Samenvatting

• Wat? Vier mensen van één familie worden vermoord.

• Wanneer? 18 November 1982

• Waar? rue Trieux des Sarts in Berzée » Google Maps

• Wie? Gérard Dauphin

• Wapen: Riot gun

• Status: Opgelost, de man werd veroordeeld tot levenslange dwangarbeid.

Een paar maanden voor de massamoord werd de hond van Gérard Dauphin doodgeschoten. De man besloot daarom wraak te nemen, hij voelde zich een “rechtvaardige wreker”. Hij schoot van dichtbij drie volwassenen en een kind van twee jaar dood. Na de slachtpartij ging hij terug naar huis, maakte zijn moeder wakker, vertelde haar wat er gebeurd was, verwittigde de rijkswacht en maakte koffie.

Tijdens het proces in januari 1984 legde wapendeskundige Van der Stock hoe het wapen tijdens het bloedbad werd gebruikt. “De riot gun wordt veel in de Verenigde Staten gebruikt om demonstranten uiteen te drijven”, zegt hij. Het wordt dan geladen met rubberkogels.”

“Hier in Berzée werd het geladen met grove jachthagel, namelijk 157 loodjes van 33mm per patroon. Op korte afstand heeft het wapen aldus een grote kracht. Bij de moord op de vier mensen bedroeg de afstand tussen de loop en de slachtoffers nooit meer dan twee en een halve meter. Bij de kleine Ouardae bedroeg de afstand amper 75 centimeter.”

De moordenaar:

Drie mensenleven voor de dood van een hond

Het Naamse dorpje Berzée was donderdagavond het toneel van een afschuwelijke moordpartij. Een man vermoordde twee volwassenen en een kindje om de dood van zijn hond te wreken. Een vierde slachtoffer verkeert in levensgevaar.

Het hele verhaal begon in mei van dit jaar toen Noël Hamiot (45) uit de Rue Trieux des Sart te Berzée de hond doodschoot van Gerard Dauphin (21), die 50 meter verder bij zijn ouders woont. De hond was in de tuin van Hamiot geraakt en had er in het kippenhok grote verwoesting aangericht.

Dit incident zette het straatje, waar maar enkele huizen staan, in rep en roer. Dauphin zocht geregeld ruzie met zijn buurman en dat bracht hem zelfs tot voor de correctionele rechtbank. Tot donderdagavond ging het nog om een stevige burenruzie. Maar die avond was Gérard Dauphin vast besloten wraak te nemen. Na zijn arrestatie, later op de avond, zei hij al drie maanden met die wraakgedachte te leven.

Omstreeks 22u30 sloop hij tot bij het huis van de familie Hamiot. Vanop straat zag hij het gezin zitten en vuurde hij naar vader Hamiot. Dan drong hij het huis binnen en schoot hij op iedereen die in de woonkamer zat: Flora Arrigoni (42), echtgenote van Noël Hamiot, dochter Christine (20) en het tweejarige nichtje Wafra Haichi.

De gevolgen waren verschrikkelijk. Vader Hamiot, zijn vrouw en het kindje dat bij haar op schoot zat waren op slag dood. Van dochter Christin werd met het riot-geweer de helft van het gezicht weggeschoten. Zij verkeerde gisteren in levensgevaar. De drie andere dochters van het gezin lagen op dat moment boven te slapen en zijn aan de moordpartij ontsnapt.

Na de feiten trok Dauphin terug naar zijn woning waar hij rond middernacht zonder weerstand te bieden door de rijkswacht werd aangehouden.

Bron: Gazet van Antwerpen | 20 November 1982

Vierde slachtoffer van Berzée overleden

Vorige donderdag heeft de 21-jarige Gerard Dauphin uit Berzée na een discussie vier leden van het gezin Noël Hamiot in koelen bloede neergeschoten. Er was ruzie ontstaan over het doodschieten van een hond, die de kippen van Hamiot onrustig maakte.

Noël Hamlot zelf, zijn echtgenote en een tweejarig nichtje, Ouarda, werden daarbij op slag gedood. Ze werden alle drie door een kogel uit een jachtgeweer in het hoofd getroffen. De 21-jarige dochter Christine Hamiot werd eveneens in het hoofd getroffen. Een gedeelte van haar gelaat werd letterlijk weggeschoten. Maandagochtend, toen de andere slachtoffers van deze slachting ten grave gedragen werden, overleed het meisje.

Bron: Gazet van Antwerpen | 24 November 1982

Gerard Dauphin had slechte reputatie

Maandagochtend is voor het Assisenhof van Namen het proces begonnen tegen de 22-jarige Gerard Dauphin uit Berzée. Hij wordt ervan beschuldigd op 18 november 1982 vier personen te hebben
vermoord.

Na de voorlezing van de akte van beschuldiging werd beklaagde verhoord. Er werd aan herinnerd dat op 18 november 1982 Dauphin naar de woning van zijn buur, Noel Hamiot, was gegaan waar zich ook diens vrouw en haar kinderen bevonden.

Na een rustige discussie bij een glas bier met Noel Hamiot, had Gerard Dauphin zijn karabijn genomen, die hij aan de ingang had laten staan. Van vlakbij had hij de h. Hamiot, mevrouw Hamiot en hun 18-jarige dochter doodgeschoten en ook een nichtje van twee jaar oud.

Gerard Dauphin heeft een jeugd zonder zorgen gekend, maar hij had wel de invloed ondergaan van de scheiding van zijn ouders. Na school te hebben gelopen en zijn moeder te hebben geholpen om hem en zijn vier broers en zuster op te voeden, ging hij werken als metselaar.

Tot voor enkele maanden voor het drama gaf hij zijn volledig loon aan zijn moeder. Hoewel hij een goede zoon was, kreeg hij spoedig de reputatie van een slechte jongen. Hij maakte deel uit van een bende motorrijders, waarvan hij de mascotte was, omdat hij de jongste en de kleinste was. Hij ontpopte zich tot een vechtersbaas en een dronkeman.

In mei 1981 had Noel Hamiot “Milord” de hond van de jongste zoon van de familie, de 4-jarige Christoffel, gedood. Het kind treurde steeds over de hond en de moeder had een klacht ingediend. Het is in die atmosfeer dat Gerard, die zeer bekommerd was over het welzijn van zijn familieleden, Noel Hamiot afranselde.

Hiervoor moest hij op 17 november 1982 verschijnen voor de Correctionele Rcchtbank te Dinant.

Na de zitting had Gerard Dauphin vernomen dat Noel Hamiot van plan was van hem 60.000 fr te eisen voor de slagen die hij had gekregen. Dauphin, die geen geld had, beeldde zich in dat hij het huis van zijn moeder zou moeten verkopen. Op de dag van de feiten dacht hij voortdurend aan Hamiot en toen hij zijn werk verliet was hij vast besloten deze te gaan zoeken, maar hem ook te doden indien men niet tot een akkoord kwam.

Tijden de namiddagzitting legde Gerard Dauphin uit hoe hij, na een normaal gesprek mei Noel Hamiot, zijn geweer genomen heeft, Hamiot neerschoot, over het zieltogende lichaam stapte en de andere aanwezigen, Hamiots, vrouw Flora, zijn dochter Christine en het tweejarig nichtje Ouarda doodde.

Hij vertoonde weinig emotie tijdens zijn relaas. Wel zei hij dat hij het betreurde “de rest van het gezin” ook vermoord te hebben. Hij was ook van plan een andere dochter van het gezin, die boven zat en de trap afkwam om te kikken wat er gebeurde, neer te schieten. Het meisje heeft haar leven te danken aan het feit dat de lader van het geweer van Dauphin leeg was.

Na de schietpartij ging Dauphin naar huis, borg zijn geweer weg, verwisselde van schoeisel en maakte zijn moeder wakker aan wie hij het ganse drama vertelde. Nadien ging hij koffie zetten.

Toen de rijkswacht ter plekke kwam bood hij de manschappen trouwens een kop koffie aan.

Na Dauphin kwamen de twee overlevende dochters van het gezin Hamiot aan het woord. Martine heeft het drama nog niet verwerkt. Zij is nog steeds onder psychiatrische behandeling. Zij verklaarde dat, indien Gerard Dauphin ooit weer in vrijheid gesteld wordt, zij onmiddellijk het land zou verlaten. Zij meent hem trouwens overal te ontwaren.

De kinderen hebben getracht gedurende een bepaalde tijd, samen met hun grootmoeder, die hen heeft opgevangen, in het ouderlijk huis te blijven wonen, maar zijn daar niet in geslaagd.

Tenslotte werd ook de zuster van de echtgenote Hamiot, de moeder van de kleine Ouarda gehoord. De vrouw kwam nauwelijks uit haar tranen. Tot Dauphin riep zij op een bepaald ogenblik “Moordenaar, u hebt mijn dochtertje gedood, zonder dat zij u iets in de weg had gelegd. Ooit zal ik u ook doden”.

De zittingen worden dinsdag voortgezet.

Bron: Gazet van Antwerpen | 10 Januari 1984

Gerard Dauphin voelde zich “de rechtvaardige wreker"

Gerard Dauphin is volledig verantwoordelijk voor de vier moorden die hij op 18 november 1982 te Berzée pleegde. Hij is helemaal niet krankzinnig, maar handelde als “rechtvaardige wreker” in een vlaag van moorddadige razernij.

Dat verklaarde psychiater Goffaux gisteren voor het Assisenhof van Namen, waar het proces tegen de 28-jarige Dauphin werd voortgezet. Dr. Gerard. gerechtsarts te Dinant, gaf eerst een beschrijving van de verwondingen van elk de slachtoffers. Die waren hoe dan ook dodelijk. Bij zijn uiteenzetting maakte hij gebruik van foto’s waarop de zwaar verminkte hoofden van alle slachtoffers te zien zijn.

Psychiater Dr. Goffaux, zei dat beklaagde noch krankzinnig nog onevenwichtig is en toerekeningsvatbaar voor zijn daden. Zijn intelligentiequotiënt is middelmatig maar hij vertoont geen karaktertrekken die aanleiding geven tot onverantwoordelijkheid. Hooguit kan een lichte verzachting in aanmerking worden genomen.

Dr. Goffoux, legde uit dat Dauphin zich “de rechtvaardige wreker” voelde. Hij is gepassioneerd, maar introvert en zorgt ervoor zijn gevoelens niet bloot te leggen. Hij kent wel emoties maar onderdrukt die. Hij kropt alles op, tot de ontlading volgt.

Dauphin is ook selectief sociaal. De familie neemt op zijn waardeladder een zeer hoge plaats in. Bovendien onderhoudt hij een dubbelzinnige relatie met zijn moeder, wiens beschermer hij wordt terwijl hij toch haar kind blijft.

Hij werpt zich op als verdediger van weduwen en wezen. Zo wordt Noël Hamiot degene die de familie tekort heeft gedaan: hij heeft de hond afgemaakt en zou het huis, symbool van de familie, kunnen doen verkopen.

De stoppen slaan door

Bij het eerste banale gebeuren slaan bij Dauphin de stoppen door. In koelen bloede knalt hij Hamiot neer. Wanneer hij de anderen ook neerschiet, is dat wellicht omdat hij ze met Hamiot identificeert. Het gebeurt onder de dwang van een moorddadige razernij, met een haat die hem van elk onderscheidingsvermogen berooft.

Mw. Marie-Jeanne Dauchot (44), Dauphins moeder, verklaarde dat haar zoon niet verstond dat men Hamiot niet vervolgde om de hond te hebben doodgeschoten, terwijl hijzelf wel werd vervolgd wegens het toedienen van enkele vuistslagen. De nacht van het drama kwam Dauphin haar wekken met de woorden: “moeder, sta op, want ik heb bij de Hamiots iedereen van kant gemaakt”. Hij weende.

Wapendeskundige Van der Stock toonde hoe het wapen van de misdaad werd gebruikt. “De riot gun wordt veel in de Verenigde Staten gebruikt om demonstranten uiteen te drijven”, zegt hij. Het wordt dan geladen met rubberkogels. Hier in Berzée werd het geladen met grove jachthagel, namelijk 157 loodjes van 33mm per patroon. Op korte afstand heeft het wapen aldus een grote kracht. Bij de moord op de vier mensen bedroeg de afstand tussen de loop en de slachtoffers nooit meer dan twee en een halve meter. Bij de kleine Ouardae bedroeg de afstand amper 75 centimeter.

Tot besluit van de dag hoorde de jury het verslag van het moraliteitsonderzoek, verricht door de gerechtelijke politie van Dinant. Enkele bewoners van de wijk kwamen dan nog de levenswandel van Gerard Dauphin uit de doeken doen. Hij was een sportieve jongeman, had veel vrienden en was bijzonder ingenomen met de leden van zijn familie. Er werd ook gesproken over de familie van Noël Hamiot, die in de wijk goed aangeschreven stond en kortweg Nono werd genoemd. Toch bestond er bij hem wel een neiging om zo'n beetje de lakens uit te delen in de rue Trieux des Sarts, waar alle mensen al generaties lang wonen en elkaar dus heel goed kennen.

Bron: Gazet van Antwerpen | 11 Januari 1984

Levenslang voor Gerard Dauphin

Woensdag werd door het assisenhof van Namen de 22-jarige Gerard Dauphin veroordeeld tot levenslange dwangarbeid. Hij was beschuldigd van moord op zijn buurman, diens vrouw, dochter en nichtje. In de voormiddag kwam de burgerlijke partij aan het woord, werd het rekwisitoor gehouden evenals het pleidooi van de verdediging. Volgens Mr. Galet van de burgerlijke partij is nog nooit een misdaad zo koudweg, zo monsterachtig en zonder enige aarzeling gepleegd.

De moord op het kind stond centraal in het rekwisitoor van substituut Drapsens. Hij vroeg de juryleden op alle vragen bevestigend te antwoorden ook als er minder elementen zijn die wijzen op voorbedachtheid bij de moorden op Mw. Hamiot, haar dochter
en de kleine Ouarda.

De verdediging van Gerard Dauphin gaf onmiddellijk toe over weinig kaarten te beschikken, maar Mr. Staudt wees toch op het moeilijke familiale leven van Gerdard die geconfronteerd met echtscheiding, slagen en zelfmoordpogingen, uiteindelijk gedwongen was de vader, de moeder en de broer van elkeen in zijn familie te zijn. Volgens de verdediging is de dood van het hondje niet de oorzaak van het drama maar is veeleer de onevenwichtige behandeling van de verschillende dossiers: de dood van de hond werd geklasseerd, de slagen en verwondingen die er op volgen worden wel behandeld. Tenslotte wijst de verdediger erop dat Gerard Dauphin spijt heeft betoond en dat hij verscheidene malen geweend heeft.

Na een beraadslaging van 45 minuten antwoordden de gezworenen positief op de vragen omtrent de moorden, en ook op de vraag naar de voorbedachtheid. De openbare aanklager eiste de doodstraf. De verdediging bepleitte in de laatste repliek een gevangenisstraf van 20 jaar. De bepaling van de strafmaat door jury en Hof duurde ongeveer een uur. Gerard Dauphin werd veroordeeld tot levenslange dwangarbeid.

Bron: Gazet van Antwerpen | 12 Januari 1984