Maar in mijn ogen wel de meest geloofwaardige hypothese. Het is duidelijk dat Mendez na  Eigenbrakel/Overijse niet lekker in zijn vel zit omdat hij vreest dat zijn wapens gebruikt zijn. Na Aalst raakt hij helemaal in paniek en er moet zelfs een arts komen die hem valium voorschrijft. Hij meldt zich ziek bij FN en vermijd angstvallig elk contact met Bouhouche en Beijer.

Mendez leeft duidelijk in grote angst. Pas in januari '86 kalmeert hij weer wat en gaat de 7 de weer aan het werk. De dag dat hij zijn leven weer een beetje gaat normaliseren en weer aan het werk gaat is ook precies de dag dat hij het hoekje wordt omgeholpen. Het komt bij mij een beetje over alsof de dader (Bouhouche?) geduldig heeft gewacht op het moment dat Mendez  (die zich na Aalst had teruggetrokken van de buitenwereld) weer tot rust was gekomen en zijn voordeur weer uit durfde. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Bij misdrijven op dat niveau kunnen de daders geen onstabiele factor zoals Mendez gebruiken.

Goede posting Nijmgenaar. Hetzelfde zou kunnen gelden voor Thierry Smars 21 mei 1986. Ook zijn zenuwen waren het aan het begeven. Maar goed echte aanwijzingen dat Smars dood met de bende te maken had zijn er niet.

Ik vermoed dat het na de feiten in Aalst serieus rommelde tussen opdrachtgevers en daders of misschien zelfs alleen tussen een aantal opdrachtgevers. De ene wou doorgaan met het plegen van nieuwe feiten, de andere wou ermee stoppen. Het komt tot een ruzie en diegene die ermee wil stoppen geeft de opdracht om (of steekt zelf) verschillende wapens in twee zakken en gooit ze in het kanaal. Door de vondst van de zakken konden verschillende feiten uit 1982, 1983 en 1985 aan elkaar gelinkt worden.

Deze feiten werden heel waarschijnlijk door verschillende daders gepleegd. Door de wapens te mengen en in eenzelfde zak te steken wordt alles één pot nat en wordt zo de mond gesnoerd van de daders. Het weggooien van een aantal wapens (en niet alle wapens) van de bendefeiten is dan een signaal naar alle daders, die misschien éénmalig één van de wapens gebruikt hebben, dat ze hun mond moeten houden of dat ze anders ook voor feiten zullen opdraaien die ze misschien zelf niet gepleegd hebben.

Een soort van levensverzekering voor de opdrachtgever. Het valt in elk geval op dat vanaf de vondst van de wapens er geen nieuwe feiten meer werden gepleegd.

Het was niet de bedoeling dat die wapens gevonden werden hé, anders gooien ze die toch niet 's nachts in een zak in het kanaal. Het was misschien wel de bedoeling om, als de wapens ooit gevonden zouden worden, onduidelijkheid te creëren. Soort veiligheidsmaatregel: we willen niet dat ze gevonden worden, maar stel dat het gebeurt, dan mogen ze er niet teveel mee zijn. Maar da's iets anders dan wapens in het kanaal gooien met de bedoeling ze te laten vinden.

Regel 1: des te minder bewijsmateriaal de politie heeft, des te minder kunnen ze bewijzen.