Het mysterie van de bende van Nijvel
Deze "bende" heeft in de jaren 1982/85 verschillende zeer gewelddadige overvallen gepleegd. Daarbij werden 28 personen gedood waaronder ook kinderen. Doel en rede der activiteiten der bende van Nijvel zijn tot op heden onopgelost, terwijl alle onderzoeken duidelijk en bewust werden gesaboteerd. Met de alom gekende elementen kan men diverse pistes en destijds aangehaalde redens absoluut uitsluiten.
Hun activiteiten in Waals-Brabant in en rond Nijvel, halverwege Brussel en Charleroi was van meet af een raadsel, doch wordt nog mysterieuzer indien men de gekende elementen en aangevoerde theorieën op een rijtje zet. Het meest bizarre is het feit dat zij ware slachtingen aanrichtte aan ingangen van supermarkten, doch zonder bedreigd te zijn mannen, vrouwen en kinderen in de wilde weg doodschoten, dit terwijl hun optrede uitzonderlijk professioneel was. Ja zelfs te professioneel om grof te blunderen, doch zij zouden zogezegd grof blunderen.
Hun activiteiten beoogden zogenaamd het plunderen van de kassa der supermarkt, doch de ochtend is een tijdstip dat die kassa vermoedelijk zo goed als leeg is. Hun professionaliteit was van dergelijk niveau, dat ze met alle gemak en minder slachtoffers, minder risico en met uiteraard meer waarborg op de opbrengst, elke bank hadden kunnen overvallen.
Hun optreden leek waanzinnig en zinloos, doch was duidelijk professioneel en grondig voorbereid. Het zinloos moorden was blijkbaar deel van een plan, een actie waardoor alleen ordediensten en publieke opinie geprovoceerd werden, zonder enig noemenswaardig gewin voor de bende. Men beoogde blijkbaar geen gewin, wel sensatie, en dit door een goed opgeleid professioneel commando.
Ook het feit dat al hun acties in een beperkte tijd steeds in de zelfde omgeving, op dergelijke zinloze doch doldrieste en sensationele wijze werden uitgevoerd, wijzen op een geplande en uiterst brutale uitdaging voor ordediensten en publieke opinie.
Doch wat kon het doel zijn? Het moest een doel hebben, het was te professioneel en te grondig voorbereid en uitgevoerd. Het was zeker, zij beoogden geen opbrengst of gewin en leken slechts uit te dagen, doch het was te goed opgezet om zinloos te zijn. Het bleek duidelijk dat zij plaatsen en omstandigheden uitkozen waar een publieke toeloop hen hinderde, en slecht onschuldige slachtoffers betrokken waren, doch dit zonder een doel lijkt absurd, tenzij de schijnbaar zinloze chaos en aandacht hun doel was, doch waarom?
De door de onderzoekers en de pers aangehaalde mogelijke redens waren totaal uit de lucht gegrepen. Het mag allen verwonderen als we terug blikken naar hun acties en de beoordelingen van onderzoekers en gerecht over de mogelijke gronden van hun acties. Justitie en onderzoekers komen met absurde verklaringen die veel weg hebben van drogreden, en lijken het publiek te willen misleiden en dit terwijl het zelfs voor de meest simpele van geest duidelijk moet zijn dat de bende geen duidelijk doel voor ogen hadden, doch wel opzettelijk slechts professionele chaos creëerde.
In de pers kwam het nieuws als zouden de activiteiten een spoor van illegale wapenhandel moeten verbergen, doch welke idioot trekt de aandacht door wilde en zinloze slachtingen aan Supermarkten, van gerecht, pers en het publiek om een illegale handel te verbergen. Indien men iets te verbergen heeft doet men er wijs aan om zeker geen aandacht te trekken.
In de pers kwam eveneens het bericht als zouden hun activiteiten bedoelt zijn om het land te destabiliseren om zo tot een staatsgreep te komen, doch ondanks hun professioneel en hoogstaand optreden, waren hun acties te kleinschalig om een aanmerkelijk effect te hebben, terwijl als men een staatsgreep beoogt, men de orde diensten of het leger aan zijn kant moet krijgen, dus als partner en niet als tegenstander.
Zij waren te goed voorbereid om dergelijke blunders te maken. Ook het idee van een poging tot destabilisatie van het land is idioot, en een land kan men onmogelijk met dergelijke brutale en bloedige, doch kleinschalige acties, ernstig destabiliseren.
Ook de aantijging als zouden het acties zijn opgezet door extreem-rechts, mag men als zinloos omschrijven, gezien het uitgerekend de heren Procureurs des Konings zijn, die elke vordering in het onderzoek afstoppen, door de onderzoekers die resultaten bereiken van hun opdracht te ontlasten. Het werkelijk bizarre hiervan is dat de koning hierin geen persoonlijk commentaar of stelling inneemt en niet tussen komt. Was de koning soms lid van extreem rechts, en bestaat er wel een daadwerkelijk extreem rechts in België, of is dit slechts een politiek spookbeeld in het belang van de linkse politiek.
Eén resultaat werd duidelijk, de complete chaos bij gerecht, ordediensten en pers, en het feit dat iedereen die zijn neus te diep in deze zaak stak prompt de mond werd gesnoerd, incluis de pers, waardoor alle informatie kanalen naar het publiek uiteindelijk afgestopt werden, en de werking van de orderdiensten en rechtspraak werden uitgeschakeld.
Alle kanalen naar het publiek afstoppen en controleren betekend dat het publiek geen ongemanipuleerde stem meer heeft en men dus van geen democratie meer kan spreken. Met andere woorden terug naar de middeleeuwen, en het onbeperkte gezag der potentaten. Hun overvallen waren zeker niet bestemd om buit te maken, ook niet om sporen te wissen of het land te destabiliseren.
Extreem rechts werd zeker niet door de hoogste macht van het land gesteund, dus ook zij hadden hier zeker niets mee te maken. Al deze verhalen zijn absurd en uit te sluiten. Één resultaat is onbetwistbaar, de veiligheid van de burger en zijn rechtszekerheid werden tenietgedaan, de ordehandhaving, het rechtsapparaat, de vrijheid van meningsuiting en vrije nieuwslezing en tot slot ook de democratie werden buiten spel gezet.
Opkomend rechts in Europa is uiteraard een bedreiging voor elke dictatuur dus ook voor een monarchie die als democratisch wordt voorgesteld tegen de zin van het volk zoals in België duidelijk het geval is. De enige belanghebbende hierin zijn degenen die macht en positie, naar eigen goeddunken en onbeperkt, willen uitoefenen, en niet de burger of de democratie. Ondanks dit alles heeft het publiek dit in vrij grote maten aanvaard, zonder te beseffen dat men de klok geleidelijk terug zet, hun rechtszekerheid en de democratie daarmee een dode letter wordt.
Had de vernietiging van de persvrijheid en inspraak van het volk te maken met de latere acties in Rwanda, die duidelijk vanuit België met steun der andere landen, werd opgezet. We mogen aannemen dat Leopold II destijds zijn privé bezit, Kongo, onder druk afstond aan de staat met behoud van zijn belangen in de industriële activiteiten en aandelen in de rijkste mijn exploitatie van onze planeet.
10 jaar nadien gebeurt er iets bizar in centraal Afrika, de zogenaamde genocide in Rwanda. Centraal Afrika dat via de mijnbouw en handel in ertsen voor enkele Belgen jaarlijks fortuinen oplevert, een genocide waarbij de belanghebbende in de controle en opbrengst van deze regio, hoog geplaatste Belgen zijn.
Belgische overheidscriminaliteit
Per slot kunnen we stellen dat de Criminelen degene zijn die roven voor hun persoonlijk belang, en niet voor de bevolking, overheden of gezagdragers. Belastingen innen is veelal hetzelfde, veelal slechts schijnbaar in het belang der bevolking doch vooral in het belang der overheden en gezagdragers. Het onderscheid tussen de twee is vooral de opdrachtgever, en in tweede instantie het officiële doel der middelen.
Regeringen in niet westerse landen, die de westerse landen niet gunstig gezind zijn worden botweg als ondemocratisch dictatoriaal omschreven en via westerse militaire interventies verdreven. Opvallend is wel dat acties vaak plaatshebben daar waar westerse landen belangen hebben. België anno 2000 is een voortzetting der Middeleeuwen, nu verpakt in een modern kleedje, en een schoolvoorbeeld der middeleeuwse uitbuitingen, daar verhoudingsgewijs de hoogste inkomens de laagste bijdragen leveren.
Een deel der lasten werd omgezet in opdeciemen en opcentiemen, een indirecte belasting die ongeacht het inkomen, voor iedereen gelijk is.
Menigeen wordt buiten vervolging gesteld als gevolg van de overschrijding van de toegestane termijn, wat men als verjaring der feiten omschrijft, ongeacht de ernst der delicten. Zelfs openlijke bescherming der criminaliteit is hier mogelijk. "Rechter verbiedt de officier van justitie een drugdealer nog te vervolgen." Mogen we vragen of de betrokken rechter belangen had bij het dealen van drugs? Sterker nog, men veroordeeld mensen voor feiten die niet bestaan en dus ook nooit werden vastgesteld. Rechter S. te Hasselt in Belgisch Limburg veroordeeld een bouwheer voor een bouwovertreding die bij gebrek aan overtreding nooit werd vastgesteld.
Hij verklaart in zijn vonnis"“Daar is komen vast te staan dat de bouwheer een bouwovertreding heeft begaan." Er is nochtans geen verwijzing naar de vaststelling, of beschrijving van de werken op het terrein, daar deze niet bestaat. Vonnis 1989 AR 83B1790. De erevoorzitter van het hof van beroep te Antwerpen Rechter D. bevestigt het vonnis zonder enig aanmerkelijk of verklarend commentaar. Het hof van cassatie weigert de gedupeerde een Pro Deo procedure "Daar de zaak reeds zeer uitvoerig door het hof van beroep werd behandeld".
De dubieuze raadsman, meester P. L. te Beringen zette deze constructie op, en bleek genoeg mensen te vinden om hem bij te treden. Vooral in België is het eenvoudiger om onfrisse rechterlijke praktijken en vonnissen te vinden dan reële rechtspraak ten dienste van benadeelden.
Dergelijke gerechtelijke dwalingen zijn slechts mogelijk in een democratisch land als België, terwijl de raadsman die hiertegen via de geijkte kanalen en wetten op durft te treden, beter eerst een andere job zoek, alvorens zijn mond te openen. Onfrisse gerechtelijke praktijken kunnen niet aan het licht gebracht worden, dank zij de mogelijkheden om uiteraard ook de pers te veroordelen zonder rechtsgrond, en dus het gemis aan daadwerkelijke persvrijheid.
Ook het aanspreken van hogere instanties lijkt in dergelijk geval zinloos, er zijn verantwoordelijken die wijselijk nooit antwoord geven, zelfs niet op aangetekende schijven. Ministers van justitie hierover aanspreken is eveneens zinloos, deze verbergen zich eventueel achter de scheiding der machten of hebben onvoldoende scholing, kunnen niet lezen en dus ook niet antwoorden (SDC).
Ook de pers staat niet te popelen om dergelijke dingen in de openbaarheid te brengen, zonder advies van hun raadsman, die uiteraard een negatief advies geeft, perslot moet hij aan de balie zijn kost verdienen, en met iedereen in dit corrupte systeem overeen zien te komen. Indien men een verantwoordelijke procureur of eerste advocaat aanspreekt krijgt men te horen dat de wet hierin voorziet en er procedures zijn waarvan je raadsman gebruik kan maken. Doch de raadsman die dit waagt kan een andere job zoeken.
De Belgische rechtspraak is daarmee een model voor gerechtelijke anarchie. Stel je voor dat men integere rechters moet benoemen, dan heeft men uiteraard integere raadsmannen nodig om hen tot rechter te promoveren, en waar dacht men in België dergelijke professionele juristen, aan een balie nog wel, te vinden?
Er komt slechts één organisatie in aanmerking die genoeg macht en invloed heeft om dit op te zetten en alle kanalen en onderzoeken te blijven controleren, en belangen kon hebben in de gehele constructie, namelijk de "Bilderberg groep".
Bron » kipdrego.wordpress.com