Lucien-Victor Ott, internationaal veiligheidsinstructeur en ex-bodyguard van president De Gaulle, werd in 1986 door de krant De Morgen beschuldigd van betrokkenheid bij de Bende van Nijvel.

“Ik daag de Bende van Nijvel uit”

In verband met de het onderzoek naar de Bende van Nijvel schreef de socialistische krant De Morgen afgelopen week dat Jean Bultot, de naar Paraguay gevluchte onderdirecteur van de gevangenis van Sint-Gillis, en andere militanten, behorend tot de extreem-rechtse groepen Forces Nouvelles en Front de la Jeunesse, mekaar geregeld ontmoetten in een Brusselse privé-club.

In deze club, de “Jonathan”, probeerden volgens De Morgen hostessen vooraanstaande klanten dronken te voeren. Dan werden allerlei compromitterende foto’s gemaakt, waarmee de betrokken “prominenten” later gechanteerd werden. In dit door de krant geheten hoofdkwartier van extreem-rechts zouden onder meer Jean Bultot, nu ook het brein achter de Bende van Nijvel genoemd, en Lucien-Victor Ott, internationaal veiligheidsinstructeur en ex-gorilla van president De Gaulle, tot de bendeleden hebben behoord. Op deze beschuldigingen in De Morgen antwoordde Ott gisteren het volgende.

“Jammer genoeg moet ik de journalist van De Morgen in zijn verdachtmakingen omtrent mijn persoon totaal tegenspreken. Nooit ben ik lid geweest van de Forces Nouvelles noch van het Front de la Jeunesse. Sterker: nooit heb ik één voet in die bewuste Jonathan gezet!”

“Al jarenlang geef ik niet alleen opleiding in ongewapende close-dombat aan verschillende Belgische politie-eenheden, ook internationaal heb ik allerlei politiekorpsen en presidentiële bodyguard opgeleid. Dit is steeds volgens de officiële kanalen gegaan, en steeds in landen die op dat ogenblik geen anti-Westerse koers voeren. Over self-defense heb ik trouwens tot nog toe al 22 boeken gepubliceerd.”

“Ik kwam drie jaar geleden met Jean Bultot in contact, toen hij me thuis kwam opzoeken. Hij wou dat ik voor de gevangenisbewakers van Sint-Gillis een demonstratie gaf, hoe men zonder wapens toch iemand in alle kalmte kan bedwingen. In gezelschap van twee politiecommissarissen, die al eerder mijn cursus hadden gevolgd, trok ik op de afgesproken datum naar de gevangenis. Daar werd mijn demonstratie bijgewoond door onder meer Bultot en een 15-tal gevangenisbewakers.”

“Op 8 maart 1984, om 5 uur ’s namiddags, werd ik op het ministerie van Justitie ontvangen om daar verdere uitleg te verschaffen over mijn trainingscursus. Het gevangenispersoneel zou misschien op kosten van justitie dergelijke opleiding kunnen volgen. Maar van justitie heb ik daarna geen enkele reactie meer ontvangen.”

“Bultot runde naast zijn activiteiten als gevangenis-onderdirecteur eveneens een Practical Shooting Club”, een schietclub, de “Phenix” geheten. Met verschillende leerlingen werd ik daar één keer voor een demonstratie als bezoeker uitgenodigd, zonder er zelf ooit één wapen te hebben aangeraakt. Wat mijzelf betreft, heb ik Bultot enkel gekend als iemand die in zelfverdediging geïnteresseerd was. Wat hij uitrichtte in zijn schietstand, of met welke andere activiteiten hij zich nog bezighield, heeft mij nooit geïnteresseerd.”

“Ik neem het echter niet dat men mij als instructeur van een moordenaarsbende afschildert, of als gewetenloos oplichter. Voor ploerten als de Bende van Nijvel zou er op deze wereld eenvoudigweg geen plaats mogen zijn. Waarom vallen deze schurken mij niet aan?”

Bron: Gazet van Antwerpen | 25 November 1986