de auto gestopt en heel het gezelschap rijdt terug naar Nederland. Gekomen in Rijswijk nabij Den Haag wordt het stoffelijk overschot int het Rijn-Schiekanaal gekieperd. Ali Hadji wordt terug thuis afgezet; Chick gaat naar zijn gezin toe in Heist-op-den-Berg en de twee rijkswachters vervoegen hun eenheid.

Einde tweede bedrijf!

Kroongetuige

Het doek gaat opnieuw op met de ontdekking van het lijk van de vermoorde Italiaan op 10 februari. Zijn identificatie heeft nogal wat voeten in de aarde maar dankzij aanwijzingen in de kleding van het slachtoffer vind men een spoor dat naar Maaseik leidt en vervolgens naar Genk zodat op 20 februari de onbekende dode wordt geïdentificeerd als Elio d’Allegrezza. De thesis dat de jonge Italiaan het slachtoffer zou zijn van een afrekening onder homofielen wordt dan ook weldra verlaten. Een betwisting over de verdeling van de buit ligt meer voor de hand.

Het doorgedreven onderzoek brengt het gerecht dan op het spoor van Alain Chick en van zijn schoonbroer, rijkswachter Ergo, die op 25 februari alleen bekennen dat zij met d’Allegrezza de auteurs zijn van de overval bij Duckaert. Over de moord op de Italiaan zwijgen ze als vermoord …

Er had evenwel ook een intermezzo plaats, waarbij men Alain Chick op 11 februari voor de correctionele rechtbank ziet verschijnen, beschuldigd van de inbraak en roof bij advocaat Wijffels, einde ’77, waar 17 kg. goud, 2,5 miljoen frank in baar geld, diamanten en waardepapieren werden ingepikt. Chick wordt daarvoor veroordeeld tot drie jaar en vier maanden gevangenisstraf.

Om te ontkomen aan de onmiddellijke aanhouding pleitte de advocaat van Chick dat zijn client moet instaan voor het onderhoud van zijn gezin en dat het hier ten slotte geen moordenaar betreft … Op dat ogenblik wist men inderdaad nog niet dat de Fransman wel een moord op zijn geweten had. Gezien echter de lange voorhechtenis van Chick mocht hij nog vrij de rechtszaal verlaten.

In het laatste bedrijf ten slotte zien we hoe de Marokkaan woensdag 19 maart als ongewenste vreemdeling over de Nederlandse-Belgische grens wordt gezet nadat vooraf de Nederlandse recherche de Belgische collega’s daarvan in kennis had gesteld. Hadji wordt prompt voorgeleid en duchtig op de rooster gelegd, waarbij hij moet bekennen dat hij zowat kroongetuige is geweest van de finale afrekening in Houtvenne. Zijn aanwijzingen leiden ertoe dat Chick, Ergo en collega Van Doninck ook in aanmerking komen voor de moord op de Italiaan. Dezelfde dag wordt Van Doninck ingerekend die vrij spoedig bekent dat hij d’Allegrezza zowat de hersens heeft ingeslagen, en hij praat ook Chick aan de galg hoewel deze vooralsnog ontkent.

Bron: Gazet van Antwerpen | 21 Maart 1980

Gerecht puzzelt verder aan moord op d’Allegrezza
Alleen Alain Chick blijft alles ontkennen

De stukjes van de puzzel van de moord op de 34-jarige Italiaan Elio d’Allegrezza, de uitloper van een overval bij juwelier Herman Duckaert te Antwerpen in de nieuwjaarsnacht van 1980, schuiven langzaam maar zeker op hun plaats. Momenteel zitten vier verdachten, van wie er drie reeds bekentenissen aflegden, in verzekerde bewaring: twee rijkswachters, één Marokkaan en één Fransman.

Laatstgenoemde zal vandaag nog eens gehoord worden door onderzoeksrechter Biesmans van Turnhout, maar tot nog toe houdt de 35-jarige Alain Chick staande dat hij met de moord geen uitstaan heeft. Wel bekentenissen waren er van Guy Ergo (24), rijkswachter en woonachtig te Houtvenne, zijn boezemvriend en werkmakker Jan Van Doninck uit Etterbeek en Ali Hadji (26), die zowat de kroongetuige is in gans de zaak.

Aan de hand van de verklaringen van deze drie mannen kon de onderzoeksrechter reeds een tamelijk nauwkeurig verhaal vormen, al blijven er nog wel enkele vraagtekens.

List

Vast staat dat de aanleiding van de moord gezocht moet worden in de vrees dat de juwelier Elio d’Allegrezza zou herkennen aan de hand van een vest dat de man droeg op de dag van de overval en dat hij als geschenk kreeg van de juwelier. Onder het voorwendsel de buit van de overval, waarvan een gedeelte werd teruggevonden in de woning van Alain Chick, een berucht Frans gangsters, die reeds een heel strafregister kan voorleggen, te gaan verdelen, trok het duo Chick-Ergo naar Den Haag. Daar was d’Allegrezza immers ondergedoken bij Ali Hadji door bemiddeling van Alain Chick die de vermoorde een brief had meegegeven. Om de buit met een tegenwaarde van bijna 10 miljoen, te verdelen kon het duo de Italiaan overtuigen mee te gaan naar België. Midden in de nacht werd de reis ondernomen. Toen men in Houtvenne was gearriveerd, werd voorgesteld eerst nog een stukje te eten omdat het nog te vroeg was om de contactman te ontmoeten.

In de buurt van een restaurant te Houtvenne zou het drama gebeuren. In een volledig duistere omgeving werd halt gehouden. Guy Ergo, die de buurt goed kent, nodigde de anderen uit om via een smalle voetweg de achterzijde van het restaurant te bereiken. Daar is Elio d’Allegrezza echter nooit geraakt, want even verder werd hem door Jan Van Doninck met een Engelse sleutel het hoofd ingeslagen. Daarna werden hem een tiental messteken toegediend door Alain Chick met een vlijmscherp padvindersmes, tenminste volgens zijn trawanten, want Chick ontkent dit.

Lijk vervoeren

Het lijk werd dan in de wagen van Ergo geladen en uiteindelijk “gedumpt” in het Rijn-Schiekanaal te Den Haag, waar het later werd teruggevonden. Het wapen van de misdaad werd ergens in Nederland achtergelaten.

Na de verhoren was er meteen ook meer klaarheid gekomen in de rol van Ali Hadji en Jan Van Doninck. Eerstgenoemde kende Chick van vroeger en stelde zijn woning ter beschikking van de ondergedoken Italiaan. Om die reden reed hij trouwens mee naar Houtvenne. Men had hem immers gezegd dat hij, eens de buit verdeeld, zijn pensionkosten zou kunnen ontvangen. Zoals de zaak er nu voorstaat, blijkt hij dus met de moord niets te maken te hebben, tenzij dan dat hij ooggetuige was.

Jan Van Doninck die de fatale slag gaf aan d’Allegrezza, duikt in het verhaal pas na de overval te Antwerpen op. Enkele uren later werd immers de buit gesorteerd op zijn appartement in Etterbeek. De vraag werd natuurlijk gesteld of hij van de overval op de hoogte was, maar ze kon nog niet positief beantwoord worden.

Van de Marokkaan Hadji is ook nog geweten dat hij enkele jaren geleden zes maanden effectief heeft gekregen voor een inbraak bij een juwelier te Beerse en dat hij daarna het land werd uitgezet.

De man keerde echter terug naar Nederland tot hij vorige woensdag als ongewenste vreemdeling de grens met België werd overgezet, waar de Belgische recherche hem stond op te wachten. Zijn voorleiding was meteen de duw die de wagen aan het rollen bracht.

De laatste vragen die nog omtrent de moordzaak rijzen, zullen wellicht een antwoord krijgen na het verhoor van Alain Chick en een wedersamenstelling die vermoedelijk begin volgende week zal plaatsvinden.

Bron: Gazet van Antwerpen | 22 Maart 1980

Chick ontkent ook op wedersamenstelling te Houtvenne
Ali Hadji hoofdgetuige in moord op Allegrezza

De 35-jarige Alain Chick houdt ook na de wedersamenstelling in Houtvenne staande dat hij geen hand heeft uitgestoken naar de 34-jarige Elio Allegrezza uit Genk. Dat was zowat de voornaamste conclusie die direct kon getrokken worden na een drie uur durende wedersamenstelling op de Ritten te Houtvenne.

Onderzoeksrechter Biesmans, bijgestaan door de Geelse rijkswacht en BOB en gerechtelijke politie was om 14u gearriveerd in Houtvenne, waar in de bosrijke omgeving de Ritten op 13 januari ’s morgens Elio Allegrezza door zijn vroegere trawanten werd vermoord. Dat gebeurde met een slag op het hoofd en nadien een tiental messteken in het lichaam. Het lijk werd dan met een wagen naar het Nederlandse Rijkswijk vervoerd waar het in het Rijn-Schiekanaal werd gegooid. Reden van deze moord: Allegrezza was wellicht herkend tijdens een overval op de Antwerpse juwelier Duckaert en zou er dus zijn vrienden Jan Van Doninck, Guy Ergo en de Fransman Alain Chick “bij kunnen lappen”.

Vier schuifjes

De wedersamenstelling in Houtvenne verliep in vier schuifjes. Tijdens iedere aflevering kon een der arrestanten tonen hoe de moord in haar werk was gegaan.

Als eerste kwam Guy Ergo, ex-rijkswachter en woonachtig in Houtvenne, aan de beurt. De 24-jarige demonstreerde gewillig hoe zijn vriend-rijkswachter Jan Van Doninck de Italiaan met een slag van een Engelse sleutel, toegediend langs achter, het hoofd insloeg, nadat Ergo met zijn wagen de Ritten was opgereden, maar een goede 250 meter verder had halt gehouden en een stukje terug gereden.

Een smal wegje, enkel gebruikt door landbouwtractoren, dat ’s nachts verlicht wordt door een lichtpunt in de bocht van de weg, was het toneel van de moord. Nadat Allegrezza was neergevallen kreeg hij een tiental messteken in het lichaam. Ergo en Van Doninck gingen dan een 100-tal meter verderop tussen enkele struiken een graf graven. Dat mislukte echter daar de grond hard bevroren was. Voor dit gebeurde zou Chick de vermoorde nog een slag met de spade op het hoofd gegeven hebben.

Toen bleek dat het onmogelijk was een gat te graven, gingen Ergo en Van Doninck naar een nabijgelegen huis om een plastiek zak te halen om het lichaam in op te bergen, maar keerden op hun stappen terug. De wagen van Ergo werd dan gekeerd en het lichaam door twee van de vier aanwezigen ingeladen.

Kleine varianten

Zoveel kon er tenminste opgemaakt worden uit de handelingen van Ergo die echter zelf geen wapen hanteerde en dus enkel maar zijn wagen bestuurde. Het verhaal dat door zijn vriend Jan Van Doninck (24), afkomstig uit Meerhout maar verblijvend in Etterbeek, werd voorgesteld, week niet veel af. Van Doninck bekende trouwens vorige week al met de Engelse sleutel geslagen te hebben. De messteken, en daar waren beiden formeel in, werden toegediend door de Fransman Alain Chick.

Voor deze aan de beurt kwam, verscheen echter Ali Hadji (26), Marokkaan van geboorte, maar woonachtig in Nederland op het toneel. Hij blijkt zowat de kroongetuige te zijn in de hele zaak. Vanop afstand - hij was enkel meegekomen met de anderen om het geld te ontvangen voor het verbergen van Allegrezza - zag hij hoe alles in zijn werk ging.

Aan het verhaal van Ergo en van Van Doninck voegde hij nog toe dat deze twee na het neerslaan van het slachtoffer ook nog enkele keren met de voeten tegen het lichaam gestampt zouden hebben. Ook beweerde hij enkele doffe knallen (schoten) gehoord te hebben. De man die bereidwillig het hele verhaal illustreerde, waarbij enkele mensen van de gerechtelijke politie als stand-in fungeerden blijkt inderdaad de kroongetuige te zijn van deze zaak.

Ontkenning

Het was dan Alain Chick, die onder strenge bewaking, maar zelf arrogant, met handen in de broekzakken, zijn verhaal kwam doen. Dat was kort. Hij bleef bij de wagen staan, terwijl de twee rijkswachtets Allegrezza vermoordden. Toen hij wat naderbij kwam, zou hij zelfs gestruikeld zijn en op een knie gevallen. Van messteken of met een spade slaan wist hij niets …

Nadat ook deze man van het toneel was verdwenen kon onderzoeksrechter Biesmans de balans opmaken: de eerste drie verhalen blijken, behoudens enkele details, volledig met elkaar overeen te komen of elkaar aan te vullen, met uitzondering van de stampen die zouden uitgedeeld zijn. Het verhaal van Alain Chick stond duidelijk apart en zal dus wellicht geen stand kunnen houden.

Belangstelling

De belangstelling voor deze wedersamenstelling was niet zo groot, wat wellicht te wijten was aan het feit dat de Ritten tamelijk afgelegen ligt. Iets waarvan het trio overigens wel weet van gehad zal hebben. Wel kwam er tijdens het scenario van Ergo een licht personenvliegtuig enkele toertjes over het nabijgelegen maïsveld maken, maar ook dat verdween na enkele minuten.

Bron: Gazet van Antwerpen | 25 Maart 1980

Rijkswachters op de bank voor moord en overval

Twee rijkswachters, die inmiddels uit het korps zijn uitgezet, stonden gisteren wegens moord en overval terecht voor de Antwerpse krijgsraad. Beiden, Guy Ergo (26) en J. Van Doninck (27) waren in volle functie bij de brigade Brussel, toen de eerste in Antwerpen de juwelier H. Duckaert overviel, gijzelde en beroofde. Enkele dagen later maakten ze samen de tipgever voor de holp up van kant.

De Franse gangster Alain Chick, die het hele zaakje bedacht had en Ergo, die zijn schoonbroer was, had omgepraat mee te doen, verschijnt niet voor de rechter. Hij werd geïnterneerd.

De zittingen zullen vandaag nog doorgaan en donderdag zal vermoedelijk het vonnis worden uitgesproken.

De overval op de Antwerpse juwelier rijpte bij Alain Chick, toen die van de in Genk verblijvende Elio Allegrezza informatie had verkregen over de handel en wandel van de Antwerpse juwelier H. Duckaert. Chick sprak er zijn schoonbroer-rijkswachter over. Hij had alleen maar een echt uniform nodig. Intussen had hij Ergo echter al zoveel voorgespiegeld dat die spontaan aanbood om zelf mee te spelen. “Ik zat in de miserie, ik had geen geld meer”, zei hij gisteren tot de voorzitter. “Ik heb toen gezegd: als het zoveel opbrengt, dan zal ik zelf wel meedoen.”

Op 1 januari belde Ergo in de privéwoning van de juwelier aan in zijn volledig uniform en raakte binnen met het smoesje dat de broer van de juwelier een ongeval was overkomen.

Eens de deur poen, vielen ook Allegrezza en Chick binnen, beiden met carnavalsmaskers op het hoofd. Duckaert kreeg slagen en werd gekneveld, terwijl de overvallers alle aanwezige juwelen op zak staken. Ze gingen er ook met de sleutels van de juwelierszaak vandoor en terwijl Ergo de geknevelde bewaakte, roofden Allegrezza en Chick daar nog voor 1,5 miljoen frank bijeen.

De buit werd dezelfde nacht nog samengebracht in het appartement van rijkswachter Van Doninck in Brussel.

De Italiaan Allegrezza zat intussen flink met de schrik omdat hij vreesde dat hij door de juwelier was herkend. Een vermoeden dat rijkswachter Guy Ergo nadien bevestigd zag toen hij op zijn werk het inlichtingenblad las. De Italiaan vluchtte naar Den Haag. De achterblijvers waren er echter niet gerust in, vooral niet toen ze vernamen dat hun tipgever wat al te opvallend met geld smeet in Den Haag, teveel praatte en bovendien nog aan de drugs ging.

Volgens de auditeur heeft Chick toen gezegd: “Er is geen andere oplossing dan hem uit de weg te ruimen.” Ergo moest de eerste slagen uitdelen, maar toen hij zei daartoe niet in staat te zijn, gaf Van Doninck zich spontaan op als “vrijwilliger”.

Met het fantasietje dat er een heler was gevonden en Allegrezza de rest van zijn geld zou kunnen incasseren, werd hij door het trio uit Den Haag weggehaald. De Italiaan had echter ook zijn Marokkaanse vriend mee en dat maakte de zaak delicater. Uiteindelijk werd Allegrezza in Houtvenne (Hulshout) uit de wagen gelokt.

Van Doninck sloeg hem met een Engelse sleutel eerst op het hoofd, terwijl Ergo belette dat het slachtoffer om hulp zou roepen. Chick bracht de Italiaan nog messteken toe. Volgens de auditeur begonnen de twee gendarmes daarna ook nog op het slachtoffer te stampen, maar Ergo ontkent dat: “Van het moment dat ik mijn hand op zijn mond legde, weet ik niks meer”, zei hij gisteren. “Ik kwam weer tot bewustzijn toen ik aan de andere kant stond.”

Toen was Allegrezza echter nog niet dood en het zieltogende slachtoffer werd door Chick dan op een beestachtige manier met een spade geslagen tot de Italiaan overleden was.

De Marokkaan, die niet ter zitting verscheen, werd met 50.000 frank zwijggeld de mond gesnoerd. Omdat de grond hardbevroren was en men Allegrezza niet ter plaatse kon begraven, reden de vier terug naar Nederland, waar het lichaam in het Rijn-Schiekanaal werd gegooid. Op de krijgsraad werd door de voorzitter diep op de relatie van Ergo met zijn schoonbroer ingegaan. Die heeft altijd beweerd dat de twee ex-gendarmes in feite de schuld van alles zijn.

De twee verdachten werden in het moraliteitsverslag gunstig beoordeeld. De oversten van Guy Ergo vonden dat hij zijn werk bij de rijkswacht altijd flink heeft verricht en zich goed gedroeg. Van Doninck echter werd door zijn officieren aangeduid als opvliegend, onbeschoft, met onvoldoende werklust en te veel drankzucht. Hij had al verschillende tuchtstraffen opgelopen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 28 April 1982

Levenslang en 20 jaar geëist tegen rijkswachters

Aanvankelijk leek het er gisteren tijdens de krijgsraad te Antwerpen op, dat auditeur Smets de zwaarste strafmaat voor de gewezen rijkswachters Guy Ergo (26) en J. Van Doninck (27) zou eisen. Vooral de “hardnekkigheid”, de koelbloedigheid en de “présence d’esprit” waarvoor de twee zich volgens de auditeur bij de overval op de Antwerpse juwelier en de afschuwelijke moord op hun Italiaanse mededader lieten leiden, leek hem recht naar het vragen van de doodstraf te leiden.

Hij formuleerde deze ultiemste bestraffing ook, maar van dan af zakte de toon op een merkwaardige manier. “Het lijkt er inderdaad op dat de verdachten nooit enige spijt betoonden”, zei de auditeur toen hij het over Ergo had. “Maar ik ben er innig van overtuigd dat zijn openhartigheid tijdens het onderzoek het bewijs is van zijn berouw. Sinds zijn aanhouding is hij helemaal veranderd en ik dring erop aan dit als verzachtende omstandigheid in aanmerking te nemen.”

Ook voor J. Van Doninck riep de openbare aanklager dezelfde argumenten op: “Voor hem heeft vooral de vriendschap gespeeld. Van Doninck aarzelde niet zijn beste vriend te helpen toen die bij hem aanbelde, omdat hij wist dat hij diep in de moeilijkheden zat. Had Ergo die avond niet bij hem gebeld met de buit, dan had Van Doninck hier nooit gezeten.”

Tegen de ex-gendarme eiste de auditeur aldus 20 jaar dwangarbeid. Guy Ergo hoorde levenslang vragen.

Bitsig duel

Zo mild het eerste deel van de zitting, zo bitsig was deze tweede dag begonnen. En dat werd vooral veroorzaakt door Mr. Vander Velpen, die als burgerlijke partij optrad voor de vier broers, de zuster en de moeder van Elio Allegrezza (36), de man die in Houtvenne door de rijkswachters en de Franse gangster werd doodgeschopt en gestoken omdat hij herkend was door de juwelier en bovendien te loslippig was geworden. “Dekkingsmoord”, zoals dat heet.

Mr. Vander Velpen ging de principiële toer op en stelde rechtskundigheid van de krijgsraad in vraag. “Ik betreur dat een misdaad van gemeen recht behandeld wordt door een krijgsraad. Dit is typisch het terrein voor beroepsmensen en niet voor militairen. Juridisch is het inderdaad onvermijdelijk dat militairen voor een militaire rechtbank moeten verschijnen, maar het kan het rechtsgevoel storen. Dat rijkswachters een onderzoek tegen andere rijkswachters verrichten en dat ze door een krijgsraad beoordeeld en gevonnist worden, kan geïnterpreteerd worden als een bevoorrecht statuut. Het is niet heilzaam, niet opportuun en niet kies”, aldus de advocaat, die erop wees dat Alain Chick (die intussen geïnterneerd is), zijn medewerking aan het vooronderzoek stopzette omdat hij vermoedde dat de twee rijkswachters wat al te veel in de watten werden gelegd.

Mr. Lens, als burgerlijke partij optredend voor de beroofde Antwerpse juwelier, pareerde tijdens zijn pleidooi onmiddellijk de harde standpunten van zijn confrater. Hij prees kolonel Van Meldert, de voorzitter en auditeur Smets uitvoerig om hun grondige dossierkennis en de sereniteit waarmee ze de zaak behandelden.

Helemaal tegenwind kreeg Mr. Vander Velpen daarna van auditeur Smets zelf: “Het is integendeel juist dankzij de rijkswacht dat de daders konden worden geïdentificeerd en de overval en de moord werden opgelost. En juist daarom kan hier ook de burgerlijke partij zitten.”

“En waarom”, vervolgde de auditeur, “zouden wij ook moeten vervallen in het euvel van het Hof van Assisen, waar getuigen zich moeten trachten te herinneren wat er precies twee jaar geleden gebeurde en waar zonder enige noodzaak familieleden, vrienden en kennissen ten tonele worden gevoerd om hun gevoelens prijs te geven?”

“Tot deze rechters hier kan ik zeggen: gij zijt geen jury, maar ge kent zeker uw dossiers, die ge dagenlangs hebt bestudeerd.”

Het rekwisitoor van auditeur Smets was vooral gericht op het bewijzen van de voorbedachtheid en de hardnekkigheid waarmee de twee rijkswachters van de brigade Brussel tewerk gingen. Ex-gendarme Ergo heeft samen met de Italiaan Allegrezza en Chick nooit gedacht aan opgeven of terugtrekken. Drie, vier keer werd tijdens de nieuwjaarsperiode van 1980 opnieuw en na mekaar getracht om thuis bij juwelier Duckaert binnen te dringen. Toen het afvijzen van zijn deurklink noch het forceren van de deur lukte werd uiteindelijk besloten dat Guy Ergo “en tenue” de juwelier zou buitenlokken.

“Ge moet het maar durven”, aldus de auditeur.

Ook het uit de weg ruimen van de “lastig” geworden mededader Allegrezza werd koelbloedig en met veel overleg voorbereid, aldus Smets. Het volledige plan werd beraamd op 8 januari en op 12 januari uitgevoerd. Eerst werd de Italiaan door de gendarmes en Alain Chick van Den Haag naar Houtvenne gelokt en daar hebben zij hem gezamenlijk “terechtgesteld”. “En omdat de grond te hard bevroren was, reden ze met het lijk in de autokoffer helemaal terug naar Nederland. Opnieuw: Ge moet het maar durven’, stelde de auditeur.

De hardnekkigheid en de vindingrijkheid om telkens bij moeilijkheden snel en soepel van tactiek te veranderen, werd in het rekwisitoor zwaar aangerekend en het hoge woord “doodstraf” viel dan ook eerst, waarna de auditeur overschakelde op een zalvende toon en zijn hoogste eis langzaam afbouwde met de verzachtende omstandigheden die hem uiteindelijk tot de vraag naar 20 jaar en levenslang brachten.

Nadien kwam de verdediging aan het woord. De uitspraak valt vandaag om 16u.

Bron: Gazet van Antwerpen | 29 April 1982

Twintig jaar voor beide rijkswachters

Guy Ergo (26) en Jan Van Doninck (27), de twee ex-gendarmes die voor de Antwerpse militaire rechtbank terecht stonden voor moord en overval, zijn gisteren elk tot dezelfde straf veroordeeld: 20 jaar dwangarbeid.

De rechters vonden dat alle hen ten laste gestelde feiten bewezen waren, uitgezonderd de medeplichtigheid van Ergo bij een poging tot diefstal te Hasselt.

Ergo werd schuldig bevonden aan de overval op 1 januari 1980 op de Antwerpse juwelier Duckaert, samen met zijn gangster-schoonbroer Alain Chick en de Italiaan Elio Allegrezza. Vermits hij de juwelier bewaakte terwijl de twee andere enkele straten verder zijn winkel kaalroofden, werd Ergo ook aan die diefstal medeplichtig bevonden.

Van Doninck werd schuldig bevonden aan het helen van de juwelenbuit, omdat hij best wist dat de dure spullen waarmee zijn vriend Ergo kwam aandraven, gestolen waren. Tenslotte werden ze beiden schuldig bevonden aan de “terechtstelling” van de Italiaan. Die werd op 12 januari van dat jaar beestachtig afgemaakt in Houtvenne, omdat hij te gevaarlijk was geworden.

Van Jan Van Doninck werd bewezen geacht dat hij vrijwillig met een Engelse sleutel de eerste mokerslag toediende. Ergo had toegegeven dat hij de Italiaan belette te gillen. Bewezen werd eveneens dat ze alle twee zodanig op het zieltogende slachtoffer intrapten, dat elk van de stampen de dood had kunnen veroorzaken.

Niettemin nam de krijgsraad ruimschoots de verzachtende omstandigheden in acht die eerder al door de verdediging en de auditeur waren aangebracht.

Van Ergo vond de militaire rechtbank dat hij inderdaad zwaar onder invloed van zijn criminele schoonbroer Alain Chick had gestaan. Verzachtend vond men ook zijn spontane bekentenissen, zijn blanco strafregister en zijn onberispelijk gedrag tijdens zijn dienst als gendarme bij de brigade Brussel.

De spontane bekentenissen van Van Doninck werden eveneens als verzachtende omstandigheden aanvaard en de rechtbank vond bovendien dat hij slechts op een zeer toevallige wijze bij de zaak betrokken was geraakt.

De burgerlijke partijen voor de beroofde juwelier, de ex-echtgenote van Allegrezza en de familie van het slachtoffer kregen volledige voldoening. Elke partij krijgt één frank morele en één frank materiële schadevergoeding, provisioneel.

Bron: Gazet van Antwerpen | 1 Mei 1982

Dat lijkt me nogal duidelijk: omdat er nog steeds mensen zijn die er belang bij hebben dat het niét uitkomt. En aangezien dit een open forum is, kan iédereen er op om de boel in de war te sturen, ook criminelen, misschien wel daders. Er lopen nog altijd een aantal beruchte individuen rond die er wel degelijk mee te maken kunnen hebben, alsook met de aanslag op Vernaillen ...