Rende van de Kamp wrote:Insider,
Ik hoopte eigenlijk dat je een aantal vragen zou beantwoorden. Bijvoorbeeld wie precies waren Hans Chelius, Stanley Green (waarom is hij dood?), Fred Ormskerk en oud-legionair Krol.
Wat ik mij afvraag is namelijk waar deze mensen vandaan komen en waarvoor ze zijn gebruikt. Krol en Ormskerk hadden iets te maken met een 'inval'. Zat daar meer achter en waarom is nooit onderzocht waarom Ormskerk is vermoord? Green had ineens andere plannen en wilde mensen ontvoeren of liquideren in Suriname. Green was echter geen agent maar een (waarschijnlijk kleine) crimineel. Wel was het in onze ogen een hele sympathieke vent. De ontvoering die hij wilde gaan plannen ging nooit door, maar het beoogde doelwit is later met zijn vliegtuig neergestort. Weet jij wie dat was? En hoe is Green zelf overleden?
Verder is het niet zo dat Van Haperen aangaf een vliegtuig te willen stelen. Dit was het verhaal dat circuleerde bij de Surinamers. Met circuleren bedoel ik dat iedereen daar van afwist, maar het toch geheim wilde houden. Van Haperen leek bij zijn ontmoeting met ons nog steeds in dat plan te passen en sprak het ook niet tegen, hoewel hij er niets over zei. Na afloop zeiden de Surinamers weer dat er nog steeds sprake was van een te stelen vliegtuig. Ik heb altijd twijfels gehad over dit plan. Dat heb ik ook geschreven in mijn boek Onder vreemde vlag en later nogmaals in mijn boek Soldaat voor een ander, deel 2.
Van Haperen heeft niet 10 minuten met ons gesproken en vragen gesteld. Hij heeft in ons gezelschap een fles whisky besteld met twee glazen. Hij maakte de indruk van een zeer autoritair persoon en zijn hele manier van doen in combinatie met een uniform van het KCT, maar zonder baret, deed ons zeer twijfelen over zijn hoedanigheid van militair. Hij heeft ons kort gevraagd wat onze rang was en waar en in welk leger. Over gevechtservaring enzovoort heeft hij niets gevraagd. Twee of drie vragen en we konden weg. Green was toen al weggestuurd. Na afloop van de urenlange bespreking met Haakmat was de whiskyfles leeg. Ik weet dat want wij zijn in hetzelfde pand, maar in een andere ruimte, blijven wachten met Stanley Green.
Oke Rende, het verhaal over het kapen van het vliegtuig komt dus duidelijk uit de Surinaamse mofri koranti, als ze niets weten, verzinnen ze wel wat, maar uit je verhaal begrijp ik dat je dat zelf al ondervonden hebt. Van Stanley Green weet ik niets. Zijn naam is bij ons op geen enkele manier rond gegaan, ook via Van Haperen heb ik niets over hem gehoord.
Van Ormskerk weet ik wel wat af, omdat de moord op Ormskerk de reden is geweest dat Van Haperen bij de zaak betrokken is geraakt. Na de mislukte coup van, en de moord op Ormskerk, kreeg Van Haperen de opdracht om te onderzoeken of een coup in Suriname mogelijk zou zijn. Dit enkel als een vorm van verkenning en zonder een opdracht voor de uitvoering daarvan. Pas in het voorjaar van 1981, toen Bouterse samen met Harvey Naarendorp in Cuba bij Fidel Castro op bezoek ging werden de voorbereidingen voor een inval in Suriname serieus. Dit was ook het moment dat Carl Armfelt, na een opdracht uit Amerika, zich daadwerkelijk met Suriname ging bemoeien. De Nederlandse overheid heeft zich dus wel degelijk het lot van Ormskerk aangetrokken, alleen konden ze officieel niets doen.
Het beoogde doelwit, waarvan jij zegt dat Green hem wilde ontvoeren, was de Surinaamse zakenman Nahar. Vreemd dat hij hem wilde ontvoeren omdat Nahar de training voor de groep van Haakmat wilde financieren. Evert Tjon benaderde hiervoor Hans Chelius, maar Van Haperen was toen reeds met de randstedelingen aan de gang en wilde niet verder met deze groep. Nahar is door Tjon verraden bij Bouterse en het gerucht ging dat zijn vliegtuig door vertrouwelingen van Bouterse gesaboteerd is en daardoor neergestort.
Hans Chelius was de contactman en vriend van Peter van Haperen, zij gingen ook prive met elkaar om. Chelius heeft na het overhaaste vertrek van Van Haperen, door de Surinamers de zwarte piet toegespeeld gekregen, maar wist niets van alle konkelingen die er speelden. Chelius wist tot in alle geledingen van het Surinaamse verzet door te dringen en heeft het als verbindingsman uitstekend gedaan. Tijdens de opleiding van de groep, is hij door Van Haperen in de luwte gezet omdat hij geen militaire ervaring had en daardoor minder door de manschappen geaccepteerd werd. Hans Chelius was in mijn optiek volstrekt integer in zijn bedoelingen.
Waarom Van Haperen dacht dat er sprake was van een ontvoering in Amsterdam is ook duidelijk als je de achtergrond daarvan kent. Op 15 juni 1983 zou de groep naar België vertrekken voor de laatste briefing en om van daaruit naar de bestemming te gaan, verschillende groepen naar Curacao, een groep naar Frans Gyana en een andere groep als sportteam naar Paramaribo.
Inplaats van de contactmensen die hij daar zou treffen voor de reisbescheiden en dergelijke, verscheen er plotseling het PMS- team dat wij Suriname binnen moesten brengen voor de liquidatie van Bouterse, Alibux en Naarendorp. Zij vertelden Van Haperen dat zij hem voor een laatste bespreking naar Den Haag moesten begeleiden (Interdoc) en dat zij daarna samen naar België zouden vertrekken. Dit terwijl het team niet van het verzamelen op de hoogte zou moeten zijn, omdat zij zich pas op het laatste moment bij de aanvalsgroep zouden voegen. Zij hadden waarschijnlijk niet verwacht dat Van Haperen hen zou doorzien en de vlucht zou nemen.
Van Haperen verscheen bij het door ons ingerichte safe-house in de Van Eeghenstraat in Amsterdam-zuid waar wij, het Nederlandse kader, de balans op gingen maken. Betrof dit een actie van onze opdrachtgevers of was het een solo actie van het team om welke reden dan ook. Het duurde tot de volgende dag voordat Van Haperen contact kreeg met zijn case-officer, Kurt Görlitz. Die vertelde paniekerig dat Peter Meyer die nacht vermoord was en dat Van Haperen de volgende zou zijn. Hij had die nacht samen met Meyer in die verongelukte auto moeten zitten.
Er bleek een deal gesloten te zijn door Errol Alibux met de Braziliaanse generaal Vittorini. Hierdoor werd de coup overbodig en begon men de bewijzen hiervoor op te ruimen, hetzelfde wat later met de bende gebeurd is. Görlitz gaf ons het advies om onder te duiken en voorlopig niets van ons te laten horen. Een inventarisatie leerde ons dat er van de beschikbare geldmiddelen nog ongeveer 23 duizend gulden over was. Omdat van Haperen het meeste risico liep kreeg hij 10 duizend gulden en de rest werd onder ons verdeeld.
Hierbij moet gelijk het verhaal uit de wereld dat er door de Surinamers 310 duizend gulden betaald zou zijn. Dit was niet zo. Er is in totaal door de gebroeders Oemrawsing die de kas beheerden 110 duizend gulden betaald, hiervoor zijn door Van Haperen kwitanties getekend. Van dit geld is de opleiding en het verblijf in een bungalowpark in Drenthe betaald voor 30 man, een parachute-opleiding voor 15 man en speciale vlieglessen voor de twee Surinaamse piloten.
Om te controleren wat er met het geld gebeurde hebben zij Chris Mahabier, de ex-chauffeur van Rambocus met Van Haperen meegestuurd. Zij wisten dus precies wat er met het geld gebeurd was. Er kan geen andere conclusie zijn dan dat de gebr. Oemrawsing hun eigen mensen belazerd hebben voor 200 duizend gulden. Bij de beruchte persconferentie in Paramaribo op 4 juli 2009 heeft Van Haperen gezegd dat hij de rechter gevraagd heeft de broeders Oemrawsing op de roepen met de door hem getekende kwitanties.
Waarom Van Haperen vermoorden? Hij wist welke hoge militaire en politieke functionarissen bij de omwenteling waren betrokken en ik bedoel echt hoog. Een daarvan zal ik nu al prijs geven zodat jullie dat kunnen controleren. Op 17 april 1983 had Van Haperen een bespreking met de hoogste militair van Nederland op dat moment, Chef-Defensiestaf, de vier sterren generaal Cor de Jager. Dit gesprek had plaats bij de Koninklijke Militaire Academie, op het Kasteel te Breda, na de uitreiking van de Maurits medaille aan overste Brongers. Die uitreiking werd georganiseerd door Koninklijke vereniging "Het Leger". Er is een presentielijst met de naam Van Haperen er op en er zijn foto's van hem samen met generaal Jager. Bij deze gelegenheid heeft Van Haperen gedetailleerd het aanvalsplan met generaal Jager besproken en hem een kopie hiervan overhandigd samen met een alternatief plan, dezelfde uitvoering, maar nu met samenwerking met mariniers, indien de Nederlanders in gevaar mochten komen. En welk plan met weinig verschil in details, duikt er op, vorige week in de Volkskrant?
Frappant is dat na de uitschakeling van Van Haperen op 15 juni 1983, generaal Jager per juli 1983 benoemd wordt tot voorzitter van het militaire comite van de NAVO in Brussel. Toeval?