Topic: Boek: Memoires van Wilfried Martens

Voormalig eerste minister Wilfried Martens beschrijft de terreur van de jaren '80 in zijn memoires, die men volledig online kan terugvinden:

"Eenmaal had ik de close protection van de Staatsveiligheid zeer hard nodig. Op dinsdag 31 januari 1989 deed zich een incident voor op het kruispunt van Groot-Bijgaarden, net op het moment dat ons konvooi daar passeerde. Op nauwelijks twintig meter van de ministeriële wagen werd een gepantserd geldtransport van de GMIC door anderhalve kilo TNT opgeblazen. De klap was enorm. De bende van topgangster Patrick Haemers ging in een minimum van tijd met de buit aan de haal. Hoewel de veiligheidsmensen van GMIC er alleen voor stonden - waren ze al uitgeschakeld? - zag onze chauffeur zich genoodzaakt in volle vaart door te rijden in plaats van hen ter hulp te snellen. De explosie kon immers een afleidingsmanoeuvre zijn. Dit maar om aan te geven hoe professioneel de agenten van de Staatsveiligheid te werk gingen, zelfs in onverwachte noodsituaties."

Bron » www.dbnl.org

Re: Boek: Memoires van Wilfried Martens

Onder meer over de close-protection van de Amerikaanse ambassadeur heb ik al veel positieve reacties gehoord, maar 'nooit onnodig stoppen' en 'alles kan een afleidingsmanoeuvre zijn' is toch basis bodyguarding? Raar dat Martens ze daarvoor prijst en professioneel noemt.

3 (edited by dim 26-02-2013 10:18)

Re: Boek: Memoires van Wilfried Martens

Ach, z'n eigen vege elite-vel was gered en daar was ie best tevreden mee.

Re: Boek: Memoires van Wilfried Martens

Voor een amateur ziet het er al gauw professioneel uit. It's just a diffrent ball-game.

Re: Boek: Memoires van Wilfried Martens

Zon dikke turf over de politiek moet natuurlijk opgefleurd worden met wat actie. Een dergelijke close encounter is voor een armstoelgeneraal natuurlijk een hele belevenis die hij maar al te graag deelt met zijn lezers. ik zou persoonlijk toch meer onder indruk zijn geweest indien die agenten niet alleen hun vip uit de gevarenzone konden evacueren maar ook de bende oprollen. Maar inderdaad, dat hoort niet bij de taakomschrijving van persoonsbescherming. Enkel de vip telt en alle middelen zijn goed.

Servo per Amikeco

6

Re: Boek: Memoires van Wilfried Martens

Als de VIP een VIP was geweest had hij een bevel moeten geven. Als Eerste Minister was hij de baas. Opties genoeg. Vermoedelijk was hij onderweg met 3 gepantserde wagens en een acht-tal tot de tanden bewapende en van alle snufjes voorziene specialisten. De helicopter is dan nooit veraf. Het waren immers de " loden jaren".

Of zou er ergens in het Gentse een coctail-party op het programma hebben gestaan ?

7

Re: Boek: Memoires van Wilfried Martens

Jongens, kijk eens goed naar de datum! Op dat moment was VDB opgesloten in Le Touquet. Daar bleef slechts een bewaker (Basri Bajrami denk ik) en de anderen deden efkens een uitstapke naar Groot-Bijgaarden.

Ergens gekopieerd:

Il commença le 14 janvier 1989 , à 18 h 25. Ancien Premier ministre, chef du groupe PSC au conseil communal de Bruxelles et "patron" de la Foire internationale du Heysel, ex- et futur candidat bourgmestre de la capitale, VDB rentrait chez lui, avenue Roosevelt. Plusieurs hommes l'attendaient. Quand il eut rangé sa voiture au garage, ils l'assaillirent. Il y eut une lutte, violente, dans laquelle il perdit une chaussure, sa pipe et son sonotone... les attributs les plus célèbres de cette star du folklore politique national. Un scénario qu'aucun auteur de BD n'aurait jamais osé.

En ook:

Dans la villa du Touquet où il était enchaîné, VDB négociait ferme avec les truands. Persuadés que l'homme politique «pesait» deux milliards, ils espéraient 400 ou 600 millions de rançon. L'otage les convainquit de l'absurdité de cette somme... et emporta "le marché" à 63 millions. Mieux encore: c'est VDB qui imagina la suite des opérations et proposa le nom de son vieil ami Jean Natan comme intermédiaire pour le paiement de la rançon. Les ravisseurs lui écrivirent et lui téléphonèrent sous le pseudonyme de "Monsieur Léon". Le 10 février 89  , au terme d'un «rodéo» - comme disent les policiers - dans les rues de Genève, "Monsieur Léon" prit finalement la malette pleine d'argent des mains de l'ami de VDB et se fondit dans la foule. Trois jours plus tard VDB était rendu à la liberté à Tournai.

Je moet er wel bij denken dat Martens op een bepaald ogenblik na de stemming in het parlement over  het wegnemen van de onschendbaarheid van VDB, geweigerd heeft de uitgestoken hand van VDB te schudden. Ik zie deze overval niet als een zoveelste co-incidentie, eerder als een waarschuwing. Net zoals "het toeval" dat Mendez overhoop is geschoten net de dag dat het eigenlijke fraudeproces VDB begon op 7 januari 1986.

Re: Boek: Memoires van Wilfried Martens

K& wrote:

Ik zie deze overval niet als een zoveelste co-incidentie, eerder als een waarschuwing.

K&, met alle respect, is dat niet te ver gezocht? Hoe kan je nu een overval inplannen, je kan als gangster toch niet weten of El Wilfried toevallig naast een waardetransport gaat rijden? Voor hetzelfde geld rijdt die minister of dat waardetransport enkele minuten later of vroeger op die weg en dan merken ze er niets van.

Mendez, daar volg ik u in.

Re: Boek: Memoires van Wilfried Martens

LEO wrote:

Als de VIP een VIP was geweest had hij een bevel moeten geven.

Niet altijd Leo, voor de veiligheid zijn die mannen de baas, en niet de VIP. Als je VIP je vraagt om zijn handbagage te dragen, kan je dit gerust weigeren omdat je voor je job beide handen nodig hebt. In het geval van Martens hebben deze agenten goed gereageerd, erg voor de GMIC-agenten, maar zoals reeds gezegd "part of the job". Stel dat zij zouden ingrijpen en er gebeurd iets met Martens zou ik niet graag in hun schoenen staan.

10

Re: Boek: Memoires van Wilfried Martens

Klopt inderdaad, de VIP heeft voorrang op andere zaken.