Re: Mossad

fipilip, dat lijkt mij niet. Enerzijds zou je verrast kunnen zijn hoeveel mensen er op een jaar kunnen verdwijnen, de meesten daarvan doelbewust. Anderzijds kan men wel degelijk een identiteit laten ophouden te bestaan zonder dat er verdachte omstandigheden bij zijn betrokken. Men kan bijvoorbeeld een persoon laten verhuizen, naar het buitenland, om dan daar te verdwijnen in een omgeving waar hij niet gemist wordt. Men kan ook een identiteit in stand houden zodat het voor de overheid lijkt alsof het om een levend persoon gaat. Vooral in de tijd voor electronische betalingen, dossiers, internet, de tijd voor de electronische voetafdruk, was het organiseren van dit soort zaken niet zo moelijk en een vaste praktijk in bepaalde milieus. En dan is er nog de opties dat die huurlingen misschien helemaal geen belgen waren.

Servo per Amikeco

Re: Mossad

dim wrote:

Volgens Ostrovsky: De anti-terrorristische adviesafdeling van de Mossad zou de slapende Stay Behind-cel tot leven hebben gewekt met toestemming van de Belgische staatsinlichtingendienst, resulterend in WNP. Tenminste drie betrokkenen bij de Bende van Nijvel moesten in 1985 België verlaten, ontsnapten naar Israël en kregen er een nieuwe identiteit. Een en ander zou opgezet zijn geweest door een Mossad case-officer met de naam Barda. Hoofd van de operatie was Itsik Efrat.

Iemand die Barda en/of Itsik Efrat kan plaatsen?

Neen, maar in het (overigens zeer interessante) boek over Belliraj, nu op Apache beschikbaar inclusief vele bijlages en pv's lezen we dit :

Bij de Staatsveiligheid kennen ze Faez Al Ajjaz maar al te goed. De man staat bij de inlichtingendienst bekend onder de codenaam Sirocco, naar de hete en droge woestijnwind die uit de Sahara waait en mensen migraine en slapeloosheid bezorgt. Geboren in 1922 in de Syrische hoofdstad Damascus, installeert Al Ajjaz zich in het begin van de jaren zeventig in Brussel, waar hij een kantoor huurt in het Internationaal Perscentrum en opereert onder de cover van journalist en correspondent voor Arabische kranten.

De Staatsveiligheid is formeel: hij is een agent van de Saoedische geheime dienst, volgens andere bronnen is hij zelfs de chef van de Saoedische geheime dienst voor heel West-Europa. Zeer waarschijnlijk werkt hij tegelijk ook voor of samen met andere westerse inlichtingendiensten, vrijwel zeker voor de Amerikaanse CIA en misschien ook (ondanks zijn anti-Israëlische, en zelfs ronduit antisemitische retoriek) voor de Mossad. In Brussel heeft Al Ajjaz in elk geval een netwerk van enkele tientallen betaalde informanten, die hem rapporten bezorgen over uiteenlopende onderwerpen. Daarnaast beschikt hij over een villa in het Spaanse Marbella, waar hij relaties onderhoudt en samenwerkt met Saoedische prinsen, Arabische miljardairs en grote wapenhandelaars.

En ook:

De Staatsveiligheid ontdekte voorts dat Al Ajjaz begin jaren tachtig de belangrijkste financier was van de neonazimilitie Westland New Post (WNP), een clandestiene organisatie die werd opgericht met wellicht als enige doel het compromitteren, ridiculiseren en ontwrichten van de Belgische inlichtingendiensten. Enkele WNP’ers vertelden dat Al Ajjaz een aantal militanten van hun organisatie naar Libië wou sturen, in opdracht van de Belgische en bevriende inlichtingendiensten. De extreemrechtse militanten moesten zich voordoen als strijders voor de islam en in Libische trainingskampen een terrorismeopleiding gaan volgen, dit alles met het doel om het Europese terreurnetwerk van kolonel Khadafi te infiltreren en te ontmantelen.

Khadafi was in die tijd de belangrijkste beschermheer van de terreurgroep van Abu Nidal en deze organisatie vormde dus het belangrijkste doelwit van de infiltratiepoging. Als eerste stap in deze operatie moesten de WNP-militanten zich melden bij de Ecole de l’Unité Arabe (EUA) in Brussel, geleid door Lekbir Nouri. Dat was de school waar Belliraj destijds werkte als parttime leraar. De hiervoor geselecteerde WNP-militanten vertrouwden het zaakje echter niet en de operatie ging niet door. Omdat zijn naam wordt genoemd in al deze affaires en het gerecht hem op de hielen zit, voelt Al Ajjaz dat de grond in Brussel te heet wordt onder zijn voeten. In de zomer van 1988 verkoopt hij al zijn bezittingen in België en maakt aanstalten om het land definitief te verlaten.

Bron: Apache.be | Het geheim van Belliraj

Hoewel de oorspronkelijke bewering van Ostrovsky wel wat onjuistheden bevat wat de details betreft, vinden we hier dus wel gelijkaardige geluiden.

53

Re: Mossad

Zoals je in het topic over Al Ajjaz kunt lezen zat hij mee achter de publicatie van een nieuwe editie van de protocollen van Sion - dat lijkt me er een beetje dik op te liggen. Alsof hij vooral niet de schijn wou wekken voor Israël te werken.

Wat betreft de rol van WNP, ik weet het zo niet. Oorspronkelijk ging ik mee in het verhaal dat men via WNP de Staatsveiligheid wou ontwrichten en de te eigenzinnige Raes wou aanpakken door Smets erin te luizen. Nu ben ik daar lang niet zo zeker meer van. Wat we alleszins niet mogen doen is de Staatsveiligheid als één homogene blok beschouwen. Er waren minstens twee tegengestelde kampen.

Re: Mossad

dim wrote:

Iemand die Barda en/of Itsik Efrat kan plaatsen?

Jerusalem - This week, the government censor permitted the publication of the name of one of Israel’s mythical Mossad agents, a man of a thousand disguises, and author of some of Israel’s most daring exploits. The censor still doesn’t allow Shlomo Barda’s picture to be published, despite his passing away a year ago.

Who was Shlomo Barda? Many believed he was Egyptian, Syrian, and even Romanian, but in fact Barda was born in Libya in 1930 to a wealthy Jewish family that lived in Bengazi which maintained friendly, close ties with the local Arab populace. His father Raphael was a textile businessman who was forced to relocate with his family from his comfortable home to the poor Jewish ghetto after the Italians conquered Libya during World War II. The Jews occasionally organized protests against the Italians. On one occasion, a grenade was thrown at the Jewish protestors and Barda’s father was killed. Shlomo was only 14 at the time.

The trauma physically paralyzed the young Barda and it took him 2 years until he suddenly regained his mobility. He decided to leave his family and make aliya to Israel. With the help of a relative who was a government official, he received documents attesting that he was a British soldier. He leisurely took the train from Alexandria straight to Palestine. He immediately joined the Palmach “Harel” division, and received the nickname “Bengazi.”

Barda served as an air force technician after the State’s founding, and then joined the Tel Aviv police’s anti-drug unit due to his ability to speak Arabic. His mission was to catch drug smuggling originating in Jordan. Many times, he secretly entered the West Bank to confirm details of the transactions, establish ties and set the drug smugglers up for capture.

Realizing his potential, the Mossad offered him to join. In those days, the early 1960’s, Mossad agents had to prove their skill by getting anonymous restaurant clients to open up and reveal their personal and credit card details. After passing this test successfully, he was taken to a nearby Arab country where he waited in the lobby while his colleague went up to their room. By the time his colleague came down 20 minutes later, he was already joking with a group of army captains in the lobby like old friends.

Barda, they say, could be more Arab than an Arab. He was proficient in all the Arabic dialects, and was able to imitate both colloquial and literary Arabic, as well as the Egyptian, Lebanese, Damascene, Libyan and Baghdad dialects. He also knew French and Italian from home, and learned Romanian from his wife. At the beginning of his career in the Mossad, he connected with Tzvike Malchin, the agent who captured Adolph Eichmann. A former Mossad agent says, “They were like a pot and a lid. Malchin would send Barda out on missions. He would give him orders in Yiddish and Barda would answer him in Arabic.”

Malchin and Barda belonged to the old generation of Mossad agents, whose main tools were their intuition, gut feelings, quick thinking and ability to improvise. Their work for the Mossad comprised their entire world. Malchin was the genius, inventor, and technical person who could open any lock of a safe or a door. Barda was the one who cleaned the grounds for Malchin’s team to do its work. “Shlomo Barda was an astounding actor, a real artist,” one of his commanders recalls. “He could by himself change the reality on the ground and enable classified units to do their work without interference.”

Barda had a thousand disguises and could change identities like a chameleon. Once he arrived at a European airport and was stunned to see that his passport picture was very different than his appearance. The passport showed a blond man with blue eyes, while he was swarthy appearing. He left the passport control line, went to a side room and simply tore the passport into small pieces and ate it. Afterwards he complained that his passport was lost and somehow managed to get on the plane.

“To understand his amazing ability,” said a Mossad oldtimer, “imagine a group of thieves planning to rob a bank safe. They have only one problem: a guard is watching the room of safes. So they send someone to convince the guard to leave his watch. It sounds incredible, but that man is able to amiably convince the guard to leave his watch t and go to a local restaurant. Barda’s ability to do this enabled the Mossad to carry out many daring exploits. He could get people to act in ways that were completely opposite to their will.”

Another Mossad oldtimer describes him, “He had tremendous charisma combined with an Oriental mentality. His ability to take over the mind of his target was an immense advantage. He would get another person to act in a way that was risky to himself. Barda would work over his target carefully until he was ensnared. The main thing was to weave the web around him but the rest wasn’t that important. He didn’t take part in interrogations and extracting information.”

“The Mossad doesn’t have people like Barda anymore, for the simple reason that there is no more aliya from Arab countries. He was born there, he lived among Arabs and was familiar with them. You could say that he knew more about Arabs than Arabs know about themselves,” says one Mossad agent. “When the Mossad was small, people would call by phone or send notes,” recalls a former senior agent. “Suddenly the Mossad became computerized and a large organization. Barda was somewhat lost. The world had changed, the Arabs too. We began to use him only for pinpointed activities.”

Barda had traveled on trains in Europe throughout his life. Suddenly a youth entered his traincar and offered to drink coffee with him. The youth slipped a drug into his coffee and then escaped with Barda’s wallet and suitcases. The youth probably didn’t know that he had preyed on a master spy, but at the end of the journey, the conductor noticed the fainted passenger and called emergency services. Police found a passport in his pocket, and called the Israeli embassy. A short investigation revealed that—miraculously—all the secret material he carried on him hadn’t been discovered. A hospital examination revealed that he had suffered a stroke while he was drugged.

In the hospital, he was visited by Mossad head Shabtai Shavit, who informed him he was going on pension. When Barda protested, Shavit told him, “I have no choice. I can’t send a doctor with you on every mission.” Rehabilitation wasn’t successful, and Barda never returned to himself. For the rest of his life, he sorely missed his Mossad activity. He was only called to take part in one especially daring and dangerous mission during the 90’s, when the commander of the mission said, “No one but Barda can pull this off.” From this mission, Israel still enjoys fruits today. It was Barda’s last mission, culminating a lifetime of danger and accomplishment.

Bron: VIN News | Ezra Reichman

Re: Mossad

Bovenstaand artikel dateert van 24 april 2009. Shabtai Shavit was directeur-generaal van de Mossad van 1989 tot 1996, dus mogen we op basis van dit gegeven en gebaseerd op bovenstaand artikel concluderen dat Barda actief in dienst was van de Mossad tot minstens 1989.

56

Re: Mossad

"barda" is wel een veel voorkomende naam onder joden lijkt me, maar het nagaan waard. Dank Sebastiaan, puik werk weeral.

Re: Mossad

dim wrote:

"barda" is wel een veel voorkomende naam onder joden lijkt me, maar het nagaan waard.

Eigenlijk niet, volgens deze Wikipedia-pagina » en.wikipedia.org

Re: Mossad

In dat geval was de baas van Al Ajjaz' dus prins Turki, lid van de Cercle Violet en lid van de miljardairsclub Marbella. M.i. is Turki in deze omgeving terechtgekomen nadat er afspraken waren gemaakt tussen USA-Saudi Arabië over gegarandeerde olieleveringen en verplichte olie-handel in Dollars, dit na de shock vd oliecrisis 1973. Bijkomend engageerde S-A zich om de clandestiene operaties van de 'ondergrondse CIA' te financieren. Ook wel 'the Enterprise' genoemd. MacFarlane, Shackley, Secord, Clines, Poindexter, Lansdale, Singlaub, Wilson, Terpil, North, ... gestuurd door Bush, Casey, Kissinger. Dit zijn de spilfiguren van onder meer Iran Contra, cocaïne handel, ... Officieel was Wilson eind 70s 'overgelopen' naar Libië.

Er wordt aangenomen dat hij daar geplaatst werd om van Ghadafi een geloofwaardige terrorist te maken, o.a. door hem tonnen militaire C-4 te leveren. Zoals we nu weten werd Ghadafi niet veel later inderdaad de nuttige public enemy nr 1. Er bestaan duidelijk linken tussen Wilson en België, Antwerpen, rode maffiya. M.i. werd het concept vd 'islam terreur' als aanleiding voor een eeuwigdurende (ter vervanging vd Koude) oorlog in 79 concreet gelanceerd door het joodse Jonathan Institute (genoemd naar de in Entebbe gesneuvelde broer van Ben Nethanyahu).

Re: Mossad

Uit het interview met speurder De Jonghe, over de arrestatie van Basri Basjrami, na de ontvoering van Vanden Boeynants:

"Ik grabbel hem dus vast, hij slaat tegen de grond en echt waar: hij doet het in zijn broek. Ik heb hem een restaurant binnengesleept om hem te boeien en op zijn achterste zat zó'n bruine enveloppe (lacht). Volgens een collega ging Bajrami ervan uit dat wij van de Mossad waren. Het losgeld voor Vanden Boeynants was uit Israël gekomen: waarschijnlijk dacht Bajrami dat we hem zouden liquideren: hij was doodsbang."

Waarom zou hij dit denken?

60

Re: Mossad

Omdat het losgeld voor de vrijlating van Vanden Boeynants uit Israël kwam.

"Le monde est dangereux à vivre! Non pas tant à cause de ceux qui font le mal, mais à cause de ceux qui regardent et laissent faire." Volg ons via » Facebook | twitter | YouTube