Op het ogenblik van publicatie van het krantenartikel van 3 december 1983 (dus info van 2 december), waren de meisjes gezien hun shocktoestand nog maar beperkt ondervraagd geweest. Het kan zijn dat de meisjes nadien meer details hebben kunnen geven, zoals dat er ééntje toch even aan de trap is gaan kijken, tijdens hun uitgebreide ondervraging.

Het vervolg van het artikel:

De schietpartij bij het juweliersechtpaar te Anderlues tart inzake gruwel weer eens de verbeelding. Tien voor zeven, kort voor sluitingstijd, drongen twee zwaar gewapende kerels de zaak binnen, enkele seconden later gevolgd door een derde. Maar die ging weer naar buiten, blijkbaar om daar de wacht op te trekken.

De twee dochters Sylvie (16) en Carine (12) zaten boven hun huiswerk te maken. Plots hoorden zij beneden vuurschoten. Instinctmatig, uit vrees, sloten zij zich op. Eén van hen ging zich zelfs onder het bed verschuilen. Al wat ze in die ogenblikken van verwarring hoorden, was het geroep van een onbekende: “Schiet! Schiet!” Daarop weerklonk een salvo van ten minste 10 schoten.

Pas toen alles doodstil was geworden, waagden de meisjes zich naar beneden. Daar wachtte hen een weerzinwekkend schouwspel. Géén spoor van gevecht, géén chaos, maar hun moeder en vader lagen doorzeefd met kogels op de grond. Beide waren, toen ze al op de grond lagen, afgemaakt met een kogel door het hoofd.

Getraumatiseerd rende één van de meisjes naar de buren om hulp te vragen. Zo kwam zonder verwijl een grote politiemacht op de been om de daders op te sporen, maar zonder resultaat hoewel de omgeving werd uitgekamd.

Uit het onderzoek bleek, vreemd genoeg, dat vrijwel niets was gestolen. Alleen uit het uitstalraam verdwenen enkele muntstukken. Volgens de eerste vaststellingen was de juwelier, die de overvallers vermoedelijk in een opgestelde camera had zien aankomen, in het bezit van een pistool. Maar daarmee zou hij niets hebben kunnen uitrichten. De man werd neergeslagen met een wapen en dan afgemaakt. Zijn lijk lag in zijn werkplaats achteraan het huis. Dit van zijn vrouw bevond zich in de keuken achter de winkel. Beide meisjes verkeerden in schoktoestand en konden nauwelijks ondervraagd worden.

Aan de hand van de aangetroffen kogels kon het parket uitmaken dat de doders zich bediende van vier verschillende wapens: een karabijn .22, een pistool .45, een automatisch pistool 7.65 en een revolver magnum 357. De juwelier zou zijn revolver hebben willen trekken, maar kon er zich niet van bedienen. De daders gingen er overigens mee vandoor. Zij moeten zich als cowboys in een Western-film zijn tewerkgegaan want uit het onderzoek blijkt dat één van hen op een bepaald ogenblik met twee wapens tegelijk schoot.

De speurders beschikken slechts over een vage persoonsbeschrijving van de gangsters. Die werd hen verstrekt door personen die er ’s avonds bij het voetbalveld van Lobbes vanop afstand getuige van waren hoe ze zich in een bos ontdeden van de Golf door hem in brand te steken alvorens met een andere wagen te vluchten.

Op die manier wilden ze blijkbaar elk verband met de doders van Waals-Brabant uitwissen, maar dat gelukte hen niet. Immers, sommige wagens zoals de Golf zijn voorzien van een geheim identificatienummer, waarvan alleen de verantwoordelijke persoon bij de invoerdersfirma weet waar het zich bevindt. Het volstond voor een rijkswachtofficier die man op te bellen om zekerheid te krijgen dat de uitgebrande Golf wel degelijk die was van mej. Van Camp, die nadien ook gebruikt werd bij de hold-up te Beersel. De bevestiging bovenop kwam van mej. Van Camp zelf, die ter plaatse werd geroepen. De passagierszetel vooraan ontbrak (*). Die werd immers op de parking te Beersel achtergelaten tijdens de vlucht van de gangsters. Alleen bleken de dievendoders de aanvankelijke rode wagen in het zwart te hebben herschilderd. Ook daarvan waren de sporen nog merkbaar.

Omdat de beruchte bende dus blijkbaar nog niet helemaal ontmanteld is en nog leden op vrije voeten lopen, staken vrijdagnamiddag drie parketten (Brussel, Nijvel en Charleroi) de koppen bijeen om nuttige gegevens uit te wisselen en bevindingen aan elkaar te toetsen.

Bron: Het Laatste Nieuws | 3 december 1983

(*) De journalist maakte hier een fout. Het was de achterbank van de auto die ontbrak en niet de passagiersstoel vooraan.

Dit artikel leert ons een aantal nieuwe zaken (voor zover de informatie correct is):

• De derde dader is eventjes naar binnen gegaan om daarna opnieuw naar buiten te gaan, vermoedelijk om de wacht te houden. Deze modus operandi doet denken aan de feiten in Maubeuge.

• Eén van de daders heeft binnen met twee wapens tegelijk geschoten. Het is dus goed mogelijk dat bij de feiten in Nijvel diezelfde dader op dezelfde manier is tewerk gegaan en er met twee wapens tegelijk heeft geschoten. Aan de Colruyt in Nijvel werd maar liefst met zes verschillende wapens geschoten.

• De beschrijving van de daders zijn zeer vaag en komen van getuigen die de daders in het bos gezien hebben. Al denk ik dat er ook nog een beschrijving gegeven is geweest door een buurtbewoner/getuige in de rue de la Station die de daders in de Golf heeft zien stappen en die dus de manke persoon heeft opgemerkt.

• Volgens getuigen aan het voetbalveld zijn de daders na het in brand steken van de Golf weggereden in een andere auto. Het voetbalveld is echter niet helemaal gelegen bij de plaats waar de uitgebrande Golf werd teruggevonden. Er is zelfs een bocht in de weg tussen het voetbalveld en de plaats van de uitgebrande Golf.

Hieronder een luchtfoto van het voetbalveld en de vermoedelijke locatie van de uitgebrande Golf (rode ster):

Situatie in 1971:

Situatie in 1994-2000: