Yvon Dubois woonde in Woutersbrakel waar hij probeerde te werken als aannemer. Na het voltooien van zijn militaire dienstplicht trouwde hij met Margaretha Verhaeg, die hem drie kinderen schonk. Hoe langer hoe meer verwaarloosde hij zijn werk en raakte hij betrokken bij oplichtingen en diefstallen.

Hij wordt door psychiaters omschreven als iemand met een normale intelligentie maar avontuurlijk was aangelegd en bovendien zijn wil aan anderen wilde opdringen. Telkens als zijn ondernemingen mislukten schoof hij de schuld hiervan op anderen, hetzij op zijn vennoten ofwel op zijn getuigen. Hij beschuldigde bovendien zijn vrouw van ontrouw maar hij zelf had meerdere minnaressen van wie er twee een kind van hem kregen.

Oplichting postcheques:

In 1977 verscheen hij voor de rechtbank in verband met een oplichting met postcheques voor ettelijke miljoenen. Hij werd in 1977 veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf.

Valse dollars:

In 1982 werd hij genoemd in een zaak van smokkel van valse dollars. Ook de naam van Serge Francevitch werd in deze zaak genoemd. Hij liep twee jaar gevangenisstraf op voor het uitbrengen van valse dollars.

Moord op zijn vrouw:

In maart 1986 vermoordde hij zijn vrouw met tientallen messteken met een slagersmes. Het koppel woonde op dat moment in Frankrijk maar ze waren op bezoek bij familie in Woutersbrakel. Hij wilde een nieuw leven beginnen in het Zuiden, maar zijn vrouw wilde niet meegaan.

Zijn vrouw had beschuldigde even voor de moord beschimpt omdat hij zijn eigen zoontje met handboeien had vastgemaakt aan een carnavalwagen en nadien niet meer in staat was de handboeien los te maken. Dubois had deze handboeien gekocht in een wapenwinkel. Tot de laatste dag toe gedroeg hij zich thuis als een despoot. Zo wilde hij bijvoorbeeld dat zijn vrouw elke morgen het ontbijt aan zijn bed zou komen brengen.

Hij werd in april 1987 tot twintig jaar dwangarbeid veroordeeld voor deze moord.

Zes betichten voor Brusselse rechtbank

De vakantiekamer van de Correctionele rechtbank te Brussel begon woensdag met het proces tegen zes betichten die o.m. beschuldigd worden van oplichting van ruim 24 miljoen ten nadele van het Postchequeamt en tevens van een poging om dezelfde dienst nog eens voor 98 miljoen opt te lichten.

De hele zaak kwam aan het licht op 31 december 1975. Bij het Postchequeamt te Brussel werd door een bediende op de grond een cheque gevonden die drie dagen voordien was afgestempeld in een postgebouw te Namen en waarbij door de fictieve maatschappij NV Constructa uit Namen niet minder dan 98.245.000 fr. werd gestort op de rekening van de 39-jarige Yvon Dubois, aannemer uit Woutersbrakel.

Vrij vlug bleek dat enkele maanden voordien, nl. in maart 1975, een soortgelijke cheque vanuit Namen naar Brussel kwam, die toen door een onbekende bij een reeks andere cheques werd gedeponeerd en waarbij dit keer door de fictieve maatschappij 24.500.000 fr. op naam van dezelfde Dubois werd gestort.

Stempel

Uit het onderzoek bleek dat bij laatstgenoemd geval een stempel, waarvan de valse cheque de sporen droeg, in feite door de tweede betichte: de 38-jarige Clement Coquette uit Corroy-le-Château, te Namen, werd ontvreemd.

Wat de poging tot oplichting van ruim 98 miljoen fr. betreft, kom worden vastgesteld dat een beroep werd gedaan op een ambtenaar bij de Postcheque te Namen, de 56-jarige Gustave Goffin uit Jambes. Deze had voor de stempel gezorgd en om het werkje uit te voeren had hij zich laten omkopen, zodat hij als beloning voor zijn tussenkomst een droogmachine en 42.000 fr. in geld ontving. De overige betichten speelden een meer ondergeschikte rol in deze zaak.

Zodra Dubois had lont geroken en vermoedde dat hij eerlang zou worden aangehouden, trok hij naar Spanje o.m. met een gestolen plezierboot en vermoedelijk met een aanzienlijk deel van de ruim 24 miljoen die hij voordien had buitgemaakt.

Dubois werd op verzoek van de Belgische overheden in Spanje aangehouden en aan ons land uitgeleverd. Hij verklaarde toen dat de oplichting van 24 miljoen hem oorspronkelijk slecht 2,4 miljoen opbracht. Voor de rechtbank verklaarde hij dat hij weet waar 17 miljoen fr. van de buit zicht thans bevindt.

Moord

Hij weigerde er meer details over te vertellen in aanwezigheid van de tweede betichte Coquette, omdat deze volgens zijn verklaringen over medeplichtigen beschikt die het geld ergens verborgen houden.

Volgens een gedetineerde, die in dezelfde gevangenis al Dubois zit opgesloten en die voor de rechtbank kwam getuigen, zou de eerste betichte hem enkele maanden geleden verteld hebben dat van de 24 miljoen niet minder dan 12 miljoen op en geheime plaats in Spanje te hebben opgeborgen en na zijn invrijheidstelling naar dat land terug te zullen keren om er een restaurant te openen. Steeds volgens deze gedetineerde zou Dubois hem in de gevangenis hebben voorgesteld later Coquette uit de weg te ruimen, waarvoor hij een beloning van 500.000 fr. zou bekomen.

Hoe dan ook, ten huize van Dubois en Coquette werden talrijke kunstvoorwerpen teruggevonden, ontvreemd uit een herberg te Walhain-Saint-Paul. Beiden ontkennen iets met deze diefstallen te maken te hebben. Wel staat het vast dat Coquette voor zijn medewerking aan de oplichting van 24 miljoen niet minder dan 3.250.000 fr. opstreek, wat hij trouwens toegeeft.

Het openbaar ministerie en de verdediging komen eerst woensdag 13 juli aan het woord.

Bron: Gazet van Antwerpen | 7 Juli 1977

Nog geen uitspraak in oplichting van postcheques

De vakantiekamer van de correctionele rechtbank te Brussel behandelde woensdagmorgen o.m. de feiten ten laste van zes betichten in verband met de oplichting van ruim 24 miljoen frank van de dienst deze Postcheques.

Eerste substituut Jaspar stelde voor de eerste twee betichten, nl. de 39-jarige Yvon Dubois uit Woutersbrakel en de 38-jarige Clement Coquette uit Corroy-le-Château, die de hele zaak op touw zetten en die thans heel vermoedelijk nog een groot deel van het buitgemaakte geld ergens verborgen houden, zwaar te straffen. De verdedigers van de betrokken betichten, de Mrs. Lancaster, Berthol en François, voerden aan dat hun cliënten op geen enkel ogenblik de dienst der Postcheques hadden willen oplichten.

Het lang enkel in hun bedoeling als tussenpersoon op te treden om bepaalde maatschappijen in staat te stellen zwart geld te plaatsen zonder dat de fiscus er achter kwam. Steeds volgens de verdediging streken Dubois en Coquette slechts een commissieloon van in totaal 6 miljoen fr. op.

De uitspraak in deze zaak zal op een nog nader te bepalen datum gebeuren.

Bron: Gazet van Antwerpen | 14 Juli 1977

Oplichters van Postcheques zwaar gestraft te Brussel

De vakantiekamer van de correctionele rechtbank te Brussel velde woensdag een vonnis t.o.v. 6 betichten, beschuldigd van oplichting van de Postcheques voor ruim 24 miljoen fr. De twee hoofdberichten in deze zaak die de oplichting bedachten en verwezenlijkten, de 39-jarige Yvon Dubois, een directeur uit Brakel, en de 38-jarige Clement Coquette, handelaar uit Corroy-le-Château, kregen elk de maximumstraf van 5 jaren cel en 40.000 fr. boete. De 32-jarige Guy Delahaut, stukadoor uit Namen, kreeg bij verstek 4 jaar cel en 20.000 fr. Boete. De 56-jarige Gustaaf Goffin, postbediende uit Jambes, werd veroordeeld tot 3 jaar cel, met een uitstel voor het gedeelte dat hij nog niet uitzat, en 8.000 fr. boete. Een vrouwelijke betichte kreeg opschorting van van vonnis. De zesde betichte werd vrijgesproken.

De zaak kwam aan het licht toen een bediende van de Postcheques te Brussel op 31 september 1975 een schijnbaar verloren cheque ontdekte met een waarde van ruim 98 miljoen fr., op naam van eerste betichte Dubois. Het bleek toen dat de cheque een valse stempel droeg en de firma die het bedrag zogezegd had gestort was in feite fictief. Uit het verdere onderzoek bleek dat reeds in maart 1975 een soortgelijke cheque, maar toen voor een waarde van 24 miljoen fr. door Dubois was geïnd. De personen die Dubois hadden geholpen om het geld te innen konden later worden geïdentificeerd. Ondertussen staat het vast dat het grootste gedeelte van de 24 miljoen verdwenen is. Vermoed wordt dat het geld ergens in het buitenland, mogelijk in Spanje, is verborgen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 28 Juli 1977

Liet BOB geldsmokkelaar in de val lopen?

Een gedetineerde uit de gevangenis van Vorst is er van overtuigd dat hij geweldig bij de neus werd genomen door de Brusselse rijkswacht, naar aanleiding van een grote zaak in valse Amerikaanse dollars.

De man in kwestie, de thans 45-jarige Yvon Dubois uit de Waals-Brabantse gemeente Genepiën, die sedert 18 mei in de cel zit, heeft klacht ingediend tegen de rijkswacht.

Wegens provocatie, beweert hij, want de Brusselse BOB heeft een grote smokkel in vals geld gefinancierd en hij is daarbij in de val gelopen.

Yvon Dubois werd door de raadkamer van Brussel in voorlopige vrijheid gesteld, doch het parket tekende beroep aan, zodanig dat de man opgesloten blijft. Sommigen vragen zich af wat er allemaal schuilgaat achter die smokkel in vals geld.

Yvon Dubois werd op 18 mei op een parkeerterrein van een hotel nabij het vliegveld van Zaventem aangehouden, omdat de rijkswacht bij hem voor ongeveer 26 miljoen fr. valse dollars aantrof, alles bij mekaar 27 pakjes van elk 200 valse briefjes van 100 dollar.

In een andere reiskoffer vonden de rijkswachters elf flessen kwik met een totaal gewicht van 35 kilogram.

Volgens Dubois was de rijkswacht op de hoogte van de feiten en deden ze hem welbewust in de val lopen.

Zijn verhaal komt hier op neer: in april van dit jaar werd hij benaderd door Serge Franchevitch, een maatschappijdirecteur uit Brussel die kort daarvoor uit de gevangenis van Nijvel werd ontslagen.

Francevitch zou hem hebben voorgesteld “zaken” voor hem op te knappen. Omdat Yvon Dubois er niet al te warmpjes in zat, gaf hij zijn akkoord. Het zou gaan om vals geld. De Waal dacht immers ook dat er in het zuiden van Frankrijk wel personen rondliepen die in bezit waren van valse dollars.

Van Francevitch kreeg hij het geld voor de verplaatsing. En Dubois verklaarde zelfs dat dit geld eigenlijk afkomstig was van de “zwarte kas” van de Brusselse BOB. Later kwam er ook toongeld bij te pas. Want, aldus Yvon Dubois, in een Brusselse bank werd me zowat 3,6 miljoen dollar getoond, wat toen neerkwam op ongeveer 50 miljoen Belgische frank.

De gedetineerde beweert dat de rijkswacht van Brussel die 50 miljoen fr. van de bank had geleend en ook de koffer had gehuurd, om hem te bewijzen dat er grof geld mee gemoeid was.

De Generale Bank aarzelde nochtans de 50 miljoen fr. aan de rijkswacht te “lenen” en er was een tussenkomst van een hoger officier en een substituut nodig om de bank te overtuigen.

Tussen 1 en 18 mei ontmoette Dubois vijf personen, die echter niet werden geïdentificeerd. Dit is op zichzelf al vreemd, vindt hij, doch uit verklaringen van Yvon Dubois kan worden afgeleid dat Serge Francevitch, die in de zaak van valse dollars niet werd verontrust, niet zou durven spreken uit vrees voor represailles.

De gedetineerde wil nu kost wat kost zijn onschuld bewijzen en hij geeft juiste data op van zijn ontmoetingen met Francevitch, die hij als een informant en tipgever van de rijkswacht beschouwd. Zo ging hij op 10 mei naar de Generale Bank te Brussel waar een onbekende hem de 50 miljoen liet zien.

Drie dagen nadien had hij om 14u een afspraak met Francevitch in het Hyatt-hotel te Brussel, waar hij de koper van de valse dollars ontmoette. Daags nadien had Dubois een ontmoeting met Francevitch in de “Crazy Horse” te Brussel en op 15 mei zag Dubois Francevitch opnieuw, ditmaal aan de vijvers van Tervuren.

Twee dagen nadien was er een rendez-vous in de kantoren van Francevitch en ’s avonds vertrok Dubois dan naar Parijs om de valse Amerikaanse dollars op te halen.

Yvon Dubois kwam terug met het geld aan boord van een mini-bus. Nu vraagt hij zich af waarom de rijkswacht hem niet aan de grens tegenhield doch slechts ’s anderendaags aan de “parking” van het hotel nabij het vliegveld van Zaventem.

De man die zich in het ootje genomen voelt, verklaart eveneens dat er valse processen-verbaal werden opgemaakt, dat hij een slachtoffer fis geworden van Francevitch en de rijkswacht, van machinatie en provocatie. In Brusselse gerechtskringen weigerde men vrijdag desbetreffende inlichtingen te verstrekken. Het kan zijn, zo werd ons toch gezegd, dat de ganse zaak inderdaad nog een staartje krijgt …

Bron: Gazet van Antwerpen | 21 Augustus 1982

Dodelijke twist te Woutersbrakel

Te Woutersbrakel bij Nijvel heeft Yvon Dubois zondagavond zijn 47-jarige echtgenote Marguérite Verhaegen gedood tijdens een twist. Het in Frankrijk verblijvende paar, was op bezoek bij hun dochter in de Waals-Brabantse gemeente, toen de feiten zich afspeelden. Dubois die eerder al in aanraking was gekomen met gerecht, kon vlug worden aangehouden.

Bron: Gazet van Antwerpen | 3 Maart 1986

Man stak vrouw dood tijdens carnaval

Het Hof van Assisen van Brabant begon maandag aan het proces van de 49-jarige Yvon Dubois, aannemer uit het Waals-Brabantse Genappe. Dubois wordt ervan beschuldigd op 2 maart 1986 zijn echtgenote Margaretha Verhaegen met een tiental messteken te hebben gedood.

Na de voorlezing van de akte van beschuldiging startte voorzitter mevr. Beaupain aan de ondervraging van de beschuldigde.

De ouders van Dubois gingen tijdens de oorlogsjaren vrijwillig werken in Duitsland. Hijzelf verbleef intussen bij familieleden. Na de oorlog keerde hij naar zijn ouders terug maar werd enigszins verworpen door zijn vader die hem als een onecht kind beschouwde. Hij behaalde later erg slechte resultaten op school, met het gevolg dat zijn vader hem regelmatig straffen oplegde.

Oplichting posterijen

Na de lagere school ging Dubois werken in een leerlooierij te Ceroux-Mousty, waar ook zijn ouders aan de slag waren. Na een geschil met zijn vader zei Dubois zijn werk op en wou als aannemer zijn brood verdienen.

Na het voltooien van zijn militaire dienstplicht trouwde hij met Margaretha Verhaeg, die hem drie kinderen schonk. Hoe langer hoe meer verwaarloosde hij zijn werk. Hij geraakte betrokken bij oplichtingen en diefstallen. In verband met de oplichting ten nadele van de posterijen, waarmee ettelijke miljoenen gemoeid waren, werd Dubois in 1977 veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf. later, in 1982, liep hij twee jaar gevangenisstraf op voor het uitbrengen van valse dollars.

Tijdens zijn ondervraging voor het Hof verklaarde Dubois dat een van zijn medeplichtigen hem in de zaak van de goudstaven had geruïneerd. Deze medeplichtige zou hem nog 5 miljoen fr. schuldig zijn.

Telkens Dubois tijdens de ondervraging over zijn vrouw spreekt, begint hij te huilen. Hij beweert zijn vrouw te hebben bemind en dat hij zeker niet het inzicht had te doden.

Toch staat het vast dat hij haar op 2 maart 1986 tijdens het carnaval van Woutersbrakel een tiental steken heeft toegebracht met een slagersmes. Hij zou hebben gehandeld omdat zijn vrouw weigerde met hem een nieuw leven te beginnen in het zuiden. Zijn vrouw had beschuldigde even voor de feiten beschimpt omdat hij zijn eigen zoontje met handboeien had vastgemaakt aan een carnavalwagen en nadien niet meer in staat was de handboeien los te maken. Dubois had deze handboeien gekocht in een wapenwinkel.

Despoot

Tijdens de namiddagzitting werd onderzoeksrechter Baeyens uit Nijvel als eerste getuige ondervraagd. Hij had het aan de hand van lichtbeelden over de doodslag zelf en de reconstructie die er op volgde.

Getuige zegde dat beschuldigde Yvon Dubois de dag van de feiten tot tweemaal toe zijn vrouw Margaretha Verhaeg had willen overhalen met hem naar het zuiden te vertrekken om er samen een nieuw leven te beginnen.

De tweevoudige weigering van zijn vrouw maakte hem zodanig boos dat hij een slagersmes uit zijn bestelwagen ging halen. Hij verborg het in zijn binnenzak. Na een kortstondige ruzie met zijn vrouw haalde hij het mes weer te voorschijn en bracht zijn echtgenote er een eerste steek mee toe terwijl ze nog op een stoel neerzat. De stoel kantelde meteen zodat de vrouw op de grond viel. Dubois ging daarop over haar heen zitten en bracht haar nog meerdere steken toe waarvan enkele dodelijk waren.

Tot de laatste dag toe gedroeg hij zich thuis als een despoot. Hij wilde dat zijn vrouw elke morgen het ontbijt aan zijn bed zou komen brengen. Dit gebeurde ook nog enkele uren vooraleer hij haar doodstak.

De wetsgeneesheren kwamen tot de vaststelling dat het slachtoffer een tiental messteken opriep en dat daarbij de linkerlong op twee plaatsen werd doorboord.

De psychiaters getuigden dat Dubois over een normale intelligentie beschikte maar avontuurlijk was aangelegd en bovendien zijn wil aan anderen wilde opdringen. Telkens als zijn ondernemingen mislukten schoof hij de schuld hiervan op anderen, hetzij op zijn vennoten ofwel op zijn getuigen. Hij beschuldigde bovendien zijn vrouw van ontrouw maar hij zelf had meerdere minnaressen van wie er twee een kind van hem kregen.

Ondanks verschillende tekortkomingen is hij volledig verantwoordelijk voor zijn daden.

Bron: Gazet van Antwerpen | 31 Maart 1987

Yvon Dubois schuldig aan doodslag

Voor het Hof van Assisen van Brabant werd Yvon Dubois woensdag na een beraadslaging van amper één kwartier schuldig bevonden aan opzettelijke doodslag op de persoon van zijn echtgenote Margaretha Verhaeg.

Bij het begin van de zitting had advocaat-generaal André Van Oudenhoven het over het verleden van Yvon Dubois. Deze maakte zich herhaaldelijk schuldig aan oplichting voor telkens ettelijke miljoenen, waarvoor hij respectievelijk tot 5 en 2 jaar gevangenisstraf werd veroordeeld.

Uit de gedragingen van Dubois blijkt, dat hij voor niets of voor niemand respect had. Ook niet voor zijn echtgenote, die hem nochtans vele jaren aan zijn zijde bijstond.

De advocaat-generaal verklaarde dat er geen voldoende bewijzen bestaan om Dubois schuldig te verklaren aan voorbedachtheid.

Pleitend voor de verdediging, zegde Mr. Marc Preumont dat Yvon Dubois thans een heel andere persoon is geworden. Hij maakte zich de voorbije jaren ongetwijfeld schuldig aan oneerlijke praktijken, zoals oplichtingen. Meer dan eens schoof hij daarbij de schuld en verantwoordelijkheid op de anderen.

Wat de doodslag op zijn vrouw betreft, wil Dubois zijn verantwoordelijkheid volledig dragen. Hij moet gestraft worden voor de feiten die hij pleegde. Toch vroeg mr. Preumont de jury zijn cliënt geen al te zware straf op te leggen, die hem tot wanhoop zou kunnen drijven. Vandaag wordt de strafmaat bepaald.

Voorzitter Mevr. Beaupain las vervolgens de enige vraag voor die de jury diende te beantwoorden. Ze luidde: maakte Yvon Dubois zich schuldig aan opzettelijke doodslag op de persoon van Margarethe Verhaeg?

Bron: Gazet van Antwerpen | 2 April 1987

Twintig jaar dwangarbeid voor Dubois

Het Hof van Assisen van Brabant heeft Yvon Dubois veroordeeld tot 20 jaar dwangarbeid voor moord op zijn echtgenote. De beraadslaging duurde slechts één uur.

Yvon Dubois werd woensdagavond reeds schuldig bevonden aan een opzettelijke doodslag gepleegd op de persoon van zijn echtgenote Margaretha Verhaeg.

In zijn rekwisitoor over de straf stelde advocaat-generaal André Van Oudenhove donderdagvoormiddag vast dat er slechts één verzachtende omstandigheid voor Dubois kon worden weerhouden. Hij neemt immers de schuld en de verantwoordelijkheid over de doodslag op zijn echtgenote volledig op zich. Anderzijds stelde de openbare aanklager vast dat Dubois een verontrustende persoonlijkheid heeft en in het verleden herhaaldelijk wegens oplichting werd veroordeeld. De advocaat-generaal sprak de hoop uit dat de kinderen van Dubois zich Anna verloop van jaren met hun vader zullen verzoenen.

Uit naam van de verdediging wees mr. Françoise De Donder op de jeugd van haar cliënt die vaak ongelukkig was. Nadat zijn vader zijn zoon Yvon als een bastaard was gaan beschouwen, pakte hij hem vaak hardhandig aan. Dubois voelde zich door zijn vader besloten.

Verscheidene jaren leidde Dubois een gelukkig leven samen met zijn echtgenote. Toen hij in het begin van de jaren 70 geen inkomsten meer had, liet hij zich meeslepen door personen die hem aanzetten tot het plegen van oplichtingen. Dubois zat helemaal aan de grond toen hij zijn echtgenote tenslotte doodstak.

Als tweede advocaat verklaarde mr. Marc Preumont dat er nog andere verzachtende omstandigheden aanwezig zijn dan die welke door het openbaar ministerie werd behouden. In de eerste plaats de ongelukkige jeugd van Dubois die soms door zijn vader aan een paal werd vastgebonden en met riemslagen werd bewerkt. Ook nog de ongelukkige omstandigheden die Dubois in aanraking brachten met bepaalde personen die hem aanzetten tot het plegen van oplichtingen.

Eén van deze personen verdacht Dubois tenslotte al of niet ten onrechte van intieme omgang met zijn vrouw. Op het ogenblik van de feiten zat Dubois niet alleen financieel, maar ook psychisch volledig aan de grond. Mr. Preumont stelde vast dat Dubois sinds hij is aangehouden alles in het werk stelt om zich te beteren. Hij is ondertussen een eenzame mag, want zijn kinderen of andere familieleden weigeren hem in de gevangenis te bezoeken.

Dubois zelf vroeg om vergiffenis aan zijn kinderen en verklaarde niet te begrijpen wat er was gebeurd. Hij werd uiteindelijk na een beraadslaging van één uur tot 20 jaar dwangarbeid veroordeeld.

Bron: Gazet van Antwerpen | 3 April 1987