In een artikel over kolonel Guy Weber vond ik informatie over een mogelijke poging tot staatsgreep in 1968:

(...) Aan [Guy] Weber werd nadien meer dan eens zijn betrokkenheid bij plannen voor een nooit uitgevoerde militaire staatsgreep in België toegeschreven. (1) In die geruchten was het motief altijd 'het bewaren van de eenheid van het land'. Op dat punt had hij steevast twee onwrikbare bondgenoten die zeker zo onbuigzaam waren als hijzelf: koning Leopold III en de rechtse PSC-politicus Paul Vanden Boeynants.

Kort na mei '68 was er in de Wetstraat plots sprake van Weber. Frans Van der Elst, stichter van de Volksunie en later minister van staat, verklaarde daarover later in De Standaard: "Eén keer in in mijn politieke carrière ben ik geconfronteerd geweest met geruchten over de mogelijkheid van een staatsgreep. Toen werden de namen genoemd van Vanden Boeynants en Omer Vanaudenhove. (2) Kolonel Weber had zijn mond voorbij gepraat. Er was sprake van legereenheden uit Duitsland terug te roepen. Men poogde ook Spaak te betrekken bij een mogelijke actie die gericht zou zijn tegen de staatshervorming gepland door de regering Eyskens/Merlot. (3) Het unitarisme zou worden prijsgegeven en dat mocht niet. Leidende politici uit andere partijen, zoals Jos Van Eynde, kwamen mij verwittigen en gaven uiting aan hun ongerustheid."

Bron: De Morgen | Walter De Bock | 28 april 2001

(1) Zijn naam wordt ook genoemd in 1973.

(2) Omer Vanaudenhove was van 1961 tot 1968 voorzitter van de PVV. Bij de verkiezingen van 1968 ging de PVV naar de verkiezingen met een zeer unitaire campagne. In het politieke klimaat van Leuven-Vlaams verloor de PVV met dit programma de verkiezingen, terwijl communautair gerichte partijen zoals de Volksunie en het Rassemblement Wallon winst boekten. De verkiezingsnederlaag zorgde voor verdeeldheid binnen de PVV en op 13 september 1968 nam Vanaudenhove ontslag als partijvoorzitter.

(3) De regering Eyskens/Merlot liep van 17 juni 1968 tot 20 januari 1972.