En zo haal jij in één pennentrek en met logica feiten onderuit die nochtans kloppen (al zei Bultot daar zelf over dat het niet klopte want dat de correspondent niet Vittorio was maar een speurder). Ik heb daar in drie woorden geprobeerd iets uit te leggen dat veel gecompliceerder in elkaar zat. Ik zal je de volledige tekst geven:

"Toen Jean Bultot in Paraguay was, had hij een netwerk ontwikkeld om post uit te wisselen met Adriano Vittorio , wiens buurman Simon Genevois actief was in de extreemrechtse beweging. Philippe Populier, woonachtig in Alsemberg, werd door advocaat Henri Laquay naar Feret, de voorzitter van de FN, gestuurd en legde hem dit uit: "mijn vader is Jacques Populier, hij heeft twee transportbedrijven genaamd France Transit en Transit International gevestigd op 59700 Marcq nl Baroeuil. Mijn vrouw Alexandra Leiva heeft hoge familieleden bij het Paraguayaanse postbedrijf. De post van Bultot zal veilig aankomen ter bestemming bij Vittorio." We zullen in een toekomstig nummer terugkomen op de contacten tussen Bultot en Féret [via zijn toenmalige advocaat Michel Delacroix] over Agusta en verontrustende financiële regelingen…"

» YouTube

Indien je het filmke hierboven gezien hebt, vraag je dan eens af hoe al die stukken bij Bultot in Paraguay zijn geraakt.

Het ging trouwens ook niet om een simpele brief maar over belangrijke dossierstukken die uitgewisseld werden. Dit alles is te lezen in het hoofdstuk Bultot denk ik. En vergeet ook niet dat bepaalde stukken waarover de gewone kranten niet wensten of durfden of mochten schrijven in die tijden vaak doorgegeven werden aan die "andere pers". Heel wat stukken werden zelfs doorgegeven naar de Nederlandse pers. Bijvoorbeeld dit » willyvandamme.wordpress.com

In ieder geval, ik stond er niet bij, dus de kans bestaat dat Bultot de waarheid sprak en dat een speurder de naam van Vittorio gebruikte. Volgens Coveliers was Bultot bereid om over dit alles uitleg te komen geven in een commissie op voorwaarde dat hij een vrijgeleide kreeg en terug kon vertrekken na zijn getuigenis. Daar werd niet op ingegaan.

Deze feiten, met materiële bewijzen, tonen in ieder geval aan dat er dikke lekken zaten bij de speurders of bij de magistraten. Reden te meer om het dossier vrij te geven.