In het hierboven aangehaalde artikel lees ik het volgende:

De conciërge is duidelijk gefolterd voor hij werd omgebracht. De technieken die de daders gebruiken worden vooral ingestudeerd door paracommando’s.

Wat heeft dit nu weer te betekenen? Volgens deze journalist zouden (Belgische?) paracommando's marteltechnieken hebben aangeleerd gekregen? Naar welke technieken verwijst de journalist dan precies? Ter info, het uitdrukken van een sigaret op iemand is m.i. niet een techniek die je aangeleerd krijgt in het leger of waar je überhaupt enige bijstand voor nodig hebt om onder de knie te krijgen.

Het lijkt me sterk dat hij daar naar verwees. Dit artikel is een artikel in een gewoon dagblad waarvan de lezers niet kunnen worden veronderstelt het hele dossier goed te kennen en verwijzingen te begrijpen naar personen (Calmette) wiens naam 99.9 procent van de bevolking niet kent.

Wat is trouwens de primaire bron van de bewering dat Calmette para's trainde? Ik heb de bewering inderdaad vaak gelezen in het verleden maar er stond nooit bij van waar die informatie kwam.

Een chronisch probleem in de literatuur over de Bende is dat het heel moeilijk is geworden om de daadwerkelijke feiten te onderscheiden van hele en halve onwaarheden die door slordig onderzoek, onkritisch bronnengebruik en dergelijke meer, in boeken en media zijn terechtgekomen. De primaire bron is juist heel belangrijk om te weten wie, wat, wanneer en waarom heeft gezegd en hoe hij of zij dit wist. Ponsaerts zegt bijvoorbeeld alleen "[Calmette] trainde paracommando's in Marche-les Dames (sic)". Die bewering, voor zover die al waar is, dekt een hele rist aan mogelijkheden gaande van Calmette heeft eens enkele paracommando's getraind in de bossen rond Marche-les-Dames, zonder medeweten van oversten, tot Calmette was een vaste instructeur op de legerbasis en ontving daarvoor een loon van Defensie.

Verder is ook belangrijk wie wat heeft gezegd en hoe hij dit wist. Is het bijvoorbeeld zo dat Amory, blijkbaar beschouwd als een betrouwbare bron, dit wist omdat hij erbij was, of heeft hij alleen verklaard dat hij dat van iemand had gehoord ?

Om nog te illustreren wat ik bedoel, mijn initiële vraag betrof de passage in het artikel "De conciërge is duidelijk gefolterd voor hij werd omgebracht. De technieken die de daders gebruiken worden vooral ingestudeerd door paracommando’s." Welnu, er bestaat nu een bron voor de bewering dat de marteltechnieken gebruikt door de daders vooral ingestudeerd worden door paracommando's. Het is dus goed mogelijk dat over X-aantal jaren dit door iemand anders wordt herhaald, verwijzend naar dit artikel en zeggend "ik heb geen enkele reden om te twijfelen aan wat deze journalist schrijft".

Dan de vraag over de advocaten.

Welnu, ten eerste kan de groep van de "advocaten" in deze niet worden onderscheiden van de groep van de "slachtoffers". De advocaten staan de slachtoffers bij en veel acties van de slachtoffers zullen dus gebeurd zijn in samenspraak met de advocaten. De advocaten treden ook alleen maar op in opdracht en op instructie van hun cliënten.

Ten tweede is het voor ons, die buiten het onderzoek staan, zeer moeilijk om te weten wat de advocaten concreet hebben gedaan. Zij behartigen de belangen van hun cliënten beroepshalve, het is niet de bedoeling dat zij zich verantwoorden t.a.v. het publiek of dat zij een soort van score bijhouden. Als advocaten naar buiten zouden treden met hun concrete stappen lopen zij de kans hun beroepsgeheim te schenden, alsook het geheim van het onderzoek, hun deontologie en het vertrouwen van hun cliënten.

Ten derde, en ik kan het niet genoeg benadrukken, moeten de advocaten werken met de wetgeving en strafprocedure die bestaat (en die traditioneel een kleine rol toebedeelde aan de slachtoffers en dus aan hun advocaten). Om als voorbeeld te geven, wat kunnen advocaten doen tegen de beweerde misdrijven i.v.m. obstructie van het onderzoek en verdwijning van stukken? Zelf kunnen zij daarover geen strafonderzoek voeren, dat behoort toe aan het gerechtelijk apparaat. Zij kunnen alleen, in theorie, pogen een klacht met burgerlijke partijstelling in te dienen. Echter, zij voldoen misschien niet eens aan de wettelijke voorwaarden om een dergelijke klacht in te kunnen dienen. Dat veronderstelt namelijk dat de klager reële en persoonlijke schade lijdt door het misdrijf. Louter eventuele schade is niet voldoende.

Verder zouden ook strategische overwegingen kunnen meespelen bij het niet indienen van een klacht. Indien namelijk een onderzoek wordt gevoerd naar het Bendeonderzoek, lijdt de voortgang van het eigenlijke Bendeonderzoek daaraan. Dan komt dan namelijk op de achtergrond. Het voeren naar een onderzoek naar de vorige Bendespeurders, intussen een enorme groep, zou niet alleen zorgen voor tijdverlies maar ook voor kwaad bloed bij die vorige speurders, die plots als verdachten worden behandeld. Zie bijvoorbeeld naar het gekissebis n.a.v. het onderzoek van CWB over de wapenvondst in Ronquières.

Een ander voorbeeld is de overheveling van het dossier van Dendermonde naar Charleroi, een kwestie die nog steeds soms de gemoederen op het forum beroert. Indertijd heeft de advocaat van de nabestaanden van Jan Palsterman, advocaat Hein Diependaele, geprobeerd om de overheveling van het dossier van Dendermonde naar Charleroi ongedaan te maken. Deze kwestie is tot voor het Hof van Cassatie (het hoogste rechtscollege) gekomen en het Hof heeft het cassatieberoep verworpen. De wil van de slachtoffers en advocaat botste hier dus op juridische limieten.

Het is om bovenstaande redenen niet aan mij om het optreden van de advocaten te beoordelen. Ik heb onvoldoende zicht op het gehele dossier en onvoldoende kennis van het strafrecht om te oordelen of een of meerdere advocaten op een bepaald ogenblik iets anders had kunnen of moeten doen.

We weten trouwens ook niet of de advocaten één gezamenlijke strategie hebben. Daarvoor is namelijk vereist dat de cliënten (en hun advocaten) allemaal met elkaar op dezelfde lijn zitten. Een gezamenlijke strategie uitwerken met een dergelijk grote groep is echt niet gemakkelijk. We weten ook dat de slachtoffers onderling van mening verschillen over wat nu juist moet worden gedaan en hoe dit dient te worden aangepakt. Ik geloof voor alle duidelijkheid wel dat bepaalde advocaten/slachtoffers elkaar gevonden hebben en min of meer op dezelfde lijn zitten.

Ik geef even een voorbeeld. Zoals uiteengezet in de topic over de verjaring is een proces of eender welk Bendefeit alleen mogelijk in die mate dat het feit ook kan worden gelinkt aan de overval in Aalst. Al de andere feiten zijn op zichzelf verjaard en kunnen alleen worden vervolgd als wordt bewezen dat de daders ook mededaders of medeplichtigen zijn voor wat betreft Aalst. Eender wie men voor welk feit dan ook voor de rechter wenst te brengen, Aalst zal (minstens gedeeltelijk) moeten worden opgelost. Anderzijds zijn de meeste feiten, doden en sporen dus te situeren in de periode vóór Aalst. Welnu, wat is dan de beste strategie ? Kijken naar welke sporen het meest veelbelovend zijn, die uitwerken en zo proberen om naar Aalst toe te werken ? of is het beter te concentreren op Aalst en proberen die zaak eerst op te lossen en dan naar achter in de tijd werken ? Voor beide pistes valt iets te zeggen maar ze gaan wel lijnrecht tegen elkaar in.

In deze gaat het om het vastbinden de knopen. Waarbij de handen en voeten langs de rug samengebonden zijn met een lus rond de hals. Als het slachtoffer zich probeert los te maken wordt de strop rond de hals automatisch aangetrokken en kan verstikking optreden. Het is niet echt martellen maar deze knopen in combinatie met hun andere handelingen is het wel.

De redenen van hun bezoek heeft niets met eventuele zwaktes van het slachtoffer te maken, in het tegendeel zelfs. Het feit dat ze bij hem kwamen en een lang tijd plus extreme middelen nodig hadden duid dat de heer Vanden Eynde zich niet zomaar liet doen! Misschien heeft hij zelf niet gepraat en heeft hij de marteling heldhaftig doorstaan! Persoonlijk ga ik daar zelf van uit dat hij zich waardig verweerd heeft en als een moedig man gezwegen heeft.

Hij zat op een kruispunt van info waar verschillende veiligheidsdiensten toch wel in geïnteresseerd waren.