Politie-inspecteur doodgeschoten in België

In de afgelopen nacht is in Kortrijk in de Belgische provincie West-Vlaanderen een inspecteur van politie in een bar doodgeschoten.

Nadat op het politiebureau een melding was binnengekomen dat zich in een uitgaansgelegenheid in het centrum van de stad een gewapende bezoeker bevond, ging de politie-inspecteur Alfred Laverge (36 jaar) met enkele agenten poolshoogte nemen. Nauwelijks waren zij de bar binnengekomen, of een gewapende man begon op hen te schieten. Laverge raakte zo ernstig gewond, dat hij kort nadien in het ziekenhuis overleed.

De dader is gearresteerd. Waarom hij begon te schieten is niet bekend.

Bron: Nieuws van het Noorden | 5 Januari 1980

Uit een artikel van Het Nieuwsblad:

(...) Een overval in het centrum van Kortrijk. Die melding kreeg de toen 38-jarige Alfred Laverge 38 jaar geleden iets na middernacht. Met vijf collega’s stormden ze de donkere brasserie binnen, niet wetende dat er een gijzeling aan de gang was en dat een van de drie daders gewapend was. “Papa stond al snel oog in oog met de schutter en kreeg meteen een kogel rechts in het gelaat. Hij was op slag dood”, vertelt dochter Veerle Laverge (52), thuis in deelgemeente Marke. Ze was toen 14, haar twee zussen 12 en 11. “We hadden ook nog een pleegdochtertje”, vertelt moeder Annie Depoortere (79). “Omdat mijn man wegviel, moesten we ook haar vrijwel meteen afgeven. Zo ging dat in die tijd. Het was onwezenlijk hard.”

Een instantie als Slachtofferhulp was in 1980 een verre droom. “We hebben toen enkel de dorpspastoor en de burgemeester over de vloer gehad”, vertelt Annie, die in de zes maanden nadien van verdriet aan bed gekluisterd bleef en tien kilo verloor. Op de begrafenis stroomden tientallen politiekorpsen uit het hele land toe, weet ze nog. Tweeduizend mensen in totaal, en het hele land in rouw. “Ik herinner mij dat het zo hard vroor dat de tranen in de snorren van de agenten bevroren”, zegt dochter Veerle.

(...) Ook Marc Dassonville, de man die Alfred Laverge doodschoot, kwam destijds “uit het niets” vrij. Veerle: “Op zijn assisenproces in 1981 had hij nochtans levenslange dwangarbeid gekregen. Nadien hebben we van Justitie nooit meer iets vernomen. Op één keer na, toen ze polsten of hij al een schadevergoeding had betaald. Dat was niet zo.”

Navraag bij een gerechtelijke bron leert dat Dassonville in augustus 1990, na amper tien jaar cel vrijkwam. “We hebben dat zelfs nooit geweten”, zegt Annie. “Tot een familielid hem op een dag door Kortrijk zag wandelen. Geloof me: dat is ongelooflijk schrikken. Het is dubbel: ergens wil je die man vergeten, maar ergens wil je er ook alles over weten.”

De familie beseft dat Justitie sindsdien nabestaanden beter is gaan begeleiden. “Maar toch. Als ik die ontgoocheling hoor en lees van de familie van Kitty, vragen we ons toch af of er na al die jaren echt wel iets is veranderd. Het zal altijd ondraaglijk zijn voor de nabestaanden als zo iemand veel te vroeg vrijkomt. Maar goed en tijdig communiceren dat er iets staat te gebeuren, en zorgen voor gepaste psychologische begeleiding, zou al veel leed besparen. Die luxe hebben wij nooit gehad.”

Bron: Het Nieuwsblad | 26 september 2018