Neen, totaal niet. De CEPIC was de zeer rechtse, zeer katholieke en conservatieve vleugel van de PSC, zeg maar de franstalige CVP. Je zou mss ook kunnen zeggen "de elitaire vleugel" (of tenminste dat dachten ze van zichzelf). Er was niet echt een nederlandstalige tegenhanger. Kijk maar eens naar de ledenlijst » Forum

Een aantal slachtoffers van de Bende waren lid van het CEPIC, zoals Leon Finne en Elise Dewit. Daarnaast was Delhaize een doelwit van de Bende overvallen. Is het bekend wat eventuele connecties waren tussen CEPIC en Delhaize en is hier ook onderzoek naar gedaan?

Zijn er wellicht bestuurders geweest van Delhaize die ook lid waren van CEPIC of hebben ze CEPIC financieel gesteund of zijn daar op enig moment mee gestopt?

Goede vraag Edd (heb er geen antwoord op). Er schijnt wel een onrechtstreekse band te zijn tussen Finné en Delhaize, al is die ver gezocht. In een PV van cel-Jumet:

“Is het geverifieerd dat Marie-France Remmerie de vriendin is van Raymond Max Boon, directeur-beheerder van Delhaize van wie ze veel kreeg en dat Léon Finné een relatie had met haar vriendin, Patricia De Groote.”

Bron: CH 31 Bewijsstuk 42/87 PV 3/1.091 CBW Jumet

In dit verband:

(Straks kunnen we ons ook nog gaan afvragen of het viertal Marie France/Raymond en Léon/Patricia ging eten bij Van Camp. Alwaar zij getuigen waren van de intimiteiten tussen Albert en Sybille hihi.)

De verklaring van voormalig commissaris van de VSSE Christian Smets dat Delhaize werd gechanteerd door de Bende (en betaalde), blijft hangen. Sommigen vragen zich terecht af of er geen parlementaire vragen gesteld moeten worden over deze verklaring.

In een boek na zijn vrijlating kwam gangster Léopold ‘Popolino’ Van Esbroeck met een eigen theorie. Volgens hem lag de verdienste van de Bende niet in de buit van de kassa’s van supermarkten, maar was het hen via een omweg toch om het geld te doen.

De Morgen: “Van Esbroeck, die zelf elke betrokkenheid bij de Bende ontkende, stelde dat ex-gevangenisdirecteur Jean Bultot de Bende-leden rekruteerde voor een onbekende opdrachtgever. De Bende was volgens hem bedoeld om geld af te persen van de grootwarenhuisdirecties. En dat zouden die directies uiteindelijk ook betaald hebben.”

“Van Esbroeck weet dat, omdat ook hij benaderd is door de toenmalige directeur van de gevangenis van Sint-Gillis, Jean Bultot. Bultot heeft bovendien daags voor de overval in Aalst naar een informant van Staatsveiligheid gebeld met de vraag of die hem ‘dringend’ een machinegeweer kon bezorgen. De informant nam het gesprek op en alarmeerde de Staatsveiligheid. Die verbood de infiltrant hiermee door te gaan en maakte zijn bandje zoek.”

Tijdens de overvallen van de Bende hebben mensen zich dikwijls afgevraagd waarom het in 1985 steeds weer Delhaize was. Er werd op een bepaald moment gedacht dat het warenhuis het slachtoffer was van racket of afpersing. Deze theorie draait ook om afpersing, maar in deze theorie is niet het warenhuis slachtoffer van afpersing maar twee (of zelfs drie volgens Albert Mahieu) leden van het bestuur van Delhaize.

Halfweg 1998 gonsde het in Jumet ook van de geruchten over een doorbraak in wat ‘de racketeering-piste’ wordt genoemd. Daarin is sprake van twee Bendes, een in de periode 1982-’83 en een in 1985. De tweede golf van raids zou zijn gepleegd door een stel huurlingen dat dankbaar gebruikmaakte van de verwarring. De Morgen: “De ‘tweede Bende’ zou hebben geopereerd in opdracht van een stel maffiose projectontwikkelaars met plannen in de rosse buurt in de Brusselse Noordwijk. Een kaderlid van Delhaize zou daar echter zijn liefde voor een prostituee hebben bezegeld door haar enkele huizen cadeau te doen. Zij wou niet verkopen, ook niet nadat haar minnaar zich aan de goktafels in de schulden had gewerkt. Afpersing van Delhaize dus.”

Het is opvallend dat de tweede golf veel moorddadiger was dan de eerste, en dat toen enkel nog Delhaize werd geviseerd. Maar, zegt een speurder aan de krant: “Het is allemaal van naaldje tot draadje uitgezocht. Het verhaal over de racketeering slaat nergens op.”

Onderzoekers hadden ontdekt dat bestuurder Jacques le Clercq had gezorgd voor de financiering van de aankoop van acht bordelen aan de Aarschotstraat in Brussel. De bordeelhoudster Nicole Andrien werd gechanteerd door een rijkswachtkolonel (Gérard Lhost). Le Clercq wilde de hulp inroepen van Paul Vanden Boeynants om daaraan te verhelpen. Dit scenario werd door de onderzoekers nooit echt uitgevlooid.

Beheerder Ben van de site over de Bende van Nijvel: “Als je deze piste verder uitspit verschijnt ook de naam Claude Dubois. Een extreem-rechts zakenman uit het Brusselse die onder andere zijn vriendin heeft vermoord en in stukken heeft gesneden. Onze collega’s van het Franstalige forum hebben ooit aan journalist René De Witte gevraagd wat het resultaat van zijn onthullingen was.”

Het antwoord: “Een bestuurder van Delhaize - die ook in het bestuur van De Tijd zat - heeft zware druk uitgeoefend om de journalisten te sanctioneren of te laten ontslaan. Maar ze hadden kopies van de pv’s, en daarom zijn er geen gevolgen geweest. Delhaize heeft ook de mogelijkheid onderzocht om een proces te starten, maar ook dat is niet doorgegaan. Ze dachten waarschijnlijk dat de journalisten nog andere informatie hadden.”

Dat de Bende vooral toesloeg in supermarkten van Delhaize, had volgens de speurders van Dendermonde niets te maken met afpersing. Maar toeval was het evenmin. Volgens een gewezen speurder van de Delta-cel was het antwoord veel simpeler: “Delhaize was op dat moment de slechts bewaakte warenhuisketen van België.”

Een BOB’er van Halle bevestigt deze denkpiste volgens de beheerder van de site over de Bende: “De gerant van de Delhaize van Genval heeft dat zelf toegegeven. De keten beschikte over minder telefoons en minder personeel dan de GB. Daar was in de kassa’s ook een vertragingsmechanisme ingebouwd, bij Delhaize niet. Pas in oktober 1983 heeft Delhaize eindelijk een privé-bewakingsbedrijf ingehuurd – GB en ook Colruyt hadden toen al videobewaking in de winkels. Bij GB stond de kluis in de kelder, bij Delhaize gewoon in het kantoor van de directie.”

Een andere BOB’er verklaart hierover: “Delhaize was in die tijd ook de enige keten waar de inkomsten maar één of twee keer per week werden opgehaald. Voor mij is het duidelijk dat de Bende wist wanneer de geldkoerier langs was geweest, de overvallen gebeurde telkens een paar dagen later, als er dus weer geld in huis was – soms ettelijke miljoenen franken. Vooral op vrijdagavond rond zeven uur, want dan zaten ze vol.”

Maar die afpersing van bestuurders dan? “Er is dus nooit opheldering gekomen in welke zaak Jacques le Clercq betrokken was waarin ‘250.000 aandelen van 5.000 frank’ op het spel stonden. Evenmin is ooit duidelijk geworden aan welke vormen van chantage Nicole Andrien bloot stond en waarom le Clercq zich zo haastte om die chantage af te blokken.”

Jacques le Clercq op een kaartje in oktober 1984 (zie onder): “Nicole kan wat problemen hebben door x, luitenant-kolonel van de gendarmerie. Nicole is mijn vriendin en ik doe projecten r (met haar). Ik heb Vanden Boeynants, die ik binnenkort zal zien, nog niet kunnen ontmoeten. Kunt u persoonlijk ingrijpen bij de minister om te voorkomen dat deze persoon Nicole lastigvalt? Ik weet dat dit ongebruikelijk is als verzoek, maar na acht dagen naar de VS te zijn gegaan, ben ik bang voor problemen voor haar als gevolg van chantage. Dank u voor uw interventie.” Wat bedoelt de bestuurder van Delhaize met ‘projects r’ of ‘projecten r’?

Een bron: “Rue d’Aerschot was Frans territorium. Die lieten geen indringers binnen. Gaat om meer dan prostitutie alleen: drugs, witwas, … Een Franse prostitutie/drugsbende kreeg bescherming van rijkswacht/ARI.”

Een andere: “Maar als je een lief gaat opdoen in bepaalde straat in Brussel en daar ‘panden’ van onder de N-Franse maffia hun neus wegkoopt dan vraag je om moeilijkheden. Dan ontregel je de werking (en inkomsten) van het misdaadmilieu. Je moet wel erg naïef zijn als topman van bedrijf dat dit zonder gevolgen ging blijven.”

De media een tijd terug: “Er werd (ook) een huiszoeking gedaan bij Marie-France Remmerie, een dame die in het prostitutiemilieu actief was. Volgens de verklaringen die ze aflegde, werden de juwelen die bij haar werden aangetroffen betaald door Delhaize-bestuurder Raymond Max Boon. De cheques waarvan bij haar fotokopies werden aangetroffen, waren volgens haar ook afkomstig van Boon. Zij gebruikte ze naar eigen zeggen om er zich een wagen mee aan te schaffen. Hoewel Remmerie een relatie had met hem, leefde ze samen met Pascal L., een man met een lang strafblad waarop onder andere afpersing en verkoop van gestolen wagens voorkwamen.”

In een PV van cel-Jumet: “Is het geverifieerd dat Marie-France Remmerie de vriendin is van Raymond Max Boon, directeur-beheerder van Delhaize van wie ze veel kreeg en dat Léon Finné een relatie had met haar vriendin, Patricia De Groote.” (CH 31 Bewijsstuk 42/87 PV 3/1.091 CBW Jumet)

Popolino in een interview: “Het was een zaak van racketeering: afpersing op de groep Delhaize. Vanwege de een of andere duistere deal, waarvoor uiteindelijk ook is betaald. Daar ben ik zeker van. Zowaar als ik hier zit.”

Het gaat dus over een Delhaize-topman die buiten medeweten van zijn familie met een prostituee enkele bars bezat in de Brusselse Noordwijk en weigerde te verkopen aan vastgoedspeculanten. De raids zouden zijn bedoeld om hen onder druk te zetten.

“Dat is wat ik in het milieu heb gehoord en als ik het plaats naast alles wat ik destijds zelf beleefd heb, dan is er geen speld tussen te krijgen. Ik kan niet bewijzen wie wanneer precies wat heeft gedaan, maar dit is wel grosso modo het plaatje: een zaak van afpersing waar men een paar professionals voor nodig had – zoals Bultot en De Staercke -, die zoveel mogelijk bloed moesten doen vloeien.”

“Je kunt zeggen: ‘Ha, de zoveelste gek met een hypothese.’ Maar vergeet niet dat ik al die jaren vast heb gezeten omdat men in mij de ‘reus’ zag en dat het hele gangstermilieu waar ik deel van uitmaakte in de jaren tachtig ook verwoed aan het zoeken was. Ik durf zelfs te zeggen dat de gangsters harder zochten dan justitie. Waarom? De Bende maakte onze business kapot. Ik heb in mijn loopbaan nooit één schot gelost, echt waar. Een overval waarbij moest worden geschoten, werd door ons gezien als een mislukking. Het was ook stom, want als dat gebeurde, wist je dat de politie veel meer middelen zou inzetten tegen ons, klassieke overvallers. Dat was de situatie waar we in 1985 mee zaten: waar je ook kwam, overal stonden er tot de tanden bewapende rijkswachters. Ik had dus een dubbele motivatie.”

Op het forum over de Bende: “De man die betaalde (voor Delhaize) was baron ADM, bestuurder bij Delhaize.” Later blijkt dat de initialen niet kloppen. Het zou gaan om baron F.T., zakenman en voormalig kolonel.

Bron » pnws.be

*** Straks krijg ik nog gelijk dat we de overvallen begin jaren 80 en 1985 moeten splitsen. Heb alvast een paar gelijkgezinden zoals Popolino én Godbille. Hier zijn openingszin voor de commissie:

"Verwacht van mij geen onthullingen over de daders”, zei hij. Maar toen kwam het. “Mijn ervaring met financiële dossiers in dit land, brengt mij wel tot volgende thesis. De Bende van Nijvel is mogelijk een chantagebeweging tegenover Brusselse betere kringen die betrokken zijn in wapen- en drugshandel en smokkel van goud en diamanten.”

“Gebrek aan middelen of inzichten leidden ertoe dat zij die geacht werden deze praktijken te bestrijden, zelf in het web verstrikt raakten en werden gemanipuleerd”, legde Godbille de vinger op de wonde. “Het hoeft toch niet te verbazen dat het verkeerd afloopt als rechercheurs een milieu moeten infiltreren waar ze na het drinken van drie whisky’s al platzak zijn"