De arrestatie van Philippe De Staerke in maart 1986 deed het alarm aanfloepen aan het Poelaertplein in Brussel. Tegen de tweede parlementaire onderzoekscommissie zei iemand van Delta dat de Brusselse hoofdcommissaris van de gerechtelijke politie Frans Reyniers onmiddellijk belde naar Dendermonde om te vragen of hij aanwezig mocht zijn bij alle verhoren van Philippe De Staerke. Dat werd na overleg geweigerd. Hij blijft onduidelijk waarom Reyniers zoveel belangstelling had voor deze bendeverdachte.

Bron: Beetgenomen | Hilde Geens

Reyniers zou informatie over de mogelijke betrokkenheid van Papadopoulos en Philippe De Staerke bij de feiten in Wilsele en Verviers alsook de overvallen in Overijse en Aalst, in juni 1986 niet hebben doorgegeven aan de Delta-cel. Hij was trouwens goed bevriend met Sonja Camps, afkomstig uit het netwerk van Montaricourt. Er zouden volgens André Rogge foto's beschikbaar zijn bij het Brusselse gerecht van Reyniers die zijn promotie vierde bij Camps thuis, in het gezelschap van Zimmer, Marnette, Vandycke en Gilissen.

Camps zou ook bezoek gekregen hebben van Claude Leroy en Jean Gol, alsook van Robert Darville en Patrick Baudry (zie Julien De Staerke). Verder wordt gesteld dat Reyniers nogal dicht zou gestaan hebben bij Boas en mee verantwoordelijk zou zijn geweest voor het saboteren van het onderzoek naar de roze balletten. Reynier had sectiechef Marnette als vertrouwenspersoon, die drie bandopnames en de uitgeschreven versie ervan uit de zaak Pinon van het bureau van commisaris Audenaert had genomen en ze niet bij de griffie had neergelegd.

Dus met Reyniers komen we toch weer min of meer uit bij Gol en Boas... Mossad zei u?

In 1987, toen het Bendeonderzoek nog de volle mediabelangstelling genoot, had de ambitieuze Reyniers zich opgedrongen bij de onervaren coördinator-magistraat van het Bendeonderzoek Jonckheere om de Brusselse Gerechtelijke Politie mee op te nemen in het enquêteteam. Hij meldde zich als de Belgische flik nummer één met referenties van de Bergense procureur-generaal Demanet. Reyniers kreeg van nationale coördinator Jonckheere carte blanche om enkele elementen uit te zoeken. Jonckheere verklaarde achteraf tijdens zijn getuigenis het gevoel te hebben dat Reyniers hem misbruikt had.

Bron: De namen uit de doofpot | Stef Janssens

Arrestatie Reyniers brengt veel aan het rollen

De arrestatie van de Brusselse hoofdkommissaris Reyniers van de gerechtelijke politie eind vorige week, bepaalt mee het verloop van een aantal andere dossiers. Zo is het proces van de vier Limburgse bommenmakers dat reeds enkele maanden op zich laat wachten maandag "sine die" verdaagd. De beschuldigden voeren "provokatie' aan en na de aanhouding van Reyniers wil het gerecht de zaak verder uitzoeken.

Voorzitter Maffei van de rechtbank zei maandag dat het dossier "nog niet rijp' was om te worden behandeld en gepleit. Een van de redenen is dat het onderzoek in deze zaak werd verricht door Reyniers. De vier beklaagden voeren "provokatie' aan als tesis voor hun verdediging.

De zaak begon in 1985 toen industrieel Alfred Klee die in het Groothertogdom Luxemburg verblijft te kennen gaf dat hij een huis in de omgeving van Diest wenste te huren maar daarbij "toevallig' in kontakt komt met een zekere Theunis die zich tijdens het gesprek laat ontvallen dat hij iets afweet van wapenverkoop. Ook stelt hij de levering voor van artisanale bommen. Naar eigen beweren zou de industrieel toen "in paniek' zijn geraakt en in januari 1986 zijn toevlucht hebben gezocht bij leden van de Gerechtelijke Politie die hem doorzonden naar Noël Gilissen, een vertrouweling van hoofdkommissaris Reyniers.

Gilissen zou de industrieel hebben aangeraden om met de wapenhandelaars kontakt te blijven onderhouden om zodoende te achterhalen wie het brein achter de hele zaak was. Enige tijd later werd met de bende opnieuw kontakt genomen en werd een wapentransaktie voorgesteld in het "Holiday Inn"-hotel in Diegem. De GP greep in en kon - behalve de aanhouding van de bendeleden - beslag leggen op 39 artisanaal vervaardigde bommen die verpakt zaten in sirooppotten. De beklaagden in de zaak blijven erbij dat zij het slachtoffer zijn geworden van een valstrik die werd opgesteld door industrieel Alfred Klee in overleg met de vertrouwelingen van Reyniers. De vier beklaagden die maandag vrij zijn verschenen, konden na afloop van de zitting en het uitstel sine die opnieuw het justitiepaleis verlaten.

Maandag gaf het parket in Brussel weinig of geen kommentaar meer vrij bij het dossier van de aangehouden hoofdkommissaris Reyniers die vrijdag in staat van beschuldiging werd gesteld door rechter van onderzoek Bulthé en onderzoeksrechter Maes van Nijvel. Er werd alleen gezegd dat de op sekreetstelling van Reyniers zou worden opgeheven. Reyniers kreeg vanaf dat moment de kans zijn verdediging te raadplegen en te organizeren. Zelf ontkent hij nog steeds alles wat hem ten laste is gelegd.

Over de motivering van inbeschuldigingstelling door het Nijvelse parket werden geen verduidelijkingen gegeven. Door de Brusselse onderzoeksrechter werd Reyniers - die nog steeds is geschorst door minister Wathelet - beschuldigd van valsheid in geschriften en gebruik van valse stukken als dader of mededader bij aktiviteiten van de maatschappij Mulectro. Voorts zou het eigenlijke bevel tot aanhouding dat tegen Reyniers werd afgeleverd, stoelen op oplichterij in het raam van de betrekkingen die Reyniers met een informant zou hebben onderhouden.

Reyniers werd ook maandagmorgen nog door onderzoeksrechter Maes ondervraagd. De onderzoeksrechter van Nijvel zou van zijn onderzoek in de zaak echter worden ontheven. Beide dossiers zouden verder in Brussel worden behandeld.

Vaderlijke vermaning

Maandag geraakte overigens ook bekend dat onderzoeksrechter Maes een "vaderlijke vermaning' kreeg van eerste voorzitter Lucien Slachmuylder van het hof van beroep in Brussel daags na de huiszoekingen bij journalist René Haquin van "Le Soir". Er werd echter geen enkele sanctie getroffen. De eerste voorzitter heeft er de onderzoeksrechter aan "herinnerd' dat het voor een onderzoeksrechter niet gepast is zijn bevoegdheden te delegeren aan een rijkswachtofficier in het geval van inbeslagname van dokumenten of wanneer het om een "delikate zaak" gaat. Omdat de betrokken rijkswachtofficier niet geïnformeerd was over de precies op te zoeken dokumenten heeft hij de huiszoekingen "nogal breed' moeten doen. Het "recht op vaderlijke vermaning' is een soort van advies van een ouder aan een jonger magistraat.

Bron: De Tijd | 24 april 1990