Schematische voorstelling: wie kent wie?

Eigenlijk is het niet zo moeilijk hoor! Er zijn drie groepen die je aaneen moet linken. De corrupte rijkswachters, het WNP, en het criminele milieu. De spilfiguren hierbij zijn Bouhouche en Jean Bultot die elk een practical shooting club hadden. De corrupte rijkswachters kennen elkaar door allerlei feiten. Zeker is dat Madani Bouhouche, Robert Beijer, Jean Bultot, Martial Lekeu, Christian Amory elkaar kennen en daarbij komt ook Christiaan Bonkoffsky nog bij door de bekentenis van z'n broer en Groep Diane

Bouhouche heeft een link met het WNP via Alain Weykamp die hem voorstelt aan Marcel Barbier en Libert en bij het WNP gekend staat als een auxilliare.

Jean Bultot is gevangenis directeur in Sint-Gilles en komt daar in contact met de Bende De Staerke, waarvoor hij trouwens veroordeelt is voor helling van cheques, en voorstellen doet voor schijnovervallen aan de leden. Philippe De Staerke legt trouwens ook een bekentenis af wegens betrokkenheid. Ook Barbier zat in de gevangenis van Sint-Gilles in 1985 en lijkt alles 2 druppels water op de Killer.

Kijk naar de robotfoto's en je herkent meteen;

• Lekeu (G9)

• Bouhouche (nr. 17, Robotfoto Dekaise)

• Bultot (G8, nr. 18)

• Barbier (nr. 4)

• Bonkoffsky (G12, nr. 19, diefstal auto aanslag kolonel Vernaillen)

• Salesse (chauffeur Aalst 2010)

Ook Mendez en zelfs de eigenaar Daniel Dekaise kennen Bouhouche.

Schematische voorstelling: wie kent wie?

Los van de mapping van robotfoto's op namen, volg ik je volledig in het samenkomen van deze drie werelden via Bouhouche en Bultot. Voor mij is Bouhouche de spin die hier iets heeft opgezet in naam van God weet wat, maar het ruikt naar internationaal (DEA, ...?) gekonkelfoes.

Ik denk dat er veel "maar" en "als" en "op voorwaarde dat" van toepassing is op die vraag, en dat wetgeving soms beetje te complex is om in 1 forum-post op te antwoorden.

Ik denk dat onderstaand antwoord van me dicht in de buurt komt van het correcte antwoord op uw vraag (die ik opgesplitst heb in quotes), maar dat het zeker niet 100% volledig juist&compleet zal zijn.

Ja, en ik dacht zelfs dat ze verplicht zijn om uw verklaring te noteren als het over een strafbaar feit gaat (ongeacht of het nu de waarheid is dat je verklaart of niet).

Iedereen kan eender welke verklaring (met een strafbaar feit) verklaren, ongeacht of het nu juist is of niet. Of iets tot in de rechtbank zal komen, dat hangt af van vele factoren (en het onderzoek).

De hoeveelheid aan getuigen bij een feit speelt in principe geen rol op het feit welke begaan is op zich, maar het zal wel hepen in het onderzoek uiteraard. Als 1 iemand een verklaring aflegt als ooggetuige van bijvoorbeeld een vluchtmisdrijf waarbij een nummerplaat werd genoteerd door die getuige, of 10 getuigen leggen deze verklaring af met die nummerplaat: in principe maakt dat geen verschil maar het onderzoek zal misschien wel beter gevoerd kunnen worden daardoor.

Who knows. Als iets bewezen kan worden, dan kan dat. Over de manier waarop iets bewezen wordt, zijn er geen echte richtlijnen. In principe kan (kortweg) alles een bewijs zijn, zelfs "ik denk dat ik gezien heb dat......". Een recent voorbeeld van dat een bewijs niet noodzakelijk tastbaar hoeft te zijn is de zaak van de parachutemoord. Over de bewijslast in een rechtszaak heeft Philip Traest (professor, aan UGent) behoorlijk wat bij elkaar geschreven voor als je er meer over zou willen lezen.

i.v.m. de Bende van Nijvel:  mijn persoonlijke mening: ik zou er (helaas) niet al te hard op hopen.

De geloofwaardigheid van een getuigenis zal worden getoetst. Als getuige A zegt dat hij boef X zag, dan is dat één persoon die het zegt. Als getuige B zegt dat hij ook boef X zag, dan lijkt het alsof er twee personen boef X hebben gezien. Maar om te weten of dat werkelijk zo is, moet je jezelf de vraag stellen: waarom zegt B dat en wanneer?

Zeggen A en B onafhankelijk van elkaar dat het X was binnen 24 uur na de feiten, dan heb je wat. Maar misschien praat B getuige A alleen maar na, omdat hij die betrouwbaar of sympathiek vindt, maar heeft hij in werkelijkheid niets gezien of juist iets heel anders. Of B zegt het pas een jaar na de feiten, wat de betrouwbaarheid meteen omlaag haalt.

Het onderzoek naar de bendefeiten is vanaf het begin niet goed gevoerd. Daardoor baseren we ons nu vaak op getuigenissen die in 30+ jaar druppelsgewijs binnenkwamen, en dus mogelijk totaal niet betrouwbaar zijn, maar die wel leiden tot soms groteske theorieën.