Politieman Marc Houvenaghel voerde ook betaalde klussen uit voor De Schutter. Mirjam B.:

De Schutter was allegedly involved in criminal cases in Belgium including theft; fraud; drug smuggling; illegal trafficking of oil, cigarettes, and war weapons; money laundering; and casino activities.

"Ik weet dat mijn man Marc gedurende enkele jaren vlees heeft gebracht naar Port Napoléon voor Marc De Schutter. Ik weet dat mijn man daarvoor een koelwagen van Petit Forestier gebruikte. Marc kreeg hiervoor per rit 500 euro. Mijn man heeft hier ooit problemen mee gehad en werd aangehouden. U vraagt mij naar de frequentie van deze ritten. Ik denk dat dit maximaal op drie à vier ritten per jaar mag worden geschat. Marc De Schutter bestelde dat vlees zelf. Mijn man moest het vlees enkel afhalen en naar Frankrijk rijden."

De Schutter has connections with criminal syndicates in Italy, Israel, the Netherlands, Ireland and Armenia, Supisal said. He also owned luxurious mansions in California and Belgium, where he met with other criminal gangs and entertained high-ranking police, he said.

In deze zaak werd Marc de schutter bevoorraad door de Corrupte Chef van de Drugbrigade Antwerpen. Die tevens de dossiers binnen mijn werk en die naar de Bende van Nijvel heeft gevolgd. Rare overeenkomst in andere zaken zelfde technieken en personen.

» antwerpen.indymedia.org | willyvandamme.wordpress.com

Boemerang heeft gelijk en toont nog maar eens aan dat we niet blindelings mogen geloven wat journalisten schrijven. De website van Beijer is offline maar we hebben toch nog dit die de versie van Boemerang staaft:

Op 24 december 1981 levert Dery zijn rapport 202/81 af. Volgens hem ging het om een wapen van het type Armalite AR18. Daardoor staan Bouhouche en Beijer buiten verdenking. Zij bezitten in 1981 allebei een Colt AR15. Daarmee kunnen eveneens kogels van het type 222 Remington Magnum afgevuurd worden. Maar zo'n wapen was het dus niet. In 1991 laat de onderzoeksrechter Hennart het dossier-Vernaillen opnieuw bestuderen. Hij stelt niet alleen tot zijn verbazing vast dat een van zijn hoofdverdachten in 1981 zelf heeft deelgenomen aan het onderzoek. Hij leest ook een onbegrijpelijk zinnetje in het rapport-Dery: "Op grond van de referentiehulzen die mij werden aangeboden, besluit ik...".

Voor een ballistische expert vormen referentiehulzen onontbeerlijk studiemateriaal. Elke expert heeft kasten vol oude hulzen, geordend per wapen waarmee ze zijn afgevuurd. Zo kan hij onder de microscoop de bij het schot achtergelaten sporen vergelijken met alle wapentypes. Het is abnormaal dat een expert zich referentiehulzen laat "overhandigen". Het komt op hetzelfde neer als een deskundige die bij Cartier vals van echt moet onderscheiden zonder te weten hoe een origineel Cartier-horloge eruitziet. Wanneer Dery op 28 oktober 1992 wordt verhoord over dat zinnetje, legt hij uit dat hij in 1981 "een praktisch probleem" had: hij bezat geen referentiehulzen voor de 222 Remington Magnum.

Er was toen een behulpzame BOB'er die zei dat hij iemand kende bij de wapenfabriek FN die "dat kon oplossen". De BOB'er was Bouhouche en de ironie van het verhaal wil dat zijn contact bij FN Juan Mendez was. In zijn proces-verbaal 81 van 29 oktober 1981 brengt Bouhouche verslag uit over hoe hij op de schietbaan van FN met diverse wapens Sako-munitie heeft staan afvuren om Dery aan hulzen te helpen. Hennart laat de negen hulzen opnieuw onderzoeken door het laboratorium van de gerechtelijke politie in Parijs.

Daar kan men op 28 januari 1992 melden: "De schoten corresponderen met die van een karabijn van het merk Colt, model AR 15 of van een karabijn van dezelfde conceptie..." Vernaillen is dus beschoten met een wapen waarvan Bouhouche en Beijer er destijds elk een hadden. Het kan haast niet anders of Bouhouche heeft in 1981 de twee pakjes hulzen verwisseld. Daarover werd tijdens het proces-Bouhouche/Beijer met geen woord gerept. Er was wel sprake van "tegenstrijdige rapporten".

Even over de vermelde wapens. Colt AR 15 bestaat in twee kalibers (die periode), de ene Munition: 5,56x45 mm (.223 Remington M193) voor het Amerikaans leger, een (kopie) voor sportschutters in LR.22 en destijds vrije verkoop. Colt bracht vanaf 1982 de 222 op de Amerikaanse markt om onderscheid te hebben in de keuze van een belangrijk "jacht-publiek" en het uitzonderlijke Nato 5,56x45 mm. In de periode van 1959 sprak men van  de X-serie, dit staat voor test-rifle in 222 wat uiteindelijk de officiële versie is geworden onder het Nato-kaliber.

De Armalite AR 18, die het concept AR overnam van Colt werd alleen militair uitgevoerd in Munition: 5,56x45 mm (.223 Remington M193) het conversie/kit naar LR.22 werd nooit gemaakt, en geen kopie naar LR.22. Voor de munitie 5.56x45mm of 223 M193 werd destijds gevraagd, bij aankoop, naar een vergunning voor oorlogswapens (in de periode 1982). Dus, in deze periode voor of lang na 1982 kon de X (wat een testwapen was) niet in 222 R op de markt zijn geweest, zeker niet in Europa! Pas later werd de 222R op de markt gebracht. Dus klopt dat hele verhaal niet en technisch ook niet.

Wat onmogelijk is, de Colt AR 15 was dan enkel in LR.22 of Nato te koop met oorlog wapenvergunning! De AR18 cal. 222R werd pas veel later op de markt gebracht, de testen naar dit wapen in 222R of M werd pas in 1982 goedgekeurd en in productie. De 22 LR Colt in België was reeds in 1982 in vrije verkoop, dus zonder vergunning maar niet in verdere versies zonder militaire Nato-kaliber van Colt of Armalite.

Dus Bouhouche en Beijer hadden een of 22Lr of een Nato. Technisch praktisch onmogelijk om deze af te vuren met 223 RM. De ladingen zijn te zwak voor de Nato gecreëerde AR 15 en munitie en laad slecht, herlaad zichzelf niet bij enkele schoten is minstens een geblokkeerd, het blokkeren van de kogel in de loop en bij semi vuren was "zeker" en stapelde de kogels op in de loop, de druk werd snel te groot en kans op totale explosie was zeker.

AR-15 guy's good info from Specialized Armament
The COLT AR-15 and Its Cartridge: 223 Remington versus 5.56mm

A great deal of ongoing confusion surrounds the caliber designation of military and commercial "AR-15" series firearms. Even the term “AR-15” itself leads to a veritable minefield of miscommunication. The "AR" part of this designation does not stand for "Automatic Rifle", "Assault Rifle", "Atomic Reactor", or anything else for that matter—it is simply the first two letters of "ArmaLite", a tiny research & development company owned by Fairchild Aircraft in the 1950's, located in Hollywood.

Integendeel van het gebruik van een AR 15 Nato, en de mogelijkheid te schieten met 223 RM word onder wapenspecialisten, aan de ene zijde toegestaan, maar persoonlijk ken ik het probleem en ben niet eens dat dit wapen met 223 RM mag geladen worden. Beide patronen hebben gelijkenissen maar andere krachten  door andere poederlading en grain en schadelijk, of te weinig kracht  op de mechanische gedeelten.

La pression supplémentaire créée par la munition 5,56 mm pourrait être problématique dans une chambre de .223rem. Ainsi, extractions difficiles, douilles fendues, voire, dans certains cas extrêmes, des dommages qui pourraient rendre l'arme inutilisable et blesser le tireur. Les chambres conçues pour les spécifications de la .223 ont un col plus court ainsi que des dimensions plus réduites et une feuillure légèrement plus courte que celles suivant les spécifications militaires du 5,56 mm.

Er is wel een verschil tussen een 223 remington (sport) en een .223 NATO (militair). Kogels voor de .223 NATO bestaan er in alle soorten: Blank, scherp (surplus of match), tracer (kan je je doel mee aanduiden), AP (armor piercing), brandstichtend. Voor een 223 remington bestaan er match, en hollow points, en deze laatste gaat inderdaad exploderen of van vorm veranderen bij impact. Hoogst waarschijnlijk werd mevrouw Vernaillen door zulk een splinter geraakt en komt ze er nog goed vanaf.  Deze munitie is namelijk gemaakt om zoveel mogelijk schade te maken waardoor de kansen op herstel minimaal zijn. De .222 is dan weer een andere kogel dan de .223, en heeft ook niets te maken met een .22.