Robert Beijer over deze Loc:

"Ton Quang Loc, een Vietnamees en informant van de Staatsveiligheid heeft me verraden bij de Thaise autoriteiten toen ik na de moord op de Libanees Suleiman op de vlucht was. Ik reisde namelijk met een vals paspoort. Die Ton Quang Loc was mijn tipgever toen ik nog bij de BOB in dienst was. Hij schuimde voor mij de Chinese restaurants af en leverde soms wapens. Zijn codenummer bij de Staatsveiligheid was IRC 2117."

Bron: De Bende van Nijvel | Guy Bouten

Bij de Staatsveiligheid was Ton Quang Loc trouwens informant van André Jacobs. Zie ook » archives.lesoir.be

Meer info over Ton Quang Loc is o.a. te vinden op pag. 234-235 van het boek De laatste leugen van Beijer. Hier een kort uittreksel:

Na mijn overhaaste vertrek uit het huis van mijn tante, contacteer ik Ton Quang Loc, een Vietnamese vriend die ik al jaren ken. Het is een wat vreemde kerel, die er onverzorgd uitziet en de helft van het jaar in België woont met een Belgische vrouw van wie hij een kind heeft, en de andere helft (als het regenseizoen gedaan is) in Vietnam … met een Vietnamese vrouw, zoals het hoort. In Brussel doet hij links en rechts klusjes, af en toe rijdt hij met een taxi.

We hebben elkaar al verschillende kleine diensten bewezen, vooral in verband met wapens. Het waren transacties waarbij we afwisselend leverancier of koper waren, naargelang de omstandigheden en de mogelijkheden. Hij heeft trouwens de automatische Colt .45 geleverd die Bouhouche heeft gebruikt bij Suleiman. In feite zit het nog iets ingewikkelder in elkaar dan dat. Omdat Bouhouche, om redenen die ik niet ken, tijdelijk zonder wapens zat, had ik aan Ton Quang Loc gevraagd om me een Colt .45 te 'lenen', die ik hem een tijdje voordien had bezorgd.

Uit Beetgenomen van Hilde Geens:

Een ander element was de Vietnamees Ton Quang Loc, die samen met Vandeuren betrapt werd in parkeergarage Beau Site, de avond na de overval bij Dekaise. Die legde een verband tussen de vermoorde hoofdverdachte in de wapenroof, Bruno Vandeuren, en Robert Beijer. Loc figureerde op de listing van Beijer en was op een bepaald moment zijn zakenpartner. De Vietnamees was een veelzijdige persoonlijkheid. Hij was schoonheidspecilialist geweest, taxichauffeur, fysiotherapeut, bakker, klusjesman in de bouw- en garagesector en bordenwasser in Chinese restaurants, waar hij rondhing om gratis te eten en naar nieuwtjes te vissen. En hij was een goede kennis van Beijer. Het was met Loc dat Beijer toen hij vrijkwam uit voorarrest een import-exportbedrijf wilde oprichten.

Toen de Vietnamees verhoord werd, ontkende hij dat hij en Beijer al zaakjes deden op het moment dat Dekaise in september 1982 werd overvallen. Dat was veel later. Hij wist niet zeker of het in 1984 was. Bij hun eerste ontmoeting was hij verrast door de geavanceerde uitrusting van het detectivekantoor. Er stonden bij ARI drie of vier computers. Later had hij Beijer nog opgezocht en om een job gevraagd, maar nooit voor hem gewerkt. In 1986 was hij de detective uit het oog verloren.

Het toppunt van betrouwbaarheid kun je Loc niet noemen. Aan auteur Guy Bouten gaf Beijer toe dat hij en de Vietnamees elkaar wel degelijk kenden op het moment dat de Bende Dekaise overvallen had. In het boek De Bende van Nijvel citeert Bouten Beijer: "Die Loc was mijn tipgever toen ik nog bij de BOB in dienst was." Beijer hield daarmee op in de lente van 1982, een half jaar voor de moord op agent Claude Haulotte. Een Mendez-speurder was er zeker van dat Beijer en Loc elkaar kenden van toen Beijer bij de BOB het Aziatische milieu in de gaten moest houden.

Met andere woorden, Loc was een levende band tussen Bruno Vandeuren en Bob Beijer op de dag dat de Bende van Nijvel politieman Haulotte doodschoot. (...) De Vietnamees had een strafblad vanaf de jaren 60 in Parijs, voor diefstal, heling en oplichting. Zijn bemiddelde ouders hadden hem tegen zijn zin naar Frankrijk gestuurd om er te studeren. In de zomer van 1969 werd hij uitgewezen en verkaste hij naar België, waar hij veroordeeld werd voor gesjacher met valse identiteitskaarten, diefstallen en heling van wapens. Begin jaren 70 liet hij aan de ULB even zijn kop zien aan de faculteiten rechten en politieke wetenschappen. Een diploma leverde dat niet op, wel een vrouw die geschiedenis doceerde.

Hij leerde haar kennen op een conferentie die ze gaf over Vietnam. Ze trouwden en kregen twee kinderen, maar leefden gescheiden. Volgens zijn vrouw veranderde Loc van job zoals andere mannen van slip. Hij had ook gewerkt in de Shangai, dacht ze. De Mendez-speurders wisten maar al te goed dat Beijer daar veel rondgehangen had, want de eigenaars waren vrienden van zijn ouders en bovendien hadden ze de aandelen van Bouhouche in ARI overgenomen toen het duo was gesplit.