Ik zie toch weinig gelijkenis tussen de wenkbrauwen, de mond en vooral de kin is zeer verschillend.

Is Franse oud-huurling de legendarische reus?

Zeven jaar na de bloedige overval op 9 november 1985 door de Bende van Nijvel in de Delhaize in Aalst, waar acht mensen werden vermoord, gaat de onderzoekscel-Jumet in de Franse havenstad Nantes een ex-huurling ondervragen van wie de oorlogsnaam Carcasse is.

Onderzoeksrechter Pierre Hennuy van het parket van Charleroi toont meer dan gewone belangstelling voor Jacques Lafaille, een 52-jarige Fransman die in 1982 en 1983 meer dan eens in België is geweest. Alvorens dienst te doen als parachutist in Algerije was Lafaille een bokser.

Verder was hij huurling in Katanga, lijfwacht van Alain Delon, vriend van Bob Denard en werd hij ook ingezet voor diverse undercover-opdrachten.

Jacques Lafaille, die op 11 april 1990 in Franse Tarbes werd aangehouden, kreeg in november 1991 reeds het bezoek van een Belgische rogatoire commissie. Niet alleen omdat hij ongeveer 1m85 groot is en blond haar en blauwe ogen heeft - ten tijde van de misdaden van de Bende werd immers over een reus gesproken - maar ook omdat tijdens een huiszoeking wapens en maskers werden aangetroffen. Die ondervraging leverde echter niets op en ook een expertise van de wapens was negatief.

Cel

Niettemin wil het parket van Charleroi, dat alle dossiers van de Bende van Nijvel behandelt, nogmaals Jacques Lafaille aan de tand voelen. In de loop van de voorbije maanden moet de cel Jumet toch iets nieuws hebben ontdekt om voor de tweede keer Lafaille op de rooster te leggen.

De cel Jumet werd begin februari 1987 opgericht en bestaat thans uit twee officieren en 13 onderofficieren van de rijkswacht en vijf officieren en vijf inspecteurs van de gerechtelijke politie. De cel is ondergebracht in het opleidingscentrum van de rijkswacht in Jumet.

Behalve bij de cel in Jumet is de naam van Jacques Lafaille weinig of niet gekend in Belgische speurderskringen. Zelfs in dossiers van de staatsveiligheid duikt de naam van Lafaille niet op.

Bron: Gazet van Antwerpen | 10 november 1992

BOB zoekt in Nantes naar reus van Bende van Nijvel

Leden van de Bewakings- en Opsporingsbrigade (BOB) van de rijkswacht van Charleroi verblijven momenteel in de Franse havenstad Nantes. Gedurende vier tot vijf dagen zullen ze daar diverse personen verhoren die mogelijk een licht kunnen werpen op de misdaden die tussen 1983 en 1985 door de Bende van Nijvel in België werden gepleegd en die minstens 28 doden eisten.

Is de thans 52-jarige Franse ex-huurling Jacques Lafaille, die jaren aan een stuk hand- en spandiensten verleende aan de Franse geheime dienst, de blonde reus van de Bende van Nijvel? Dat is maar een van de vele denkpistes.

Toen de Bende op zaterdag 9 november 1985 de Delhaize in Aalst overviel en er acht personen doodschoot was er sprake van een blonde reus van minstens 1,90 meter. Hij had de leiding van het overvalcommando dat een politionele aanvalstechniek toepaste en zijn moorden signeerde met munitie die alleen door de anti-terreurgroep Diane werd gebruikt. Bij nog minstens drie andere bloedige raids van de Bende van Nijvel werd een heel grote gangster opgemerkt.

Een van de nieuwe sporen om de blonde reus te identificeren, nadat andere sporen zijn doodgelopen, leidt nu naar Frankrijk, meer bepaald naar Nantes. Van Jacques Lafaille wordt vermoed dat hij in ons land was toen de Bende enkele van de misdaden pleegde. Vorig jaar reeds werd Lafaille in opdracht van onderzoeksrechter Pierre Hennuy van het parket van Charleroi verhoord, maar toen hadden de ondervragingen niet veel resultaat.

Vingerafdrukken

Maar het is niet omdat iemand 1,85 meter groot is en blond en sneller en beter als een ander kan schieten dat hij de gezochte reus van de bende is. Overigens is er al een rogatoire commissie uit Frankrijk naar Brussel gekomen met de vingerafdrukken van Jaques Lafaille. Wat dat betreft is het laboratorium van de Brusselse gerechtelijke politie formeel: de vingerafdrukken van Lafaille stemmen niet overeen met degene die werden teruggevonden na de bloedige raids van 1983 en 1985.

Meer zelfs: ook het zweet en de haren van de vermeende doder hebben geen gelijkenis met de genetische fiche van Jacques Lafaille.

Dat Lafaille van geen klein gehuchtje vervaard is weet de Franse politie maar al te goed. Meer dan eens was hij bij zware criminele feiten betrokken. Toen hij in 1990 wederom werd gearresteerd bleek hij in bezit te zijn van een politiedienstkaart die hij zei te hebben gekregen van een kolonel van de Franse geheime diensten.

Bron: Gazet van Antwerpen | 29 Januari 1993

Dit is het vervolg van bovenstaand artikel:

(...) Le vent avait tourné pour les “affreux” du Katanga. Avant de se reconvertir, Jacques Laffaille avait suivi son chef aux Comores, au moment où celui-ci participait au coup d’etat de septembre 1975. Bob Denard a depuis été expulsé de l’archipel, en décembre 1989, à la suite de l’assassinat, dans des circonstances mystérieuses, du président comorien Ahmed Abdallah, dont il dirigeait la garde présidentielle. Le plus célèbre des mercenaires français a toutefois gardé suffisamment de protecteurs pour trouver refuge en Afrique du Sud.

Jacques Laffaille paraît lui aussi décidé à jouer cette carte. A ceux qui l’interrogent, il raconte qu’il a passé des “contrats” avec les services officiels français pour, notamment, “descendre” les membres du commando responsable de l’attentat de la rue Marbeuf, commis en avril 1982 à Paris. Coup de bluff, affabulation? Le soldat perdu n’hésite pas à citér les noms de deux de ses protecteurs, un commissaire des Renseignements généraux et un colonel de la Direction générale de la sécurité extérieure (DGSE).

Nog wat informatie uit drie Franstalige artikels:

Le Soir | 9 november 1992 | René Haquin

Het artikel gaat over een rogatoire commissie naar Nantes door de onderzoekers van de Cel Jumet. Dit vanwege de activiteiten van Jacques Laffaille in België. Hij was in april 1990 gearresteerd in Frankrijk voor een serie hold-ups.

Op dat moment was Laffaille 52 jaar. Voordat hij als para heeft gediend in Algerije, was hij een bokser. Hij heeft ook als huurling gevochten in Katanga. Na de ontbinding van het OAS was hij één van de eerste om samen met Bob Denard, in januari 1977, in Bénin te gaan vechten.

In november 1991 werd door onderzoeksrechter Pierre Hennuy reeds een eerste rogatoire commissie naar Nantes gestuurd. De onderzoekers hadden sinds de arrestatie van Laffaille, in april 1990, interesse in zijn dossier.

Die interesse was er niet enkel vanwege zijn blonde haren, blauwe ogen en zijn lengte van 1m85 en ook niet vanwege de gebruikte maskers tijdens zijn hold-ups in Frankrijk die gepleegd werden in ware commando-stijl, maar ook vanwege andere toevalligheden.

Zo werden er bij de moeder van Laffaille twee aanvalswapens (“fusils d’assaut”) gevonden. Er was echter geen ballistische link met de Bende van Nijvel.

Daarnaast heeft Laffaille in 1982 en 1983 enkele "missies voor de Franse geheime dienst" in België gedaan. Hij is toen enkele keren gezien in België en hij verplaatste zich met een VW Golf.

In november 1983 werd hij gearresteerd in de buurt van Parijs. Hij verbleef in de gevangenis tot juli 1985. Na zijn vrijlating is hij weer opgemerkt in België, waar hij onder andere schietoefeningen heeft gedaan, in gezelschap van andere personen.

Le Figaro | 5 februari 1993

In dit artikel wordt weer de link gelegd tussen Laffaille en de Bende van Nijvel. In het artikel worden ook de wapens opgesomd die bij de moeder van Laffaille werden gevonden:

• Aanvalswapen van het merk Beretta

• Aanvalswapen van het merk Heckler & Koch

• Een revolver van het merk Colt

• Een revolver van het merk Smith & Wesson

• 500 kogels van het kaliber 7.62

Hij heeft 22 maanden in de gevangenis gezeten, van november 1983 tot juli 1985, (*) vanwege wapenbezit. Hij wordt ook verdacht van gewapende overvallen op geldtransporten in Spanje.

(*) Het toeval wil dat exact in die periode de Bende van Nijvel 22 maanden lang niets van zich laat horen.

L’Express | 20 april 1990

In dit nieuwsartikel wordt hij ook in verband gebracht met de bomaanslag op de kantoren van de Libanese krant Al Watan al Arabi in Parijs, op 22 april 1982. Daarbij komt 1 persoon om het leven.