Ouders snel in paniek

De ouders van Theo Salomon die op 28 maart 1985 te Sint-Lambrechts Woluwe vermoord werd, waren al snel na zijn verdwijning in paniek. Vooral de moeder maakte zich ongerust toen hij maar niet huiswaarts keerde, nadat hij met een bedrag van 1.560.000 frank was vertrokken voor de aankoop van een Mercedes.

Volgens één van de verdedigers zou het slachtoffer echter niet met een Porsche naar de plaats van de roofmoord zijn gekomen, maar wel met een Volkswagen Golf. De getuige waren gisteren niet bij machte om op deze opmerking te antwoorden.

Eén van de getuigen beweerde niet één van de vier beschuldigden te kennen. Een ander advocaat liet toen opmerken dat getuige zijn eigen voertuig precies een jaar voor de feiten had laten herstellen bij beschuldigde Dumoulin. Getuige verklaarde zich niet te herinneren dat het om Demoulin ging.

De vijf getuigen verklaarden dat de roofmoord op Salomon reeds de dag voor de feiten door het viertal gepland werd. Eén van de beschuldigden, Dominique Poilvache, verheugde er zich over dat hij heel vermoedelijk elders aan het werken zou zijn, zodat hij niet rechtstreeks aan de feiten zou moeten deelnemen.

Volgende getuige was Josef Salomon, vader van het slachtoffer. Hij zegde ongerust te zijn geworden over het wegblijven van zijn zoon nadat deze met een bedrag van 1.560.000 frank was weggegaan om een Mercedes-wagen aan te kopen. Vooral de moeder van het slachtoffer geraakte in paniek.

Vader Salomon reed twee dagen na de verdwijning met een vriend naar de garage met Fina-pompstation te Sint-Lambrechts-Woluwe, waar zijn zoon normaal had moeten naartoe gaan. Hij kreeg er Dominique Poilvache te spreken, die beweerde de zoon van Salomon nergens gezien te hebben. Hij voegde eraan toe dat hij zou opbellen zodra hij de zoon zou zien.

Getuige zei nog dat zijn zoon schuchter was, goedhartig en naïef. Wanneer hij in het buitenland vertoefde, belde hij elke dag zijn ouders op. Elk weekeinde ging hij een bezoek brengen aan zijn 87-jarige grootmoeder.

Vervolgens werd Margot Herbst, moeder van het slachtoffer, als getuige ondervraagd. Ze maakte de verdwijning van haar zoon de dag na de feiten bekend bij de politie. De dag van de feiten was haar zoon omstreeks 14u weggegaan met een aanzienlijke som geld. Zoon Theo was zeer tevreden dat hij een Mercedes zou kunnen aankopen voor een klant. Later reed de vrouw met haar man naar de garage te Sint-Lambrechts-Woluwe. Ze ontmoette er de gebroeders Poilvache. Deze verklaarden begrip te hebben voor haar ongerustheid en drukten haar de hand. De moeder kreeg er ook Demoulin te zien, die volgens haar een bijzonder kwade blik had.

Een andere getuige was Michel Kruch, een vriend van het slachtoffer die eveneens op zoek was gegaan. Hij trof in het bureau van zijn verdwenen vriend een kaartje aan waarop de naam "Stephane Van Isterdael" voorkwam. Kruch vernam later dat Van Isterdael een zeer slechte reputatie had en mogelijk tot alles in staat was ...

Tenslotte werd Jürgen Zeyen, uitbater van het café "Le Cérisier" te Sint-Lambrechts-Woluwe, als getuige ondervraagd. De avond na de feiten kreeg hij het bezoek van Van Isterdael, Demoulin en Luc Poilvache. Het drietal zag er heel ontspannen uit.

Even na middernacht kwam Luc Poilvache een pak aan getuige afgeven. Getuige vermoedde dat het pak een hoeveelheid bankbriefjes bevatte, echter heel wat meer dan wat de normale opbrengst van het pompstation kon uitmaken. Wat later werd het pak door Dominique Poilvache weggehaald. Getuige vernam eerst veel later dat het pak een deel van het buit gemaakte geld bevatte.

Bron: Gazet van Antwerpen | 22 Januari 1987