De Union Solidariste Belge, een kleine groep die hoofdzakelijk in het Brusselse opereert, ontstond in 1972. Hij onderhoudt contacten met de Franse solidaristen, Russische anti-communistische emigranten en de neo-dinaso-bewegingen in Vlaanderen. De Union Solidariste moet gerekend worden onder de meest extreme van de Franstalige rechtse groepen.

Bron: De kreeft met de zwarte scharen - 50 jaar rechts en uiterst rechts in België | Frank Uytterhaegen, Etienne Verhoeyen

Nog een aantal losse notities over de USB:

In maart '74 is een deel van de NEM-clubs afgesplitst onder leiding van Isy Lemaire (pseudoniem van Yvan Lepère) en Viviane Vandergoten, de nationale secretaris van de NEM-clubs. Lepère heeft van september 1973 tot april 1974 met Lecerf samengewerkt in de NEM-clubs. Zij richten nu de 'Union Solidariste Belge' (USB) op en gaan dan samenwerken met dr. Claude Nancy, ex-Jeune Europe.

Tijdens een getuigenverklaring op 21 december 1983 verklaart Francis Dossogne het volgende over de USB:

Hij heeft het over de infiltratie van WNP in het Front en over de fichier van het Front de la Jeunesse. Die werd oorspronkelijk aan het Front de la Jeunesse gegeven bij de ontbinding van de Union Solidariste Belge. Het Front de la Jeunesse zelf had reeds een politieke fichier.

Diezelfde Yvan Lepère loopt begin jaren '80 bij de Molenbeekse PSC-afdeling Paul Latinus tegen het lijf. Latinus is sedert '80 lid van de PSC-afdeling in Molenbeek waarvan Yvan Lepère, ex-directeur seminaries van de NEM Clubs en ex-USB leider, de voorzitter is.