Ik veronderstel dat bovengenoemde gegevens die Mevr. Zucker aanhaald de basisvragen van een onderzoek zijn. De Wie, Wat, Waar, Waarom en Waardoor vragen zijn die iedere gedegen speurder zich stelt bij het openen van een onderzoek.

Daarvoor wordt er ook een moraliteitsverslag gemaakt door de betreffende speurders.

In feite kan Mevr. Zucker aan de onderzoekersrechter alleen meegeven of hij goed bezig is of niet. En aan de hand van haar bevindingen zal hij deze in de prullemand werpen of zijn onderzoekers te stimuleren om de raadgevingen van 'de profiler' te onderzoeken. De tussenkomst van een profiler brengt sowieso een tweespalt teweeg bij de onderzoekers.

Grappige discussie wordt het op deze manier. Want jullie, LEO, dim en Ben, hebben allemaal gelijk. Normaal gesproken is het de taak van de speurders alles rond te krijgen, inclusief het stellen van een dader-profiel. Maar stel dat het onderzoek vast loopt, ja dan kan je een keer van team wisselen, of speurders van buitenaf er naar laten kijken, technisch specialisten inhuren. Als dat alles nog steeds niets oplevert, dan kom je vanzelf terecht bij een soort allerlaatste redmiddel: tadaa, de profileer.

Vergis je niet, het is niet puur gissen wat deze mensen doen. Ze putten uit een grote research database van daders, bekentenissen, motieven, en interviews met gevangenen. Het gaat daarbij om kansberekening en logica. En dit alles met slechts 1 doel, dat wellicht 1 van de speurders bij het lezen van het profile-rapport iets opmerkt dat hem eerder was voorbijgegaan.

Dan heb je natuurlijk wel een top-profiler nodig. Is er iets bekend over de succesfactor van mevrouw Zucker?

Interessante info. Wat Zucker meemaakt is wat ook Bely meemaakte en waarschijnlijk veel andere getuigen en waarnemers. De speurders nemen hen niet serieus genoeg en dat komt omdat de speurders niet serieus genoeg met de zaak bezig zijn. Ik denk niet dat zij in hun vrije tijd zoveel met de zaak bezig zijn als wij bijvoorbeeld. Ik denk dat de zaak met meer gemotiveerde speurders verder zou staan.

Ik geef een voorbeeld. Als speurder zou ik het Franstalige en Nederlandstalige forum over de zaak van a tot z doornemen. Daar worden soms heel waardevolle dingen geschreven die niet in het dossier staan. Duizend of meer mensen die meedenken, dat mag je niet verwaarlozen. Maar iemand als Eddy Vos haalt zijn neus op voor deze gewone-mensen-informatie.

Idem voor Zucker. Een profiler zorgt eens voor een andere invalshoek. Zij had toegang tot het dossier. Zij kan het ook niet zomaar oplossen. Maar een frisse kijk op de zaak kan mits men er gevolg aan geeft leiden tot een kettingreactie van ontdekkingen. Daarom is het godgeklaagd dat men niets doet met haar werk. Ik kan dat alleen verstaan als de speurderscel werkelijk onderbemand is.

Misschien komt zijn naam een keer voor in het dossier, maar zij is zelf grondiger te werk gegaan veronderstel ik. Als ik me niet vergis is ze zelfs naar Zwitserland afgereisd om met hem te spreken. Zij heeft ontdekt dat zijn zus in de Auberge gewerkt had. Ze heeft zijn antecedenten nagegaan. Kortom, van dat ene zinnetje heeft ze een dossier gemaakt.

Als de onderzoeksrechters hetzelfde hadden gedaan, was er misschien meer vooruitgang geboekt. De oplossing hangt van zulke kleine dingen af. Kijk naar de zaak Janssen. Wat had men tegen Ronald Janssen? Alleen het buikgevoel van een wijkagent. Als zij die 'Eddy' zo belangrijk vindt, welke moeite (in relatie tot alle verspilde jaren) kost het dan om die piste volledig na te gaan? Ik begrijp niet waarom een onderzoeksrechter dat niet doet.