chenda, tot zover is je verhaal duidelijk, maar waarom dan niet, (ook al is het na 26 jaar) de media opgezocht en op deze wijze de aandacht, en dat kan ook anoniem, en daar je verhaal onder de aandacht brengen. Wellicht is mogelijk Peter R. de Vries een optie, had begrepen dat deze ook onderzoek doet naar de Bende van Nijvel. Hoe meer aandacht er in de media komt, hoe meer de CWB zich geroepen zal voelen om toch meer te handelen. Zeker nu Eddy Vos weg is, en anderen die alles tegen hielden.

Niemand kan je ergens toe dwingen of iets forceren, maar misschien toch wel iets om voor jezelf over na te denken. Er zijn 28 doden gevallen door toedoen van de bende(s) van Nijvel, al die nabestaanden wachten dus al 26 jaar op een doorbraak. Wie weet heb jij voor hen die doorbraak, door je verhaal/ontmoeting openbaar te maken. Denk dat je dat niet alleen aan je zelf schuldig bent, maar zeker aan hen.

Ik zal je echt niet meer verder op je huid zitten, en wens je, oprecht gemeend, heel veel sterkte met wat je beslist. Nogmaals, alleen jij kunt die beslissing nemen, en niemand anders. Het is jou keuze, en jij bent de enige die die keuze kan maken. Of in de openheid van zaken geven in de media, of voor altijd zwijgen. Welke keuze je ook maakt, het is en zal altijd jou keuze zijn.

Het lijstje is zelfs zo kort dat je het niet voor mogelijk houdt. Dat is het dominosteentje. Hij heeft me immers nog iets gezegd, wat ik dus nog nergens schreef. Het was destijds zo simpel om ze te pakken, en men wou niet. Als men wel wou, waarom luisterden ze dan niet naar ons? Het is hun volste recht om ons niet te geloven, te twijfelen of wat dan ook. Maar het verzuimen om er zelfs maar  iets mee te doen is in deze context zelfs misdadig. (Dankzij Vos!)

Zoals je weet heb ik bij Gerolf Annemans gezeten (op zijn Antwerps bureau) omdat hij toen in de bendecommisie zat. Wie hem kent mag het gerust vragen, maar ik denk geciteerd te zijn ergens in een boek van hem. Ik heb in de loop van de jaren (nu wel een dikke 10 jaar geleden) zelfs gerechtsjournalist José Machelin gesproken op een "veilige locatie". Zo bang ben ik dus. José zat toen zelf in moeilijke papieren wegens een proces tegen hem. Hij fronste de wenkbrauwen toen hij mijn brief las en vond het zelfs veel te gevaarlijk om verder te gaan graven.

Ook omdat ik uiteraard veilig uit de wind wou blijven. Wie graaft heeft immers risico om een loden bol tegen te komen hé! Enfin, die ene man (kan zelfs de reus zijn) zou ik nog wel eens terug willen spreken, maar liefst gemoedelijk als toen. En ik hoop (maar denk het niet) dat die anderen al onder de grond liggen.