Zou volgens Guy Bouten ten tijde van de activiteiten van de Bende van Nijvel een villa hebben gehad in de Chemin Royal in Rebecq, vlakbij het Bos van Houssière. De villa werd een aantal maal door de ordediensten geobserveerd.

Farcy had ook nog een huis in Rebecq-Rognon, in de Chemin Royal nummer 13. Momenteel is het een ruïne overwoekerd door netels, struikgewas en dorre distels. Achter het huis ligt een grasveld van wel vijftig bij honderd meter. Zo'n kilometer van het huis ligt de Chaussée de Bruxelles waar Bendeleden vaak langsreden op weg naar het bos van Houssière aan de overkant. Op de kieslijst van de gemeente Rebecq-Rognon uit die periode komt Jacqueline Leclercq, de schoonzus van Farcy, voor als bewoonster van nummer 13.

Een boer had volgende getuigenis: "Ja. Daar heeft een Fransman gewoond. Maar meestal verbleef er een vrouw met een hond. Een agressief beest. Je bleef beter uit zijn buurt. Veel beweging heb ik er nooit gezien. Onze boerderij ligt in vogelvlucht toch op een afstand van twee kilometer. Ik heb wel eens een helikopter weten landen op het grasveld achter de villa. Ook eens 's nachts. Ik dacht dat het om een noodstop ging. Eigenlijk was dit niet uitzonderlijk want naast het huis ligt een oliepijpleiding van de NAVO en er patrouilleren hier overdag regelmatig militaire helikopters. Tijdens de CCC-aanslagen werden die controles opgevoerd. Maar met die Fransman heb ik nooit contact gehad."

Een inwoner van het een rijhuis aan de Brusselsesteenweg bevestigt de landing van een helikopter. In de jaren '80 woonde hij er zo goed als alleen. Farcy had zijn verblijfplaats goed uitgekozen want vanaf de drukke Brusselsesteenweg was ze nauwelijks zichtbaar en alleen bereikbaar via een steile veldweg. "Het moet in 1979 of 1980 geweest zijn dat Franse gendarmes en leden van de BOB van Soignies de villa daar beneden hebben doorzocht. Ik was toen nog goed te been en ben gaan kijken. Er was niemand thuis. Alleen een grote Duitse schaper."

"Ze hebben hem in slaap moeten doen, want het dier stelde zich gevaarlijk op. Ik weet niet of ze iets hebben meegenomen. En enkele jaren later hebben politiemannen in burger eens drie dagen lang met telelenzen hier in de buurt postgevat om de villa in de gaten te houden. Ze zijn daarna vertrokken en niet meer teruggekomen. Ik merkte wel af en toe 's avonds laat een colonne van meestal drie à vier voertuigen die naar ginder reden. Maar de bewoners heb ik nooit persoonlijk ontmoet. Ik vond het allemaal verdacht, maar wat moest ik doen?"

Bron: De Bende van Nijvel en de CIA | Guy Bouten

François Raes: "Als je de Bende wilt ontmaskeren, moet je beginnen bij Bruno Farcy. (...) Farcy had vier broers die voor hem werkten, hij kon dus terugvallen op minstens vijf adressen in Brussel en Waals-Brabant. Door zijn alliantie met Clonen, Beijer en Cammerman beschikte hij over betrouwbare informatie over iedereen die hem wat in de weg wou leggen. Mijn collega’s Besbrugge en Deridder, die niet meededen aan al die corruptiepraktijken van het Nationaal Drugsbureau, werden door twee Joegoslavische huurmoordenaars belaagd. Ongetwijfeld zat Farcy hierachter."

"Hun wapens lagen verborgen in een bar in de Kernstraat, eigendom van Leon De Staerke. Farcy was zo slim het vuile werk altijd door anderen te laten opknappen. Zeg nu zelf. Wie gaat er nu met Dominique Lhoir naar bed van wie je wist dat ze alles ging overbrieven aan Marcel Castris, de luitenant van Farcy? Dat gebeurde nochtans met commandant François. Hij frequenteerde die extreem rechtse lui in de Jonathan, en in de Piccadilly in Ukkel papte hij maandenlang aan met een Spaanse dienster. Een collega trof de commandant eens in dronken toe- stand aan terwijl hij met z’n P38 stond te zwaaien."

Bron: De Bende van Nijvel | Guy Bouten