Dank voor haar getuigenis. Neemt echter de vraag niet weg waarom er tussen alle drang naar bekendheid er toch wel een dwanggevoel moet zijn geweest om de zaken uit te klaren en het gesloten dossier te lekken naar de pers toe? Waarom? Een vorm van "wiedergutmachung" of alleen het zichzelf in het licht willen plaatsen?

Ergens bij de start (2006-2007) van de site "les Tueurs du brabant" vraagt een lid "Minimouse" (waarvan ik vermoed dat dit de dame is in kwestie) aan Beijer en C° op dat moment actief op het forum, hoe het zit met de Libanezen die ook in Aalst gezien werden of zoiets en men antwoordt hier niet op en doet maar verder met andere palabers. Deze vraag is cruciaal voor de binding Aalst-Dekaise en dus ook met Bouhouche, Beijer en Mendez.

Dezelfde persoon vraagt ook waarom de slachtoffers van Aalst nog altijd geen toegang krijgen tot dit begindeel Dekaise want zogenaamd nog in onderzoek: de rest niet dus! Ik denk dat deze zaak simpel was en is: deze Libanezen hebben waarschijnlijk goede contacten ofte meer met onze adellijke en kapsalons, een heel lange arm dus, en daarom wordt  alles pot dicht gehouden. Blaasjes? Je moet er maar eens de gesloten zittingen op nalezen van de eerste Bendecommissie.

Na lang zoeken kan je soms hier en daar een stukje vinden: Attala, officieel gezant van  de president van Libanon doet lastig tijdens zijn ondervragingen en dreigt met... Dezelfde Attala is dan maar inderhaast vertrokken naar Mandelieu, vooral toen er een paar een kopje kleiner werden. Oorlog is big bissinez: wie waren de grootste aandeelhouders van socgen en dus PRB?