En dat allemaal in twee dagen... Fameus onderzoek zou ik zo zeggen!

Hoe kan men het alibi van een persoon nagaan zonder die te verontrusten? 'Whereabouts"? Geen GSM's, geen internet, geen GPS of camera's, laat staan een semafoon. Lijkt me onmogelijk en onbetrouwbaar, in die tijd, een alibi na te gaan van een persoon zonder die persoon rechtstreeks of onrechtstreeks te verontrusten.

Al het personeel van dr Groep Diane? Over hoeveel personen spreekt men dan? En met hoeveel zouden de onderzoekers dan moeten zijn om op twee dagen al die mensen hun alibi (sluitend) na te gaan (zonder deze te verontrusten!)? Stel dat er toch mensen van deze groep zouden betrokken zijn... zouden deze zich dan niet kunnen indekken?

Maar als generaal Bernaert zegt dat het onderzoek negatief is, dan is het ook negatief. Ook voor Pint moest dat volstaan blijkbaar.

Zou het niet kunnen dat Pint met zijn uitspraak: Verdomme, het zullen toch die van ons niet zijn? de bewapening van de groep Diane bedoelde? Aangezien de aanslag op een zaterdag gebeurde en men datzelfde weekend nog een onderzoek ging uitvoeren, had men enkel de zondag om de gegevens te controleren. Lijkt mij onlogisch dat mensen van de Diane een aanslag zouden uitvoeren met hun eigen bewapening.

Hij heeft de uitspraak gedaan op het moment van de feiten; 1985 dus. De wapens bij de Diane werden gestolen in 1982. Zijn interview aan Humo dateert van 1997. Bijkomend heeft Pint niet het onderzoek uitgevoerd in dat betreffende weekend, maar heeft hij wel zijn bezorgdheid gemeld:

Toen ik terug thuis kwam heb ik onmiddellijk generaal Bernaert gebeld: 'Generaal, ik zit met een gevoel dat ik niet kwijt geraak. Ik wil een onderzoek naar al wat met de Groep Diane te maken heeft.

In datzelfde artikel kunnen we ook lezen:

En onder Jennes is dat veranderd?

"Absoluut. In mijn tijd lag het SIE-materiaal niet in de garage waar de auto's stonden, maar in een afgesloten, beveiligde compound, waar zich ook het atelier van Collard bevond. Als je dus bij het materiaal wilde, moest je via Collard en zijn adjuncten passeren. In die compound was ook altijd wel iemand aanwezig. 24 uur op 24 uur. De mensen die de ABT-patrouilles deden kwamen er namelijk 's nachts hun boterhammen opeten. Een eenvoudig systeem, maar wel efficiënt. Het interventiemateriaal mocht pas de compound verlaten en in de auto's worden geladen als er alarm werd gegeven. Daar verloor je dan wel tien minuten mee, maar dat doet er niet toe. Bijvoorbeeld, er wordt een vliegtuig gekaapt. Voor je dat offensief mag benaderen, moeten er eerst onderhandelingen worden gevoerd, moet je de politieke wil vinden, moet justitie akkoord gaan en moet iemand bereid zijn de verantwoordelijkheid op zich te nemen. Voor je dat allemaal geregeld hebt in België, ben je al heel wat uren kwijt. Dan doen die tien minuten er absoluut niet toe."

"Maar Jennes wilde die tien minuten niet. En hij gaf opdracht het materiaal in de auto's te leggen. Onder zijn bewind lag al dat spul - die Hecklers, explosieven, detonatoren en allerlei zeer gespecialiseerd materiaal - godverdomme gewoon in de auto's van het SIE in de garage, en niet meer in die compound. En als het dan nog beveiligde auto's waren. Nee, het waren gewoon Peugeots en Range Rovers. Ik heb vaak tegen Jennes gezegd: 'Francis, je bent stapel. De eerste de beste onnozelaar komt binnen, pakt zo'n auto en is met de helft van je materiaal weg'. Dat was dus miserie zoeken. Want de kazerne aan de Generaal Jacqueslaan, waar soms tot 2500 mensen zaten, was een echte duiventil. Er werden cursussen gegeven, de gegevens voor majoor werden er georganiseerd, er werden demonstraties gehouden waarbij vaak burgers aanwezig waren. Iedereen liep er binnen en buiten, en iedereen kon moeiteloos de garage van het SIE in."

"Er was wel controle aan de ingang van de kazerne, maar die stelde niets voor. Het kostte geen moeite om de kazerne binnen te geraken. Aan de ingang hielden ze hun ogen toch niet open. Wij maakten ons daar druk om, wij zeiden: "Verdomme, je moet identiteitsbewijzen vragen ze bijhouden", maar het hielp niet. Als je voldoende lef had en een kepie op je kop, kon je zo voorbij de controle wandelen. En als je riep: "Groep Diane" en gewoon voortwandelde, dan durfden de jongens van de controle al helemaal niets meer zeggen. Want de groep Diane, daar bemoeide je je beter niet mee."