Zou kunnen, maar ik vind de gelijkenis met de robotfoto wel treffend (vooral de inplanting van het haar). En zijn profiel natuurlijk, een killer. Niet iedereen kan kinderen neerschieten. Hij zou trouwens ook op de lijst van verdachten staan. Zou.

Is er iemand hier die Cold Case Hammarskjöld heeft gezien en mij kan vertellen waar in de film die neef Jan Beuckels en de kwestie van Rogers "gewiste dossier" ter sprake komen? Of heeft dat de uiteindelijke cut van de documentaire niet gehaald?

Welke pv"s zijn verdwenen ? Die van het onderzoek van de delta cel? Ik herinner mij dat er in het parlement ooit vragen gesteld zijn over Beuckels.

"De verschillende, in dat rapport beschreven Belgische actoren vormen een beperkte groep van een tiental huursoldaten, die voor de Katangese secessionisten opereerden, en wier belangen in meer of mindere mate nauw samenhingen met de Belgische economische, politieke en militaire belangen, die toen ernstig geschaad werden. Het is ondenkbaar dat de Staatsveiligheid geen relevante informatie heeft over de personen van dat wereldje. 1. Zijn er (al dan niet vrijgegeven) archieven bij de Staatsveiligheid die betrekking hebben op de volgende personen, bijnamen of aliassen: Beukels (of Breukels), een man met de bijnaam 'de lone ranger', Van Risseghem (ook geïdentificeerd als Van Reisseghem, Van Rysseghem, Van Reisenghan of Van Riesseghel), De Troyer en Lamouline?"

Ter info, deze gegevens zouden normaal ter beschikking moeten zijn voor het publiek.

"Deze werd gedeclassificeerd en overgedragen aan de FOD Buitenlandse Zaken, met het oog op de overdracht ervan aan de UNO. Het publiek heeft, mits voorafgaandelijke contactname en volgens de voorwaarden van artikel 21/1, § 1, 2° van de organieke wet op de inlichtingendiensten, in de lokalen van de Veiligheid van de Staat toegang tot de ter gelegenheid van de opmaak van het rapport gedeclassificeerde dossiers. De gedeclassificeerde dossiers zijn beschikbaar in papieren en digitale versie."

Dat is natuurlijk iets anders dan het gerechtelijk dossier maar veroordelingen zouden wel moeten vermeld staan (normaal gezien).

» www.dekamer.be

Toch is het merkwaardig dat er hierover géén PV’s bestaan. Ook het zware gerechtelijke dossier van Beuckels is verdwenen.

Bron: Bouhouche, Beijer, Beuckels en de anderen | Guy Bouten (pag. 52)

Bouten refereert hier naar “ondervraging van kennissen en familie door de onderzoekscel van Jumet na zijn dood in 91.

Aanleiding waren zijn contacten met Bendeverdachten met Elnikoff en Calmette

Noot: over geen van beide zal het gerecht/de onderzoekers communiceren, dus dat moeten we dan maar even aannemen.

Coconut, ter verduidelijking. Het verhaal van Beuckels begint op blz 48. Op Blz 49 staat een kader met daarin Boutens samenvatting van de zaak van het VN rapport van 67.

Als voetnoot bij dit kader staat:

"Zie ook "Cold Case Hammersjkold" van Mads Brugger. Een belangrijk deel van de informatie in dit hoofdstuk kwam tot stand met de hulp van Fons Feyaerts."

Fons Feyaerts is een acteur, regisseur, filmmaker die meewerkte aan de in 2019 uitgebrachte film over de Case Hammersjkold. Op de site van die film staat hij vermeld als “cast” en “researcher”. Blijkbaar heeft die Fons dan ook nogal wat opzoekingen gedaan over Beuckels. Een film/documentairemaker dus, en vandaar niet onlogisch dat Bouten hem zou kennen.

Aan de film zouden “jarenlang onderzoek” zijn voorafgegaan. Blijkens het door Ben reeds aangehaalde document van Victor E Rosez, nam die Fons o.a met die Victor contact op over Beuckels. Victor is volgens zijn document een man die in zijn jeugd met zijn ouders in het toenmalige Elisabethville/Katanga woonde en er studeerde. Die man is zelf aan een boek bezig en had al contacten met huurlingen e.d. In datzelfde document stelt de auteur dat Fons Feyaerts (soms) over verkeerde gegevens beschikte.

Uit al wat Bouten schrijft kan je niet opmaken wat van hezelf eventueel komt, en wat van Fons Feyaerts.

In 2017 kwam bovendien een boek uit, (ook verkrijgbaar in de Standaard);  Who killed Hammarskjöld, The UN, the Cold War and White Supremacy in Africa van Dr. Susan Williams, een UK academicus. Dat was oorspronkelijk uitgekomen in 2011 en was de basis voor het heropstarten van de UN onderzoeken in 2013. Pas in 2018 werd aan de Belgische UN onderzoekers gevraagd opsporingen te doen over Beuckels. Ik vermoed dan ook dat de parlementaire vragen die Coconut aanhaalt daar het gevolg van waren.

Vermits Bouten in zijn boek van 2015 over Beuckels niet rept, dateert zijn opezoekingswerk dan ook van later, ik vermoed echter 2018/2019.

Wat betreft het Bouten hoofdstuk over Beuckels, inhoudelijk is het me nu teveel om alles op te sommen, maar ik geef wel mijn eerste indrukken;

Op Blz 52; “Beuckels verleende ongetwijfeld hand en spandiensten aan een geheime dienst zoals duidelijk bleek in 1967.” Hij staaft  echter niet waarom dat dan zo duidelijk bleek.

Verder; “ we zullen aantonen dat hij (“Beuckels”) daarna fungeerde als slapende cel, die tijdens de loden jaren 80 werd geactiveerd om de vuile karweien van de zogenaamde Bende van Nijvel op te knappen”. Op Blz 53 ; “we zullen aantonen dat “Beuckels” de killer was, die onder meer schoot met een pistool FN kaliber.22 en verscheidene slachtoffers maakte.”

Geen van beide toont Bouten onweerlegbaar aan, hij insinueert, stijl documentairemaker, met nogal dikwijls de obligate formulering van een bewering, gevolgd door het obligate “Toeval?”. Wat hij beweert is inderdaad niet onmogelijk, gezien het profiel van de man, maar de argumenten die Bouten aanbrengt zijn verre van onweerlegbaar, zijn eigen interpretaties en verre van zeker.

Na het boek gelezen te hebben “weet” je dus niks. Waarbij “weten” voor mij betekent; onweerlegbaar bewezen correcte gegevens en een correcte onweerlegbare argumentatie. Dat is het dus niet. Het is prikkelende theorie, maar ook niet meer dan dat. Van het type  theorie “het is Bonkofsky, of Lammers, of Libert, of ... geweest”.

Ik vond volgende review van de film “Cold Case”, over de documentairemaker dus, en ik geef het weer omdat je het zo ook op het boek Bouten kan plakken;

“Regisseur Mads Brügger geeft het meteen toe, ergens aan het begin van de documentaire Cold Case Hammarskjöld: het zou kunnen dat hij de grootste doofpotaffaire ooit op het spoor is, of dat hij een compleet onzinverhaal najaagt. ‘In dat laatste geval: sorry.’(...) Cold Case Hammarskjöld is het resultaat van jarenlang onderzoek, en Brügger verpakt het heerlijk. (...) Waar onderzoeksjournalisten doorgaans hun verhaal steeds meer met feiten proberen te ondersteunen, stapelt Brügger twee uur lang halve feiten en vage beweringen op een wankele basis, en kijkt hoe lang zijn bouwwerk blijft staan. (...)

Is meestermanipulator Brügger nu een slordige onderzoeksjournalist of is hij niet werkelijk geïnteresseerd in de waarheid en wil hij juist aantonen hoe glibberig ‘feiten’ kunnen zijn? Wat moet je uiteindelijk met Cold Case Hammarskjöld? Sommige aspecten kunnen waar zijn, of niet, of deels. Er is één ding wat Brügger met zekerheid aantoont: hoe verleidelijk het is een verhaal te geloven als het zo smakelijk wordt opgediend.” (De volkskrant, 3 Apr 19)

Dat is uiteindelijk ook wat ik in grote lijnen dacht, na het lezen van het “Bouhouche, Beijer, Beuckels en de anderen” boek. En toen las ik de achterflap nog eens; ”spijkers met koppen”, ...”waarheden zijn schokkend”, “zoektocht naar de ware toedracht”, ...”ontrafelt mollenwerk”, ...”slaagt erin de killer te identificeren”. En toen moest ik eens zuchten. Wel geen spijt dat ik het gekocht heb, want leesplezier heb ik wel gehad. En niet dat er geen interessante dingen in staan. Het verhaal van Joël L’host bijvoorbeeld.