In de loop van de Tweede Wereldoorlog weigerde José Vanden Eynde zijn bedrijf te laten meewerken aan de aanleg van een Duitse landingsbaan in Bevekom. De represailles betroffen vooral de werknemers van Vanden Eynde: driehonderd arbeiders werden gedeporteerd. Heeft iemand een idee of onder die gedeporteerden interessante of welluidende namen zaten?

Bron: Hilde Geens (p. 68)

Vanden Eynde was helemaal geen collaborateur, integendeel: hij was lid van het verzet. Vanden Eynde was aannemer van bouwwerken. Ik vind dit hoogst relevant, en ik niet alleen.

Mij lijkt toch ook de kans groot dat het een toevallige gebeurtenis was. Het valt me op dat veel "kleinere" zaken die met de bende gelinkt worden, gebeuren op en langs de N6 tussen Brussel en Mons. Alsof er een bendelid vaak langskomt (ook het Bois de la Houssiere ligt er naast). Alsof bij die passages een bendelid denkt "hey die garage daar, interessante auto" (zat hij op de trein die traag aan de garage voorbijreed?). Wie weet reed de taxi van Angelou langs daar naar Mons.

Misschien op een avond had hij honger en zin in wat decadent doen, zag hij het kasteel van beersel op zijn weg (vergeet niet dat het een landmark is die je van ver ziet - dus plaats trekt aandacht) en dacht hij "laten we eens gaan kijken in de auberge wat er te bikken valt, er is daar nu toch niemand meer"? Gezien de inbraken die er voor de moord plaatsvonden misschien zelfs niet de eerste keer dat dit gebeurde.

En gezien het geweldadige karakter van de bende is het ook niet verwonderlijk dat er beestachtig gedaan wordt als de oude man ontdekt wordt met niemand anders in de buurt. Ik zie het volstrekt mogelijk dat hij eerst hard aangepakt wordt om te horen of hij niet de politie of iemand anders verwittigd heeft, waarna blijkt van ni en Vanden Eynde het speeltje wordt waar het bendelid zich wat mee amuseert terwijl hij eet en drinkt. En hij hem achteraf afmaakt.

Ik geloof stellig in een bendelid dat uit de streek tussen Brussel en Mons kwam, en vaak de weg van en naar Brussel nam.

José was van februari 1942 tot november 1944 actief geweest in het verzet als lid van de Nationaal Koningsgezinde Beweging (NKB), een zeer leopoldistische verzetsgroep die ijverde voor een autoritaire staat en die in Leuven clandestiene kranten drukte. Marc had een broer, Daniel, en die bevestigde dat zijn vader tijdens de oorlog aangesloten was bij de Witte Brigade. José was aannemer en had geweigerd om een landingsbaan in Bevekom te bouwen, zoals de Duitsers geëist hadden. Het gevolg was dat de driehonderd arbeiders gedeporteerd werden en al zijn bouwmateriaal in beslag genomen werd. Na de oorlog had José voor zijn onverzettelijkheid twee medailles ontvangen. 

Daniel stuurde de speurders naar Albert Engelen, een Leuvense verzetsstrijder die zijn vader goed gekend had, en die bevestigde het verhaal. Engelen was er zeker van dat José nooit aan de zijde van Franco gevochten had. Ook de moeder van Marc en Daniel vertelde dat haar ex-man Degrelle kende voor de oorlog, maar dat hij tijdens de oorlog bij het verzet was. Daarom hadden collaborateurs bij hen thuis de ruiten ingegooid en zij krijgen twee keer de Gestapo over de vloer omdat Vanden Eynde de clandestiene krant La Libre Belgique naar Brussel smokkelde en daar verdeelde. De weduwe was tegen zijn engagement in het verzet omdat hij verplichtingen had als vader, daar hadden ze woorden over gehad.

De speurders keken de archieven van de militaire inlichtingendienst SDRA na over de Belgische vrijwilligers in de Spaanse burgeroorlog, maar José stond er niet in. Josés probleem zat niet bij Degrelle, de collaboratie, of Franco, het zat elders.

Bron: Beetgenomen | Hilde Geens